كاربرد كلمه تایپ واصطلاح تایپو گرافی، از اوسط قرن پانزدهم میلادی در اروپا رایج شد. هنگامی كه جان كوتنبرگ در آلمان، برای اولین بار حروف متن را به طور جدا گانه، با سرب، ریخته گری كرد و با كنار هم قراردادن آنها كلمات و جملات را بوجود آورد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
24 صفحه
کد:
216 mt
بارقه های تایپوگرافی بر روی جلد کتاب
پس از این سال ها در اوایل دهه50كسانی مانند محلاتی،كلانتری، زمان زمانی، گلپایگانی، شیوا، مثقالی، ممیز همه طراحی جلد می كردنند یكی از مهم ترین عوامل ایجاد این فضا انتشارات فرانكلین بودكه همایون صنعتی زاده مدریت ان را بر عهده داشت (تاسیس 1331) سازمان ((شركت سهامی كتابهای جیبی)) از موسسات دیگری بود که در کنار دیگر فعالیت های موسسه ی فرانکلین آغاز به کار کرد. ((شرکت سهامی کتابهای جیبی و انتشارات فرانکلین در دهه پنجاه مجموعه کتابهایی را در قطع جیبی منتشر می كرد كه طرح روی جلد های آن ها بسیار مورد توجه قرار گرفت. اما موضوعی كه جذابیت این طرح ها را چندین برابر می كرد، طراحی های تایپو گرافی یكدست ، هماهنگ وشفاف آنان با استفاده از حروف چاپی و یا ترسیم مجدد آن بر اساس همان حروف بود. گلپایگانی با استفاده از چاپ تكرنگ روی مقواهای بافت دار و ترکیب بندی حروف به معنای عناوین و محتوای كتاب نزدیك تر شد.))
نمونه های برجسته ای از این تایپو گرافی ها كتابهایی است چون اصول علم وسیاست ، وداع، اسلحه، گریز از آزادی، در غرب خبری نیست و... هرچند اكثرجلد ها بدون امضا هستند اما یكدستی وروش او این آثار را از بقیه طراحی های آن دوره مجزا می كند.(تصویر14) (تصویر15)
این برهه از كار شركت سهامی كتابهای جیبی مقطعی بسیار مهم در تایپو گرافی ایران است، از جهت معرفی بهزاد گلپایگانی به عرصه گرافیك این سرزمین. در یکی از این جلدها با اتفاق بسیار نوآورانه ای روبرو هستیم. در کتاب (در غرب خبری نیست) گلپایگانی نام نویسنده را که با حروف نه چندان درشتی نوشته شده است ، تایپوگرافی می کندکه حتی در دوران اخیر هم به نوشتار کوچک بهای چندانی داده نمی شود؛ اما مشخص است که دغدغه ی گلپایگانی حروف هستند نه اندازه ی آنها. انتهای انحنای حرف (ش) در کلمه ی (اریش) وارد ابتدای حرف (م) در کلمه ی (ماریار) می شود و شکل حرف (م) را کامل می کند. او با تایپوگرافی هایش نخستین مجموعه و یونیفرم تایپوگرافی ایرانی را برای شرکت سهامی کتابهای جیبی می سازد. او کسی ست كه در آن دوره با حروف تایپی كارهایی انجام می دهد كه ما در دو دهه 70و 80 شمسی در حال آزمایش آن به سرمیبریم. هر چند بسیاری حتی نام اورا نشنیده اند اما كسانی چون رضا عابدینی خود را وام دار او می دانند. پس ازتایپوگرافی بر روی جلد نمایشگاهی از تایپو گرافیها یش در سال 1354 به نام ((سپیدبرسپید)) ، با بیش از صد تابلو ارائه می كند كه در آنها هم مانند جلدهایش از حروف تایپی وقلم زر سیاه استفاده می كند. (تصویر2-2-1-21) او به معنای واقعی كلمه تایپو گرافر است و اندیشه اش در دهه های بعد درنسل چهارم گرافیك ایران جریان می یابد.
