همبستگی متعارف : همبستگی کانونی، بنیادی یا متعارف ، نوعی همبستگی است که از همبستگی چندگانه استفاده می کند و در معادله پیش بینی آن، بیش از یک متغیر ملاک وجود دارد.
این نوع همبستگی، امکان تشخیص مهم ترین متغیرها را از بین مجموعه ای از متغیرهای مستقل و وابسته مرتبط به هم، فراهم می کند مثالی از چکیده پایان نامه ای که از همبستگی متعارف نیز برای تحلیل داده های تحقیق استفاده کرده است در ادامه می آید.
چکیده :
هدف از این مطالعه، بررسی روابط مفروض بین ویژگی های مشارکت کنندگان (مثل، حوزه دانشگاهی، مورد علاقه، سابقه کمک به اشخاص ناتوان، ویژگی های اخلاق مثبت، امیدواری و قدرشناسی) و گزارش آنها از سطح شناخت خود و واکنش عاطفی و رفتاری به اشخاص ناتوان است، در حالی که متغیر مطلوبیت اجتماعی به عنوان متغیر کنترل در نظر گرفته شده است. مشارکت کنندگان در تحقیق، دانشجویان دوره کارشناسی از سه دانشکده میدآتلانتیک بودند که درس پیش نیاز خدمات انسانی را گذرانده اند و بسته های مربوط به پیمایش را تکمیل کردند. ابزارهای مورد استفاده برای جمع آوری داده ها در این مطالعه، پرسشنامه ای است که از شاخصه های زیر تشکیل شده است: ویژگی های جمعیت شناختی طراحی شده توسط مولف، مقیاس شرایط مطلوب اجتماعی مارلو- کرون (Crowne & Marlowe, 1960)، پرسشنامه سبک های خلق و خو (Martin, Puhlik- Doris, Larsen, Gary, & Weir, 2003)، مقیاس انتظار از کار افتادگی بزرگسالان (Snyder et al., 1991)، پرسشنامه شماره شش قدرشناسی (McCullough, Emmons, & Tsang, 2002)، مقیاس نگرش به افراد ناتوان (Yuker, Block, & Campbehh, 1960)، مقیاس ارتباط با افراد ناتوان (Satcher & Gamble, 2002)، مقیاس تعامل با افراد ناتوان (Gething & Wheeler, 1992) و پرسشنامه واکنش موقعیتی (Berry & Jones, 1991). برای شناسایی مجموعه ای از ویژگی های فردی مرتبط با مجموعه ای از واکنش ها در برابر افراد ناتوان، از تحلیل همبستگی متعارف استفاده شد. یافته های اولیه آزمون چند متغیری نشان داد که مجموعه ای از برخی ویژگی های فردی (نه همه ویژگی ها) با مجموعه ای از برخی واکنش ها (نه همه آنها) در برابر افراد ناتوان، همبسته بودند. سازه ای مرکب از ویژگی های فردی مثل اختلاط منجر به وابستگی و ارائه خدمات انسانی و در درجه پایین تر، اختلاط متناقض، امیدواری و کمک به افراد ناتوان، با سازه دیگری مرکب از نگرش شناختی نسبت به افراد ناتوان و با درجه کمتری، با پاسخ های موثر به افراد ناتوان، همبستگی پیدا کردند. اگر چه یافته های این مطالعه معنادار بودند، اما میزان تغییرپذیری متغیرهای ملاک از متغیرهای پیش بین، نسبتاً کوچک بود. این نکته حاکی از آن است که عوامل دیگری غیر از متغیرهای پیش بین فعلی وجود دارند که بخش زیادی از تغییرات متغیر ملاک را تعیین می کنند و در این مطالعه مورد شناسایی قرار نگرفته اند (McCoy, 2005, p. Iii).