توجه یک سازه چند وجهی است و افراد با اختلال نارسا توجه / فزون کنشی دشواری زیادی در زمینه ی توجه خودکار به اطلاعات دیداری که میانجی آن مدارهای توجهی خلفی مغز است ندارند. این افراد در خصوص فعالیت هایی که به حفظ توجه نیاز دارد مشکلات زیادی دارند که گاهی وقت ها به آن مشکل گوش به زنگی می گویند و اعتقاد بر این است که میانجی آن مدارهای توجهی لوب فرونتال است (سواب-بارنفلد، دیسوناویل، و ون انگلن ، 2000).
بارکلی توضیح می دهد که مهمترین مشکل توجه در کودکان، توجه پایدار است. توجه پایدار به فرد کمک می کند که محرک های دیگر را کنترل کند و فقط به یک محرک پاسخ دهد (علیزاده، 1386). این گونه مشکلات مرتبط با استمرار و پشتکار، گاهی اوقات در موقعیت های بازی آزاد ظاهر می شود. بدین صورت که با هر اسباب بازی مدت کوتاهی بازی کرده و به طور مکرر اسباب بازی ها را عوض می کنند. مشکل دیگر این کودکان حواس پرتی است، به این معنی که کودک به رویدادهای بسیاری که ارتباطی با تکلیف ندارند پاسخ می دهد.
در مقایسه با فعالیت هایی که تقویت دیرتری در پی دارند این کودکان حواسشان پرت می شود و به فعالیتی که تقویت فوری در پی دارد مشغول می شوند. در این زمینه پژوهشی نشان داد که این کودکان در مقایسه با کودکان عادی، زمانی که اسباب بازی های لازم برای بازی وجود داشت، زمان کمتری را به تماشای تلوزیون اختصاص می دادند (بارکلی، 2005).
فزون کنشی دومین نشانه که در تحلیل عاملی هم در کودکان و هم در بزرگسالان دیده شده است، بازداری ضعیف، و فزون کنشی مربوط به آن است. از نظر بالینی کودکان با اختلال نارسا توجه / فزون کنشی بدون اینکه منتظر دستور انجام کاری بمانند، سریع به موقعیتها پاسخ می دهند. در نتیجه این افراد ممکن است نتوانند به پیامدهای بالقوه منفی، مخرب و حتی خطرناک که با رفتارها یا موقعیت های خاصی همراه است توجه کنند. بنابراین، به نظر می رسد این کودکان زیاد به فعالیت های مخاطره آمیز غیر ضروری دست می-زنند. آنها همچنین، در مقابل همسالانشان خود نمایی کرده و به فعالیت های چالش آمیز دست می زنند (بارکلی، 2005).