دانلود رایگان یک نمونه پروپوزال کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی با تلاش زیاد محققان ما فراهم شده است که شما را با ساختار پروپوزال نویسی آشنا می سازد (قسمت اول).

عنوان پروپوزال پایان نامه روانشناسی:

اثر بخشی آموزش تاب آوری بر اضطراب مرگ و امید به زندگی سالمندان زن ساکن در سرای سالمندان شهر ...

 

(یک نمونه پروپوزال کامل در سه قسمت منتشر شده است که لینک دو بخش دیگر در انتهای همین مطلب آمده است)

 

بخش اول نمونه پروپوزال

 

بيان مساله (تشريح ابعاد، حدود مساله ، معرفي دقيق مساله ، بيان جنبه هاي مجهول و مبهم و متغيرهاي مربوط به پرسش هاي تحقيق ، منظور تحقيق ):

بهبود شرایط زندگی، مراقبت های بهداشتی و درمانی، افزایش طول عمر و امید به زندگی پدیده سالمندی را در جوامع به دنبال داشته است(حاتمی، 1383). سالمندی فرآیندی است که با دگرگونی های عمیق در سه بعد فیزیولوژیک، روان شناختی و جامعه شناختی انسان همراه است (میراب زاده، 1387).

علاوه بر سیر نزولی فرایند های زیست شناختی و افزایش کمی و کیفی استرس های دوران سالمندی، مواجهه با مرگ اجتناب ناپذیر و اضطراب همراه با آن نیز در ایجاد اختلالات روانی این دوره نقش مهمی دارند. اضطراب مرگ مشتمل بر افکار، ترس ها و هیجانات مرتبط با پایان زندگی می باشد (بلسکی ، 1999). این نوع اضطراب مفهومی چند بعدی است، در همین راستا هالتر و هالتر (1987، به نقل از فرر، والکر و استین ، 2007)، هشت بعد برای آن در نظر گرفته اند

.1. هراس از فرایند مردن؛

2. هراس از مرگ زود هنگام؛

3. هراس از مرگ افراد مورد علاقه؛

4. هراس بیمار گونه از مرگ؛

5. هراس از تباهی؛

6. هراس از بدن پس از مرگ؛

7. هراس از ناشناخته بودن مرگ و

8. هراس از مرده. اضطراب مرگ صرفا اضطراب دور دستی نیست که در پایان راه به انتظار نشسته باشد.

بلکه اضطراب نهفته ای است که به نهانگاه های احساس رخنه می کند تا جایی که گویی طعم مرگ را در همه چیز می چشیم. در اواخر عمر، سالخوردگان به مرگ می اندیشند و درباره ی آن صحبت می کنند. تغییرات جسمانی، ضعف بیشتر در برابر بیماری ها، معلولیت و از دست دادن خویشاوندان و دوستان، شواهد بیشتری برای مرگ در بزرگسالی هستند.

داشتن کمی اضطراب درباره مرگ طبیعی است، اما چنان چه این اضطراب خیلی شدید باشد سازگاری کارآمد را تضعیف می کند (برک، 20001؛ ترجمه سید محمدی، 1387) و امید به زندگی را در او کم می کند و نمی گذارد همکاری موثری با محیط داشته باشد (پاشا و امینی، 1389).

امید یکی از پایه های اصولی قدرت و توازن روانی است که مشخص کننده دستاوردهای زندگی است. امید، توانایی باور یک احساس بهتر از آینده است. امید با نیروی نافذ خود، سیستم فعالیت را تحریک می کند تا سیستم بتواند تجارب نو را کسب کرده و نیروهای تازه را در ارگانیزم ایجاد نماید و در نتیجه امید، انسان را به تلاش و کوشش وا داشته و او را به سطح بالایی از عملکردهای روانی و رفتاری نزدیک می کند و امید یکی از نشانه های سلامت روان است(رابینسون، 1983؛ به نقل از پاشا و امینی، 1389).

افزایش طول عمر افراد این توقع را در آنان بوجود آورده است که سال های بیشتری را در سلامت و فعالیت سپری نمایند، به نحوی که این مسئله متصدیان را بر آن داشته است تا واژه امید به زندگی را با مفهوم امیدواری به زندگی سالم "نه به مفهوم نبود بیماری بلکه به معنی زندگی بدون محدودیت عملکردی" جایگزین نمایند( احمدی علون آبادی، 1371).

از نظر اسنایدر (2000) امید حالت انگیزشی مثبتی است که مبتنی بر حس پایوری و راه یابی است و محصول تعامل فرد با محیط است؛ به سخن دیگر، امید عبارت است از: ظرفیت تصور توانایی ایجاد مسیر هایی به سمت اهداف مطلوب و تصور داشتن انگیزه برای حرکت در این مسیرها. اسنایدر و همکاران (2006) در تعریف دیگری، امید را مجموعه ای ذهنی می دانند که مبتنی بر حس متقابل اراده و برنامه ریزی برای رسیدن به هدف است.

مطالعات بسیاری حاکی از پیامد های منفی تنها ماندن سالمندان بوده است. برای نمونه مطالعات نشان داده است افراد سالمندی که در سرای سالمندان زندگی می کنند در مقایسه با سالمندانی که با خانواده خود زندگی می کنند از سلامت روانی (یو و لی ،2006) حرمت خود (شین و سوک ، 2012)، بهزیستی (لیم و کوئا ، 2011) و کیفیت زندگی ( لیو، زینگ، لی و وانگ ، 2013) پایین تری برخوردارند.

امروزه، مسئله ارتقای سلامت افراد مسن در سنین بالا، مسئله ای جدی تلقی می شود و دیگر به عنوان مفهومی تجملی مطح نیست. با در نظر گرفتن نیاز های خاص دوران سالمندی، توجه به رفتارهای ارتقا دهنده سلامت روانی در سالمندان نیز بسیار مهم است که عمدتا از آن غفلت می شود (ثنایی، زردشتیان، و نوروزی سید حسینی،1392).

یکی از راهبرد های مناسب برای ارتقای سلامت روان در افراد تاب آوری است. تاب آوری به این مسئله می پردازد که فرد علی رغم قرار گرفتن در معرض فشارهای شدید و عوامل خطر می تواند عملکرد اجتماعی خود را بهبود داده و بر مشکلات غلبه کند (سلیمی بجستانی، 1388).

تاب آوری عاملی است که به افراد در مواجه و سازگاری با شرایط سخت و استرس زای زندگی محافظت می کند افراد تاب آور سازگاری فردی بالایی با عوامل استرس زای محیطی در زندگیشان دارند(ماستن و رید، 1999). کامپفر (1999) تاب آوری را بازگشت به تعادل اولیه یا رسیدن به تعادل سطح بالاتر (در موقعیت تهدید کننده) است و از این رو سازگاری موفق را در زندگی فراهم می کند. در عین حال کامپفر به این نکته اشاره می کند که سازگاری مثبت هم ممکن است پیامد تاب آوری به شمار رود و هم به عنوان پیشایند، سطح بالاتری از تاب آوری را سبب شود.

وی این مساله را ناشی از پیچیدگی تعریف و نگاه فرایندی به تاب آوری می داند (شفیع زاده، 1391). تاب آوری صرف مقاومت منفعل در برابر آسیب‌ها یا شرایط تهدید کننده نیست، بلکه فرد تاب آور، مشارکت کننده فعال و سازنده محیطی پیرامونی خود است. تاب آوری قابلیت فرد در برقراری تعادل زیستی- روانی- روحی، در مقابل شرایط مخاطره آمیز می‌باشد (کانر و دیویدسون، 2003)؛ نوعی ترمیم خود که با پیامدهای مثبت هیجانی، عاطفی و شناختی همراه است (گارمزی، 1991؛ ماستن، 2001؛ راتر، 1999).

تحقیقات نشان داده است که زندگی در سرای سالمندان مشکلات زیادی با همراه دارد و بر سازگاری، رشد و سلامت روانی آنها تاثیر می گذارد.

بنابراین باتوجه به این که زندگی در سرای سالمندان موجب مشکلاتی در سازگاری و سلامت روانی سالمندان می شود(الهی و همکاران، 1393)، به منظور ارتقا و توانمندی آنها و با توجه به اثر بخشی آموزش تاب آوری در پژوهش های گذشته، هدف این پژوهش، تعیین میزان اثر بخشی آموزش تاب آوری بر اضطراب مرگ و امید به زندگی سالمندان زن ساکن در سرای سالمندان شهر ... است و به این سوال پاسخ دهد که :

آیا آموزش تاب آوری بر اضطراب مرگ و امید به زندگی سالمندان زن ساکن در سرای سالمندان شهر ... موثر است؟

 

نمونه پروپوزال ارشد روانشناسی بالینی - قسمت دوم

نمونه پروپوزال ارشد روانشناسی بالینی - قسمت سوم