برای دانلود پکیج و پروتکل آموزش مدیریت استرس مبتنی بر ذهن آگاهی همراه با یک نمونه پروژه با پنج فصل و همه پرسشنامه ها و منابع در فایل word با ما همراه باشید.
مشخصات پکیج :
عنوان : « پکیج و پروتکل آموزش مدیریت استرس مبتنی بر ذهن آگاهی »
تعداد جلسات آموزشی: 8 جلسه + 5 تکنیک
تعداد صفحه (B lotus 14): 9 صفحه
نوع فایل: word کد Ptk54
مشخصات پروژه:
مشخصات پروژه:
عنوان:اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) بر کیفیت زندگی، استرس ادراك شده و بهزیستی روان شناختی بیماران قلبی-عروقی
تعداد صفحات : 155 صفحه
نوع فایل : word قابل ویرایش
ضمائم : پرسشنامه ها
منابع فارسی و لاتین : دارد
برای جلوگیری از استرس و از بین بردن آن، لازم است به امکان داشتن یک زندگی بهتر و راه های نیل به آن واقف باشیم. نیروی سازندگی و توانایی انسان در تغيير مسیر زندگی و بهبود بخشیدن به آن بسیار بیش از آن چیزی است که خود او تصور می کند؛ البته حیف که کس دیگری به جز خود ما نمی تواند این کار را انجام دهد. اما در صورت تمایل به طور قطع می توانیم از یاری و پشتیبانی دیگران بهره مند شویم برنامه ریزی آگاهانه برای رسیدن به اهداف بزرگ و کوچک و آمادگی برای انجام آن نشانه انتخاب راه و روشی مناسب برای زندگی مان است. تمرکز هر چه بیشتر بر کار و هدف، نتیجه بهتر و کامل تری به بار خواهد آورد. تصمیم گیری قطعی و قاطع برای رسیدن به هدف است که می توان آسان تر به پیشبرد روش ها و انجام کارهایی که در راستای هدف قرار دارند، مبادرت کرد و به آنچه که غیر از این و برخلاف میل و اراده می باشد جواب منفی داد. انجام برخی کارها که در ابتدا شاید ناممکن و سخت به نظر آید، احتمالا در آینده بتواند عملی شود به شرط اینکه ما گام های اول را سنجیده و در زمان خود و نه آنچنان بلندپروازانه برداشته باشیم. هر دوی ما با آدم های زیادی برخورد داشته ایم که به همین طریق توانسته اند بر مشکلات روحی- روانی سر راه زندگی شان، اعم از استرس و روان سوزی تا چیزهای دیگر چیره شوند و زندگی آرام و آسوده ای داشته باشند. تغییرات و دگرگونی های بزرگ در زندگی مستلزم یک هماهنگی و موازنه نسبی میان «چهار عنصر» هستی انسان (همان کلیت هوشمندی) یعنی بدن، احساسات، ذهن و روح و روان است. این توازن مثبت که با خود تولید و افزایش انرژی را به همراه دارد، باعث سلامتی و آزادی فکر، هوشمندی و در نتیجه اتخاذ تصمیمات عاقلانه، منطقی و پربار می شود. همین انرژی و نیرو، تحمل و مقاومت انسان را در مقابل سختی های رسیدن به هدف، بیشتر کرده و نیل به آن را آسان تر می کند.یکی از دلایل تولید استرس، نداشتن هدف مشخص و واقع بینی و صراحت لازم در محیط های کاری مختلف است. هماهنگی گروه های کاری و کارفرما با یکدیگر و حرکت همسو و هم جهت آن امکان تأثیرگذاری مثبت هر یک از کارکنان در پروسه کار را افزایش می دهد و هر کس آسان تر می تواند یک تصمیم گیرنده حقیقی در انتخاب آنچه که مورد توافق و نظرش است باشد. اگر ما در تصمیم گیری های کاری و وظیفه ای که انجام می دهیم خود را سهیم و شریک احساس نکنیم، اهمیتی هم به اولویت های اساسی نداده و بدین ترتیب به انجام کارهایی دست می زنیم که چندان عمده نیستند یا به افرادی که بیش از همه سر و صدا می کنند توجه و تمکین می کنیم. بدین ترتیب ریسک انجام کارهای غیرضروری و تکراری افزایش می یابد. قبل از هر چیز باید هدف و سرانجام مؤسسه ای را که در آن مشغول هستیم، برای خود مشخص کنیم که البته همیشه کار آسانی نیست. اهداف و برنامه های مؤسسات دولتی و عمومی اغلب به خوبی فرموله شده و روی کاغذ آمده، اما به هنگام عمل آنچنان پر تبصره است و با اما و اگر همراه می باشد که نمی توان برداشت صریح، قاطع و مشخصی از آنان داشت. گذشته از این آنچنان پر حجم و دارای جمله های طولانی و کشدار است که تمام طول زندگی انسان هم برای نیل به این اهداف کفایت نمی کند و این همه به جای تأثیر مثبت راهکاری و راهبردی، باعث سرخوردگی، کندی و فلج کاری می شود. برخی محیط های کاری از دستورعمل های ضد و نقیض مدیران و رؤسای رده های گوناگون رنج می برند. روزی کارکنان بخشی از یک بیمارستان دو نامه داخلی دریافت کردند که یکی از آنها از طرف بخش مالی بیمارستان آمده بود و کارکنان به صرفه جویی بیشتر توصیه شده بودند. آنها قرار شده بود هر چه کمتر از دستکش های یک بار مصرف استفاده کنند. کارکنان فکر کردند: «باشد، از پس آن بر می آییم»
برای جلوگیری از استرس و از بین بردن آن، لازم است به امکان داشتن یک زندگی بهتر و راه های نیل به آن واقف باشیم. نیروی سازندگی و توانایی انسان در تغيير مسیر زندگی و بهبود بخشیدن به آن بسیار بیش از آن چیزی است که خود او تصور می کند؛ البته حیف که کس دیگری به جز خود ما نمی تواند این کار را انجام دهد. اما در صورت تمایل به طور قطع می توانیم از یاری و پشتیبانی دیگران بهره مند شویم برنامه ریزی آگاهانه برای رسیدن به اهداف بزرگ و کوچک و آمادگی برای انجام آن نشانه انتخاب راه و روشی مناسب برای زندگی مان است. تمرکز هر چه بیشتر بر کار و هدف، نتیجه بهتر و کامل تری به بار خواهد آورد. تصمیم گیری قطعی و قاطع برای رسیدن به هدف است که می توان آسان تر به پیشبرد روش ها و انجام کارهایی که در راستای هدف قرار دارند، مبادرت کرد و به آنچه که غیر از این و برخلاف میل و اراده می باشد جواب منفی داد. انجام برخی کارها که در ابتدا شاید ناممکن و سخت به نظر آید، احتمالا در آینده بتواند عملی شود به شرط اینکه ما گام های اول را سنجیده و در زمان خود و نه آنچنان بلندپروازانه برداشته باشیم. هر دوی ما با آدم های زیادی برخورد داشته ایم که به همین طریق توانسته اند بر مشکلات روحی- روانی سر راه زندگی شان، اعم از استرس و روان سوزی تا چیزهای دیگر چیره شوند و زندگی آرام و آسوده ای داشته باشند. تغییرات و دگرگونی های بزرگ در زندگی مستلزم یک هماهنگی و موازنه نسبی میان «چهار عنصر» هستی انسان (همان کلیت هوشمندی) یعنی بدن، احساسات، ذهن و روح و روان است. این توازن مثبت که با خود تولید و افزایش انرژی را به همراه دارد، باعث سلامتی و آزادی فکر، هوشمندی و در نتیجه اتخاذ تصمیمات عاقلانه، منطقی و پربار می شود. همین انرژی و نیرو، تحمل و مقاومت انسان را در مقابل سختی های رسیدن به هدف، بیشتر کرده و نیل به آن را آسان تر می کند.یکی از دلایل تولید استرس، نداشتن هدف مشخص و واقع بینی و صراحت لازم در محیط های کاری مختلف است. هماهنگی گروه های کاری و کارفرما با یکدیگر و حرکت همسو و هم جهت آن امکان تأثیرگذاری مثبت هر یک از کارکنان در پروسه کار را افزایش می دهد و هر کس آسان تر می تواند یک تصمیم گیرنده حقیقی در انتخاب آنچه که مورد توافق و نظرش است باشد. اگر ما در تصمیم گیری های کاری و وظیفه ای که انجام می دهیم خود را سهیم و شریک احساس نکنیم، اهمیتی هم به اولویت های اساسی نداده و بدین ترتیب به انجام کارهایی دست می زنیم که چندان عمده نیستند یا به افرادی که بیش از همه سر و صدا می کنند توجه و تمکین می کنیم. بدین ترتیب ریسک انجام کارهای غیرضروری و تکراری افزایش می یابد. قبل از هر چیز باید هدف و سرانجام مؤسسه ای را که در آن مشغول هستیم، برای خود مشخص کنیم که البته همیشه کار آسانی نیست. اهداف و برنامه های مؤسسات دولتی و عمومی اغلب به خوبی فرموله شده و روی کاغذ آمده، اما به هنگام عمل آنچنان پر تبصره است و با اما و اگر همراه می باشد که نمی توان برداشت صریح، قاطع و مشخصی از آنان داشت. گذشته از این آنچنان پر حجم و دارای جمله های طولانی و کشدار است که تمام طول زندگی انسان هم برای نیل به این اهداف کفایت نمی کند و این همه به جای تأثیر مثبت راهکاری و راهبردی، باعث سرخوردگی، کندی و فلج کاری می شود. برخی محیط های کاری از دستورعمل های ضد و نقیض مدیران و رؤسای رده های گوناگون رنج می برند. روزی کارکنان بخشی از یک بیمارستان دو نامه داخلی دریافت کردند که یکی از آنها از طرف بخش مالی بیمارستان آمده بود و کارکنان به صرفه جویی بیشتر توصیه شده بودند. آنها قرار شده بود هر چه کمتر از دستکش های یک بار مصرف استفاده کنند. کارکنان فکر کردند: «باشد، از پس آن بر می آییم»
