موسیقی یکی از عوامل اصلی تمایز زبان شاعرانه است. در واقع زبان شعر برای این که از حالت روزمرّه‌ی خود خارج شود .
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
85 صفحه
کد:
106 mt
تحلیل موسیقی بیرونی قصاید سلمان ساوجی
سلمان ساوجی در بیشترقالب های شعری طبع آزمایی کرده است. به عبارت دیگر دیوان سلمان ساوجی در قالب قصیده، غزل، قطعه، ترکیب بند، ترجیع بند و رباعی می باشد، و در همه ی انواع شعری استاد مسلم بود. بیشترین حجم اشعار دیوان سلمان ساوجی را قصاید وی تشکیل می دهد. می توان گفت که علاقه ی بیشتر او در میان قالب های شعری قصیده بوده است. و چون قالب قصیده برای مدح و ستایش شاهان و سلاطین به کار گرفته می شد، سلمان نیز با به کار بستن این شیوه توانسته است جایگاهی برای خود در میان سلاطین و حاکمان زمان خود باز کند.
تمامی بزرگان سخن فارسی معتقدند که سلمان در میان این انواع، از همه بیشتر در قصیده توانا بود و می گویند که اهمیت سلمان در قصاید شیوای اوست که اغلب در مدح پادشاهان و بزرگان زمان خود سروده است. در بیشتر آنها، قصیده های معروف استادان پیشین را جواب گفته و به شیوه ی آنها در تشبیب این قصاید، توصیفات عالی مظاهر طبیعت یا توصیف معشوق دارد که به خوبی از عهده ی این امر برآمده است. گرچه در تعداد کمی از قصایدش، بنا بر روال اهل آن زمان، تصنع به کار برده است؛ شیوه ی بیان او در قصاید بسیار شیوا و روان و به سبک شاعران قصیده گوی قرن ششم و آغاز قرن هفتم است. این شاعر، خاتم قصیده سرایان پارسی گو و مداح است. (صفا، 1370: 208)
بررسی موسیقی بیرونی قصاید سلمان نشان می دهد که وی در سرودن قصاید از اوزان پرکاربرد شعر فارسی استفاده نموده است؛ یعنی از بحور پرکاربرد شعر فارسی از قبیل: رمل، مجتث، مضارع و هزج. وحیدیان کامیار نیز به اوزان پرکاربرد شعر فارسی در کتاب «بررسی منشأ وزن شعر فارسی» اشاره نموده است.
