اگر به اولین تجربه های سینمایی مردم کشورمان که اتفاقا در سالهای ابتدایی سینما در کل جهان سینمایی بود، نظر بیافکنیم خواهیم دریافت که سینمای ایران با واکنش منفی مردم و علمای مسلمان و دین دار در اواخر قاجاریه متولد شد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
37 صفحه
کد:
178 mt
مولفه های سینمای دینی
اولین سوال مربوط به سوالات تحقیق این رساله که ما در فصل اول به آن اشاره کردیم این بود: چگونه می توان مولفه هایی برای سینمای دینی برشمرد و در صورت مثبت بودن جواب،این مولفه ها کدامند؟ با مرور مکرر این سوال، سوال دیگری در ذهن به وجود می آید که کلا سینمای متعهد و هنر متعهد چگونه باید باشد و دارای چه ویژگی هایی می تواند باشد تا ما بر آن نام متعهد دینی بگذاریم. یعنی هر کس با هر برداشت و سوادی در دین وقتی به آن هنر که ما بر آن برچسب دینی زده ایم و عقیده داریم بالکل در چارچوب مسائل دینی است، با خیال راحت به سمتش رود و از آن استعمال کند و به دیگران نیز پیشنهادش دهد. در ادامه با برشماری این مولفه ها و تحلیل محتوایی بر اساس یافته های نشانه ها و گزینش نشانه ها از فیلمهای مد نظر نام برده در بالا خواهیم پرداخت.
آئینه تحولات است. آینه ای صادق و درست از آنچه که در جامعه می گذرد و تغییرات و تحولاتی که در آن پدید می آید. در سایه این آئینه نمایی ها حقایق روشن و عیان می گردد و آدمی در می یابد که اینک در چه وضع و موقعیتی ست.(قائدی 1368 :95) اپیزود اول خدا حافظ رفیق 1382 بهزاد بهزاد پور که اتفاقا اسمش هم از روی کل فیلم برداشت شده است به روشنی از زبان شهدایی که در تهران با موتورهای بدون صدا در حرکت هستند این تغییر و تحولات را به ما می نمایاند و برای تماشاگر حقایق روشن و عیان می گردد و با مقایسه تهران امروز با تهران دیروز یعنی تهران مشت در مشت با جنگ و نقدی جامعه شناسانه از آدمهای جنگ و بعد از جنگ، بیننده در می یابد که اینک در چه وضع و موقعیتی به سر می برد.
جوابگوی نیازهاست. بخصوص نیازهای اساسی و معنوی انسان که اهمیت آن به مراتب بیشتر از نیازهای مادی اوست. چه بسیار از سیرها و حاجت برآمده ها که اندرونی پر از آشوب و اضطراب دارند. چه بسیار سامان یافته ها که از لحاظ درونی نابسامانند. زیرا کسی نبوده است که به خواسته های درونی شان پاسخ گوید و خلا روانی شان را پر کند. (قائدی 1368 :95) بیننده ای که بعد از دیدن یک تکه نان 1383 کمال تبریزی سالن نمایش را ترک کرده با چه دیدگاهی به سمت خانه گام بر می دارد. به راستی که مسیر فیلم و سوالات و جوابهایی که تبریزی در ذهن ببیننده نقش کرده است و بسیاری از آن سوالات بدون جواب حداقل به عنوان حرفی معنوی در ذهن مخاطب مانده اند، با مروری دوباره و چند باره بر سکانس ها و دیالوگهای به یادماندی فیلم، نیازهای اساسی معنویش را به اندازه ظرفیت وجودی هر تماشاگر پاسخگوست.
