انتخاب موضوع پایان نامه روانشناسی که همراه با مقاله بیس معتبر باشد زمانی مفید خواهد بود که موضوع تحقیق جدید باشد.
مقدمه: اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی (SCZ) اختلالات روانی با ویژگی های بالینی و ژنتیکی مشترک و متمایز هستند. در هر دو اختلال، استرس خطر شروع و یا عود و اختلال در نظم از (HPA) محور هیپوتالاموس هیپوفیز-آدرنال گزارش شده را افزایش می دهد. حالت دوم اغلب با اندازه گیری تغییرات محصول نهایی هورمونی از محور HPA، یعنی، کورتیزول گلوکوکورتیکوئید، که غلظت آن، تغییرات روزانه را نشان می دهد، بررسی می شود. تجزیه و تحلیل غلظت کورتیزول مو (HCC) یک روش جدید است، که اجازه می دهد تا ارزیابی ترشح کورتیزول تجمعی در سه ماه قبل بررسی شود. هدف: مطالعه به منظور اینکه آیا استرس و HCC: (الف) بین بیماران BD، بیماران SCZ، و کنترل متفاوت است; (ب) تغییر در طول دوره بیماری؛ (ج) با خطر ژنتیکی افزایش یافته برای BD یا SCZ همراه است. مواد و روشها: 159 بیمار SCZ، 61 نفر BD و 82 کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. سنجش، شامل آسیب شناسی روانی، استرس دریافت شده و HCC بود. بیماران با یک حمله حاد (38 BD و 77 SCZ) مدت کوتاهی پس از ورود به بیمارستان و در 3 و 6 ماه پیگیری، بررسی شدند. بیماران سرپایی از نظر بهبودی و کنترل فقط در یک نقطه زمانی بررسی شدند. نمرات خطر پلی ژنیک برای BD و SCZ بر اساس نتایج حاصل از ژنومی کنسرسیوم روانپزشکی محاسبه شد. نتایج: (الف) استرس دریافت شده در بیماران BD و SCZ نسبت به گروه کنترل، بالاتر بود (p <0.02) و در بیماران سرپایی در زمان بهبودی، نسبت به بیماران بستری در هنگام پذیرش کمتر بود. HCC در بیماران BD در مقایسه با بیماران SCZ و کنترل (P <0.02) بالاتر بود، و در بیماران بستری در هنگام پذیرش بالاتر از زمان بهبودی در بیماران سرپایی ((p = 0.0012بود. در بیماران BD (R = 0.29، P = 0.033) و در بیماران SCZ ( (r = 0.20; p = 0.024 با علائم جنون مبتلا به HCC در ارتباط بود. (ب) در هر دو بیماران BD و SCZ بستری، استرس دریافت شده در طول دوره مطالعه 6 ماه (P = 0.048) کاهش می یابد، در حالی که HCC ، در مدت مطالعه بیش از مدت 6 ماه تغییر چشمگیری نداشت. (ج) در گروه کنترل، اما نه در گروه بیماران، امتیاز خطر ژنتیکی برای BD با HCC همخوانی داشت (r = 0.28، P = 0.023). نتیجه گیری: در حالی که نتایج ما با گزارش های قبلی از افزایش استرس دریافت شده در BD و SCZ سازگار می باشد، اما یک اختلاف در تغییرات از محور HPA در دو اختلال وجود دارد. مطالعه ژنتیکی نیز این یافته های اخیر را تایید می کند، و نشان می دهد که این اثر در حال حاضر در زیر آستانه اختلال آشکار است.