نیکولز معتقد است اگر مستندها، به ارائه ی موضوعات، جنبه ها، کیفیت ها و مسائل موجود در جهان تاریخی می پردازند، می شود گفت که از طریق صدا و تصویر درباره ی این جهان سخن می گویند.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
31 صفحه
کد:
230 mt
نیکولز معتقد است اگر مستندها، به ارائه ی موضوعات، جنبه ها، کیفیت ها و مسائل موجود در جهان تاریخی می پردازند، می شود گفت که از طریق صدا و تصویر درباره ی این جهان سخن می گویند. مسئله ی سخن، موضوع صدا را پیش می کشد. از آن جایی که مستندها، سخنرانی نیستند، پس نفس گفتار و صدا هم فقط مفاهیمی لفظی نیستند. این امر که مستندها بازتولید واقعـیت نیستـند، به آن ها صدای خـاص خودشان را می بخـشد. آن ها بازنمون جهان اند و همین بازنمون، دیـدگاهی ویـژه از جهان است. پـس صـدای مستـند، وسیله ای است که از طریق آن، چنین نگرش یا نظرگاه خاص به ما شناسانده می شود. صدای مستند، می تواند موضوعی را علم کند، استدلال ارائه نماید، هم چنین نظرگاهی را نیز منتقل سازد. مستندها، در کار ترغـیب یا متقاعـد سازی ما هستند و این کار از طـریق نیـروی استدلال یا نظرگاه، جذابیت یا قدرت صدایشان، صورت می گیرد. هم چنین ایده ی صدا، تابع ایده ی یک منطق اطلاع رسانی و ناظر بر سازمـان مستنـد است که می شـود آن را با ایده ی قصـه ای گیـرا که ســازمان دهنـده ی فیـلم داستـانی است، مقـایسه نمود. از این رو دور از ذهن نیست اگر بگوییم یک منطق اطلاع رسان که توسط صدایی متمایز انتقال می یابد و بر مستند مسلط است، با قصه ای گیرا که به وسیله سبکی متمایز انتقال می یابد و بر فیلم داستانی تسلط دارد، قابل مقایسه است. لذا نکته این است که چه گونه «صدا» منطق استدلال یا زاویه دید یک فیلم را به ما می نمایاند.
صدا به وضوح شبیه سبک است. همان چیزی که بر اساس آن، فیلـم داستانی یا غیر داستانی، به اتحاد مختلف، به تصـریف موضوع، جـریان پیرنگ یا استدلال اش می پردازد. ایده ی صدای مستند، چیزی شبـیه یک یا حتی فراتر از آن است. سبک در فیلم داستانی، عمدتاً ناشی از برگرداندن قصّه به یک فرم تصویری توسط کارگردان است، اما ایده ی صـدای مستند، به تجـلی بصـری پیـرنگ، سبکی متمـایز از همتاهای نوشتـاری آن (فیلم نامه، نمایش نامه یا بیوگرافی) می بخـشد. سبک در فیلـم مسـتند، عمـدتاً از تلاش فیلم سـاز برای برگـردانـدن دیدگاه وی درباره ی جهان تاریخی به روابط تصویری ناشی می شود. هم چنین ناشی از درگیر شدن مستقیم کارگردان با موضوع واقعی فیلم نیز هست؛ یعنی فیلم داستانی، دنیای خیالی مشخصی را منتقل می سازد، در حالی که سبک یا صدای مستند شکلی متمایز از درگیر شدن با جهان تاریخی است. (نیکولز،1389: 119- 118)
گفتار متنی است که معمولاً به منظور طرح اطلاعاتی که تصویرهای فیلم بدان نیاز داشته و خود قادر به ارائه ی آن نمی باشند، روی تصاویر فیلم خوانده می شود. گفتار اگرچه درفیلم داستانی هم کاربرد دارد، لیکن کاربرد ویژه ای آن به فیلم مستند باز می گــردد. کاربــرد و شیوه های نگــارشی گفتار از تعدد و تنـوعی خاص برخورداراست. در سینمای مستند تاکنون کاربردهای مختلفی برای گفتار درنظر گرفته اند. میزان کاربرد هر یک از این شیوه ها متفاوت بوده و بستـه به سلیقه کارگـردان و یا موضـوع و سبک فیـلم تغییر می کرده است. داشتن موضعی مستحکم و انعطاف ناپـذیر بین یکی از این دو دیدگاه که فیلم باید گفتار متن داشته باشد نباید داشته باشد، به نظـر می آید بیش از حد دست و پاگیر است.
