هلالی از 9 بحر عروضی رمل، هزج، مضارع، مجتث، رجز، خفیف، منسرح، متقارب و سریع بهره برده است (نمودار 4-3). غزلیات او در 21 وزن از 23 وزن به کار رفته در دیوان اشعارش، سروده شدهاند (نمودار 4-4).
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
52 صفحه
کد:
254 mt
دومین وزن پرکاربرد غزلیات هلالی رمل مثمن مخبون محذوف است. هلالی 57/20% از غزلهای خود را در این وزن سروده و تناسب میان وزن و محتوا را با انعکاس حزن و اندوه در تمام ابعاد غزل، رعایت کرده است.در برخی از غزلهای هلالی در این وزن، در ابیات نخستین، شاهد مدح معشوق توسط عاشق هستیم اما در ابیات واپسین، شاعر غزل را با گلایه از سنگدلی یار و بیچارگی خود به پایان میرساند.
دیوان هلالی با غزلی در این وزن آغاز میشود؛ وزنی که با 71/0% یکی از اوزان کم کاربرد دیوان اوست. از آنجائیکه هلالی چندان علاقهمند به کاربرد اوزان دوری نبوده است میزان استفاده از این اوزان در دیوان او نسبت به دیوان بابا فغانی بسیار کمتر است.
غزلیاتی که در این وزن سروده اگرچه دارای وزنی خوش هستند اما محتوای آنها با احساس عجز و ناتوانی نسبت به جذب معشوق و وصال توأم است. هلالی در این غزلها معشوق را انسانی زیبا اما جفاکار و سنگدل میداند که حتی مرگ عاشق برای او اهمیتی نخواهد داشت.