عنوان: تاثیر فعالیت هوازی در شرایط هیپوکسی بر اینترلوکین6 و اینترلوکین10 سرم در مردان جوان فعال
همه بندهای یک پروپوزال استاندارد: دارد
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 31 صفحه
کد: 21 pz
جهان پیرامون ما، آکنده از عوامل عفونت زایی است که انسان را از هر سو تهدید می کنند. اما در عوض، بدن انسان برای مقابله با آنها از سازوکارهای دفاعی لازم برخوردار است. خستگی جسمانی ناشی از کار بدنی بویژه فعالیت های ورزشی از جمله عواملی به شمار می رود که می تواند عملکرد مکانیزمهای دفاعی بدن را تحت تاثیر قرار دهد (31). توجه به این نکته موجب شده است که ایمنی شناسی ورزشی به عنوان شاخه ای از ایمنی شناسی، پیشرفت سریعی در 20 سال گذشته داشته باشد، به گونه ای که توجه پژوهشگران بسیاری از سایر حیطه های علمی مانند علوم پزشکی، فیزیولوژی و علوم رفتاری را به خود جلب کرده است (33،32).
امروزه یکی از مهمترین نگرانی های ورزشکارانی که به فعالیت های مختلف ورزشی می پردازند، احتمال بروز اختلالات و نارسایی های گوناگون در دستگاههای مختلف بدن اعم از سیستم ایمنی، دستگاه تنفس، دستگاه ادراری و غیره می باشد. افزایش شدت و مدت تمرین سبب می شود سیستم ایمنی بدن دچار تغییرات شود (34). این تغییر در سیستم ایمنی بدن سبب می شود ورزشکاران در معرض بیماری قرار داشته باشند (34). از طرفی فعالیت بدنی در ارتفاع ممکن است تغییرات منفی زودگذری برای سیستم ایمنی بدن داشته باشد. افزایش فعالیت بدنی سبب افزایش در اینترلوکین 6 شده (35) و متعاقب آن افزایش در اینترلوکین 10 رخ می دهد (35).
افزایش سایتوکاین ها متعاقب تمرین در ارتفاع افزایش بیشتری را در مقایسه با همین نوع تمرین در شرایط عادی نشان می دهد (36). احتمال برگزاری مسابقات و رویدادهای ورزشی در ارتفاعات متعدد وجود دارد و بارها شاهد بوده ایم این اتفاق افتاده است و حتی بسیاری از مردم برای بهبود تندرستی ناگزیر می شوند در مواقعی در ارتفاعات بالاتر از سطح دریا به تمرین و فعالیت بدنی بپردازند. همچنین تقویت و آماده سازی همه جانبه از اهداف مربیان و ورزشکاران است و تمرین در ارتفاع موجب بهبود در اجرای فعالیت های استقامتی می باشد که در این مورد جهت اثر بخشی تمرین، ورزشکاران باید در ارتفاعی بیشتر از 1500 متر تمرین نمایند. لذا آگاهی از مقدار و نحوه تاثیر تمرینات در شرایط هیپوکسی و مقایسه آن با شرایط نورموکسی بر سیستم ایمنی بدن می تواند کمک شایانی در جهت بهبود شرایط آماده سازی، طراحی تمرینات و تجهیز سیستم ایمنی ورزشکار در برابر عفونت ها و موارد از این قبیل نماید. از همین رو تمرینات در شرایط هایپوکسی (خواه ارتفاع و خواه هایپوکسی شبیه سازی شده) باید به صورتی طراحی و اجرا گردد تا بیشترین بهره را به ورزشکار رسانده و اثرات منفی و مضر آن تا حد امکان کاهش یابد. از همین رو دانشمندان علوم ورزشی در پی آن هستند که با مونیتورینگ و پایش انواع مختلف تمرین و بررسی همه جانبه آن به طرحی مناسب جهت تمرین در ارتفاع دست یابند.
به همین منظور پژوهش حاضر سعی دارد تاثیر ورزش هوازی زیربیشینه در شرایط هایپوکسی مختلف را بر غلظت اینترلوکین 6 و اینترلوکین 10 سنجیده و آن را با شرایط نورموکسی مقایسه نماید. همچنین از آنجا که برخی پژوهشگران درجه هیپوکسی را برای تفاوت بین شرایط نورموکسی و هایپوکسی بسیار مهم دانسته اند، و از آن حتی برای توجیه نتایج متفاوت در پژوهشهای مختلف استفاده می شود، در پژوهش حاضر، 3 ارتفاع متفاوت 2750 متر (درصد اکسیژن 15)، 3250 (درصد اکسیژن 14) و 3750 متر (درصد اکسیژن 13) جهت بررسی تاثیر شرایط هایپوکسی برگزیده شده است که بررسی 3 ارتفاع به نوعی وجه تمایز پژوهش حاضر از دیگر پژوهش ها بوده و البته اینها 3 ارتفاعی هستند که احتمال تمرین و فعالیت بدنی برای ورزشکاران و مردم عادی در آنها بیشتر است. از طرفی بیشتر پژوهش ها، سازگاری ها و پاسخ های مزمن را مورد بررسی قرار دادند، و در بعضی تاثیر شرایط هیپوکسی حالت استراحت و نه ورزش مورد ارزیابی قرار گرفته است. لذا در این پژوهش پاسخ حاد اینترلوکین های 6 و 10 به ورزش در شرایط هیپوکسی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایجی که از این تحقیق بدست می آید می تواند رهنمودی برای برنامه ریزان تمرین باشد تا برنامه های تمرینی را به گونه ای طراحی کنند که از صدمات و بیماریهای ناشی از تمرین پیشگیری نمایند و یا آنها را به حداقل برسانند.
قیمت با تخفیف ویژه:
