به طور کلی وقتی کسی ویژگی شخصیتی خود و خواهر و برادران خود را رتبه بندی می کند، معمولا خواهر یا برادر بزرگتر خود را وظیفه شناس و دوراندیش تر می داند و برعکس کوچک ترین خواهر یا برادر خود را شورشی و بازیگوش می نامد.
اما ویژگی «وظیفه شناسی» تا حدودی شبیه صفت «رشد یافته است و شورشی و بازیگوش تا حدودی شبیه «بچه صفت» وقتی فرد رتبه دهنده می خواهد به ویژگی شخصیت خواهران و برادران خود بپردازد، کسی را به یاد می آورد که در سراسر دوران کودکی از او بزرگتر و یا کوچکتر بوده است؛ پس به کوچکترین فرزند می گوید «شورشی و بازیگوش» و به بزرگترین، صفت «وظیفه شناس» را می دهد. پس این این نوع رتبه بندی شخصیتی به شدت بی اهمیت است. وقتی این درجه بندی دارای صلاحیت است که توسط شخص ثالثی خارج از خانواده، تأیید شود اما مطالعاتی که بر پایه استفاده از اطلاعاتی چنین مستقل بنا شده اند، می گویند که ترتیب در خانواده غاليا امری بی تأثیر در شخصیت کودک است و تنها امری که اثبات شده (و البته میزان آن بسیار ضعیف است) این است که به نظر می رسد فرزند اول خانواده غالبا از ویژگی سازگاری کمی برخوردار است. به این ترتیب هیچ شواهد قانع کننده دال بر نقش ترتیب تولد در ویژگی شخصیت، وجود ندارد. تلاش هایی صورت گرفته است که منطقی تکاملی را در رابطه با ترتیب تولد تدوین کند؛ بدین ترتیب که معمولا فرزند کوچک خانواده برای رقابت در مورد منابع موجود در خانواده باید خود را متمایز کند. این دلیل می تواند در پیش بینی تعاملات متقابل در خانواده منطقی باشد اما در درجه بندی ویژگی شخصیت امری بی معناست. یک کودک غالبا یاد می گیرد که الگوی خاصی از رفتار او با والدین و خواهر و برادرانش می تواند در جلب توجه و دسترسی به منابع خانواده مفید واقع شود. این بدان معناست که ترتیب تولد می تواند در تحرک و پویایی در خانواده موثر باشد اما ویژگی های شخصیتی نحوه واکنشی است که در سراسر زندگی ثابت است و به تمام مراحل زندگی می توان آن را تعمیم داد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی (ایده 292) :
بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با ترتیب تولد کودکان و الگوهای ارتباطی خانواده در ...