با نگاهی گذرا به یادگارهای اصفهان، سایهی سلسله صفوی را بر روی آنها حس میکنیم. اصفهان در سال 1006 هجری به طور رسمی پایتخت دولت صفوی شد و در این شهر یادگارهای زیبای مذهبی و غیر مذهبی به وجود آمد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
62 صفحه
کد:
210 mt
معماری مسجد شیخ لطف الله
معماری قدسی بیش از هر چیز در وجود مساجد تجلی مییابد و از آنجایی که معماری مساجد بر طبق اصول ربانی و الهی است، پس هدف معماری اسلامی این است که، برای انسان یادآور آن مکان مقدسیباشد که از آن به این دنیای مادی هبوط کرده است، تا شاید تصویری از بهشت را برای انسان تداعی کند. این هدف در معماری و تزیینات مساجد اسلامی به وضوح دنبال میشود.
تمامی مساجد اسلامی، معمولاً دارای قاعده یکسان و عناصر مشترکی در معماری هستند، واین از آن جهت است که همه مساجد از اصول الهی برای ساخت استفاده میکنند. اما همان طور که پیشتر گفته شد مسجد شیخ لطف الله فاقد صحن، مناره، حیاط و شبستان است، عناصری که جزء لاینفک معماری مساجد اسلامی است و دلیل این تفاوت اصلی این است که «این مسجد، یک مسجد خصوصی است و اغیار در آن وارد نمیشدند.»(شهبازیشیران، 1389، ص24) این ویژگی در گوشه گوشه مسجد به خصوص در تزیینات و معماری آن به چشم میخورد
بناي مسجد ازطريق سردر و جلوخاني با شکوه با ميدان نقش جهان در ارتباط است و همينارتباط، سبب توجه معمار به نماي ورودي آن شده است. درب ورودی مسجد، فضایی است واسطۀ میان بیرون ودرون.خود آن نه درون است ونه تنها بیرون ودر عین حال تعلق مکانی وزمانی به هر دو قسمت را داراست.میان دو فضا و دو زمان بودن ودر آن جاری وسیال شدن، حریم مقدس درب را مشخص میسازد. حرمت درب مسجد شیح لطف الله نه فقط در اندیشه وذهن،بلکه در مسیر گذار وتوالی وپیچیدن از غربت تنهایی به حریم آشنایی صحن مسجد وراه یافتن از تاریکی به نور(وبالعکس)مستتر می باشد. به نظر مي رسد که اين نما با رعايت اصول دقيق هندسي، طراحي و ساختهشده باشد. فقدان مناره و ارتفاع نسبتا کم سردر، احتمالاً به عمد، مجال بهتري رابراي عرضه و خودنمايي گنبد فوق العادهی مسجد فراهم کرده است. حرکت از درب ورودی به سوی مسجد نیز بیان معمارانهای است برای این نکته که همۀ ابعاد وجودمان باید در راه خداوند وبه سوی او گام بردارد.«قلُ انّ صلاتی ونسکی ومحیای ومماتی لله ربّ العالمین.» «بگو بدرستی که نماز وعبادت وزندگی ومرگ من،از آنِ پروردگار جهانیان است» ( سوره انعام، آیه 162)