دانلود نمونه پروپوزال کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی

 دانلود رایگان یک نمونه پروپوزال کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی که در اینجا آمده است می تواند بهترین راه فراگیری پروپوزال نویسی باشد.

موضوع پروپوزال پایان نامه روانشناسی بالینی:

بررسی تاثیر بازی درمانی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم

بيان مساله (تشريح ابعاد، حدود مساله ، معرفي دقيق مساله ، بيان جنبه هاي مجهول و مبهم و متغيرهاي مربوط به پرسش هاي تحقيق ، منظور تحقيق )

اختلال اوتیسم یک نوع اختلال فراگیر رشد است که قبل از 36 ماهگی شروع می شود و آغاز آن همواره قبل از 3 سالگی است (کلانتری و گوهری انارکی، 1382).

در این اختلال، مغز نمی تواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت های ارتباطی به درستی عمل کند و یادگیری چگونگی ارتباط با دیگران و تعامل اجتماعی مختل می شود کودکان مبتلا به اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیر کلامی، رفتارهای اجتماعی و بازی مشکل دارند و رفتارهای کلیشه ای از ویژگی بارز آنها به شمار می رود (انا و همکاران، 2008).

DSM-IV-TR از مجموعه وسیع رفتارهایی که در اختلال اوتیسم دیده می شود، سه خصوصیت کلیدی را مشخص کرده است:

1) نقص کیفی در روابط اجتماعی؛

2) نقص شدید در برقراری ارتباط ؛

3) الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه ای (DSM-IV-TR ، ترجمه نیک خود و آوادیس یانس، 1381).

فقدان ارتباط چشمی دوجانبه، محدودیت لبخند اجتماعی؛ علاقه و گرایش ناچیز به چهره ی انسان ها، ناخوشایندی نسبت به برقراری تماس جسمی، نقص در ارتباط کلامی، محدودیت در دیدگاه گیری و درک دیدگاه دیگران، ناکامی در به اشتراک گذاشتن لذت، نقص و محدودیت در بازی مشارکتی، از جمله این محدودیت ها و نقایص اند.

رشد و تحول مهارت های بازی نیز در کودکان درخودمانده با نقایص و آسیب هایی همراه است که کاستی و کمبود در کاوش گری در اشیاء، کمبود بازی های ابتکاری و بدیع و نقص و تاخیر در بازی های نمادین از جمله آسیب های و کاستی های عمده این کودکان است(پری لوک و همکاران، 2006).

اگر چه در کودکان فرایند درک و رشد مهارتهای ارتباطی و اجتماعی در دوران کودکی شکل می گیرد، اما در کودکان درخود مانده، رشد و شکل گیری مهارت های اجتماعی و ارتباطی با کاستی و محدودیت های بسیار همراه است و لذا نیازمند به مداخله های درمانی و آموزشی است(ماستن، 2008).

پژوهش ها نشان داده است یکی از مداخلات درمانی ایمن و همساز با ویژگی های رشدی کودکان مبتلا به اوتیسم بازی درمانی است(اصغری نکاح و همکاران، 1390).

بازی درمانی رویکردی با ساختار و مبتنی بر نظریه درمان است که فرایند های یادگیری و ارتباط طبیعی و بهنجار کودکان را پایه ریزی می کند (کارمیخاییل، 2006). قدرت درمانی که در بازی درمانی نهفته است به طرق مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. درمانگران از طریق بازی به کودکانی که مهارت های اجتماعی یا عاطفی شان ضعیف است رفتارهای سازگارانه تری می آموزند (پدرو-کارول و ردی، 2005).

رابطه ی حسنه ای که بین درمانگر و کودک در طول جلسه های بازی درمانی شکل می گیرد، تجربه ی مهمی را که برای درمان لازم است فراهم می آورد. در بازی درمانی، اسباب بازی ها مثل کلمات کودک و بازی، زبان کودک است (لندرت، 2002، به نقل از زارع و احمدی، 1386).

از آنجایی که بازی یک بخش ضروری و لازم زندگی کودک است به نظر می رسد که می تواند طبیعتا به عنوان یک روش برای مقابله با مشکلات کودکان در یک موقعیت درمانی به کار رود. بازی درمانی بهترین شکل مداخله ی مشاوره ای برای کودکان است. در بازی درمانی کودکان قادرند نگرانی هایشان را در یک محیط امن روان شناختی به نمایش بگذارند و مهارت های جدید را تمرین کند و راه حل های خلاقانه ای را برای چالش های خود کشف کنند تا بتوانند بر موقعیت های سخت غلبه نمایند(جوزیفین ، 2007).

با وجود اینکه پژوهش‌های متعددی در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شده، اما تا آنجا که پژوهشگر بررسی نموده است پژوهش که به بررسی اثر بخشی بازی درمان بر مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم پرداخته شده باشد یافت نشد لذا پژوهشگر به دنبال پاسخ گویی به این سوال است که آیا آموزش بازی درمانی مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم کاهش می دهد ؟

5- سوابق مربوط (بيان مختصر سابقه تحقيقات انجام شده درباره موضوع و نتايج به دست آمده در داخل و خارج از كشور نظرهاي علمي موجود درباره موضوع تحقيق)

اهمیت و ضرورت پژوهش:

شیوع اختلال اوتیستیک به دلایل مختلفی در حال افزایشی چشمگیر است (یرینگینگ- آلسوپی ، 2008).

اختلال اوتیستیک در 5 تا 10 مورد، در هر هزار تولد دیده می شود. بررسی های اخیر بیشتر تمایل دارند که برآورد شیوع 1-2 مورد در 1000 برای اوتیسم و نزدیک به 6 در 1000 برای اختلالات طیف در نظر بگیرند (نیوسافر و همکاران، 2007).

اختلال اوتیسم در هر دو جنس دیده می شود، اما فراوانی آن در پسرها 3 تا 4 برابر دختران است(کلانتری و گوهری انارکی، 1382).

گزاراشات جدید درجات گسترده ای از شیوع اختلال اوتیسم، 1 در هر 160 کودک را ارائه داده است. همچنین پسران 4 تا 5 برابر دختران احتمال مبتلا شدن به اوتیسم را دارند (اسکولتز و آندرسون ، 2003).

و این عوامل موجب جلب توجه متخصصان شاخه های مختلف علوم و برنامه ریزان بهداشت جهانی را به خود جلب نموده تا حدی که سازمان بهداشت جهانی با اختصاص روز جهانی اطلاع رسانی پیرامون این اختلال، اهتمامی فراگیر برای شناسایی زود هنگام و طراحی و اجرای مداخلات زود هنگام در این زمینه را خواستار گردیده است (اصغری نکاح و همکاران، 1390).

مرور مداخلات توان بخشی و درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم نشان می دهد که بازی درمانی به عنوان یک درمان ایمن و همساز با ویژگی های رشدی و شرایط کودکان درخود مانده همواره سهمی از مداخلات آموزش، روان شناختی و توان بخشی این کودکان را به خود اختصاص داده است و به این لحاظ مباردت به پژوهش و توسعه ی در این زمینه نوعی سرمایه گذاری علمی است که بازده علمی چند جانبه ای را برای کودکان، خانواده ها و متخصصان به همراه خواهد داشت (ماستن ، 2008).

تحقیقات داخلی و خارجی: لیو و همکاران (2010) در یک مطالعه موردی و در طی 16 جلسه بازی درمانی در پسری با سن تقویمی شش سال و نیم و با تشخیص درخود ماندگی شدید، پیشرفت و بهبودی در زمینه های بازی وانمودی، دلبستگی، تعامل اجتماعی و بهبودی در زمینه ی مواجه با تغییرات گزارش گردید که البته تغییر در رفتار هایی آیینی کمتر بود.

نتایج پژوهش داویس و کارتر (2008) نشان داد که برنامه بازی درمانی در چهار حیطه ارتباط اجتماعی (کلامی، غیر کلامی، تعامل اجتماعی و رفتارهای چالش انگیز) به طور معناداری موثر بوده است. نتایج پژوهش اصغری نکاح و همکاران (1390) نشان داد که بازی درمانی عروسکی موجب بهبود مهارت های ارتباطی کودکان درخود مانده می شود.

نتایج پژوهش رجبی شمامی و همکاران (1392) نشان داد که آموزش پاسخ محور بر تعامل اجتماعی کودکان اوتیسم موثر است ولی بر رفتارهای کلیشه ای و مهارت های ارتباطی آنها موثر نیست. پژوهش زارع و احمدی (1386) نشان داد که جلسات بازی درمانی شناختی رفتاری، موجب کاهش مشکلات رفتاری کودکان شده است.

6- فرضيه ها :

• بازی درمانی بر رفتار های کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم موثر است.

• بازی درمانی بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم موثر است.

• بازی درمانی بر تعامل های اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم موثر است.

 

7- اهداف تحقيق (شامل اهداف علمي ،كاربردي و ضرورت هاي خاص انجام تحقيق)

هدف کلی:

• تعیین میزان اثر بخشی بازی درمانی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم.

اهداف جزیی:

• تعیین میزان اثر بخشی بازی درمانی بر رفتار های کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم.

• تعیین میزان اثر بخشی بازی درمانی بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم .

• تعیین میزان اثر بخشی بازی درمانی بر تعامل های اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم.

8- در صورت داشتن هدف کاربردی بیان نام بهره وران (اعم از موسسات آموزشی، اجرائی و غیره)

10- روش كار

الف ـ نوع روش تحقيق:

پژوهش حاضر یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است.

پژوهش‌های آزمایش پژوهش‌هایی هستند که پژوهشگر مداخله انجام داده و متغیر مستقل را دستکاری می‌کند و نتیجه مداخله و دستکاری خود را بر روی متغیر وابسته مورد سنجش قرار می‌دهد.

متغیر مستقل :

بازی درمانی متغیر وابسته: مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم ب ـ روش گردآوري اطلاعات (ميداني ، كتابخانه اي و غيره): در خصوص گردآوري اطلاعات مربوط به ادبيات موضوع و پيشينه پژوهش از روش‌هاي كتابخانه‌اي و جهت جمع آوري اطلاعات براي تاييد يا رد فرضيه‌هاي پژوهش از روش ميداني (پرسشنامه‌ها) استفاده مي‌شود.

پ ـ ابزار گردآوري اطلاعات (پرسشنامه ، مصاحبه ، مشاهده آزمون ، فيش ، جدول ، نمونه برداري ، تجهيزات آزمايشگاهي و بانك هاي اطلاعاتي و شبكه هاي كامپيوتري و ماهواره اي و غيره ):

مقیاس درجه بندی اوتیسم گیلیام: این مقیاس براساس تعاریف انجمن اوتیسم امریکا (1994، ASA) و انجمن روان پزشکی آمریکه (APA) و با اتکا بر DSM-IV تهیه شده است. این مقیاس برای اشخاص 3 تا 22 سال مناسب است و می تواند به وسیله والدین و متخصصان در مدرسه یا منزل کامل شود(گلیام، 1995؛ به نقل از رجبی شمامی و همکاران، 1392).

GARS شامل چهار خرده مقیاس و هر خرده مقیاس شامل 14 آیتم است که نمره هر سوال بین 0 تا 3 نمره گذاری می شود. نخستین خرده مقیاس، رفتارهای کلیشه ای است که شامل 1 تا 14 ماده است. رفتارهای کلیشه ای، اختلالات حرکتی و رفتارهای عجیب و غریب را توصیف می کند. خرده مقیاس دوم که برقراری ارتباط است مواد 15 تا 28 را شامل می شود و رفتارهای کلامی و غیر کلامی را توصیف می کند که نشانه های از اوتیسم است. تعامل های اجتماعی سومین خرده مقیاس است که شامل 29 تا 42 است و موضوع هایی را ارزیابی می کند که قادر است به طور مناسب رویدادها را برای مردم شرح دهد.

چهارمین خرده مقیاس اختلالات رشدی است که شامل مواد 43 تا 56 می شود و سوال هایی کلیدی را درباره سیر رشدی کودکی افراد مطرح می کند. حداکثر نمره هر یک از 3 زیر مقیاس رفتارهای کلیشه ای، ارتباط و تعامل اجتماعی 42 و حداقل ان صفر است. کسب نمره بالا نشان دهنده اشکال در آن خرده مقیاس و کسب نمره پایین تر نشانه بهبود در آن می باشد.

پایایی این مقیاس در پژوهش های مختلف مورد تایید قرار گرفته است. مطالعات انجام شده ضریب آلفای 90% برای رفتارهای کلیشه ای، 89% برای ارتباط، 93% برای تعامل اجتماعی، 88% برای اختلالات رشدی و 96% در نشانه شناسی اوتیسم است. روایی آزمون نیز از طریق مقایسه با سایر ابزارهای تشخیصی اوتیسم تایید و از طریق چند بررسی نشان داده شده است(گلیام، 1995؛ به نقل از رجبی شمامی و همکاران، 1392).

مداخله بازی درمانی:

در این پژوهش گروه آزمایش 15 جلسه 45 دقیقه ای هفته ای سه جلسه آموزش بازی درمانی را دریافت می کنند. شیوه برگزاری بازی ها به صورت گروهی خواهد بود. در این پژوهش سعی بر این است که از انواع بازیها برای بهبود مشکلات رفتاری کودکان اوتیسم بهره گرفته شود.

ج ـ جامعه آماري و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات :

جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت است از کلیه کودکان مبتلا به اوتیسم 4-8 ساله، که به مراکز درمانی شهر قشم مراجعه کردند را تشکیل می دهند.

برای انتخاب نمونه از بین مراجعه کنندگان به مراکز درمانی شهر قشم که واجد شرایط برای شرکت در این پژوهش (دارا بودن 4-8 سال سن، و عملکرد پایین براساس معیارهای DSM-IV) بودند 10 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب می شوند و بعد از اتمام پرسشنامه به طور تصادفی به دو گروه آزمایش(5 نفر) و کنترل(5 نفر) توزیع می شوند.

گروه آزمایش بازی درمانی رادریافت می کنند و گروه کنترل به خاطر حفظ و رعایت مسائل اخلاقی تا پایان پژوهش در لیست انتظار باقی می مانند.

10- فهرست منابع و مآخذ (فارسي و غيرفارسي ) مورد استفاده در پايان نامه

........