برای درک اینکه چگونه موسیقی میتواند به طور کلی بیمار را شفا دهد و اینکه چرا اثر موزارت نقش درمانی ویژهای برای بسیاری از مردم دارد، بهتر است صوت و تأثیر آن روی مواد فیزیکی را درک کنیم.
در کتاب سیماتیک ، اثر هانس جنی مهندس و پزشک سوئیسی، در ارتباط با صوت و چگونگی فعل و انفعال صدا و ارتعاش با ماده مطالبی بیان کرده است.
جنی نشان میدهد، صدا اشکال پیچیده هندسی ایجاد می کند.
برای مثال، جنی با استفاده از ضربان الکتریکی در بلورها ارتعاشاتی ایجاد کرده است و این ارتعاشات را از یک ماده واسطه مثل بشقاب و یا تار عبور داده است.
او اشکال ارتعاشی و نوسانی را در مایعات و گازها نیز ایجاد کرده است.
اشکال هندسی بسیار زیادی را می توان با صوت ایجاد کرد.
این اشکال بسته به تغییر زیر و بمی صدا، هماهنگی و هارمونی تن صدا و مادهای که در حال ارتعاش است، متنوع اند.
زمانی که تعداد تارها و سیمها اضافه می شود، اصوات تولید شده ممکن است زیبا و بی نظم و پراغتشاش باشند.
مثلاً صدای فرکانس پایین اوم، تعدادی دایره متحد المرکز همراه نقطه ای در مرکز تولید می کند و به این ترتیب تعدادی دایره l EEE لبه های مرتعش ایجاد می شود.
این اشکالی، زمانی که یک نت و یا تن متفاوت به صدا در میآید، فوراً تغییر می یابند.
تصور کنید صوت روی سلولها، بافتها و اندام های لطیف چه اثری دارد.
اصوات به ارتعاش در آمده باعث تولید و شکل گیری الگوهایی می شود و میدان های انرژی ارتعاشی و نوسانی را در فضای اطراف ایجاد می کند.
ما این انرژی ها را که به طور ظریفی بر تنفسی، نبض، فشار خون، تنش عضلانی، دمای پوست و سایر ریتمهای داخلی تأثیر می گذارند، جذب می کنیم.
با درک اکتشافات جنی این مسأله را نیز درک می کنیم که صدا چگونه، مثل دستگاه سفالگری که با چرخیدن ظرف سفالی ایجاد می کند، شکل می گیرد و درون و بیرون وجودمان را حجاری می کند.
تحقیقات لیندارو دگیرزا تا حدودی باعث شد پزشکان بدانند ارتعاشاتی که موسیقی منتقل می کند، روی بیمار تأثیر می گذارد.
این تأثیرات می توانند در صورت ناسازگاری موسیقی با وضعیت بیمار، اثرات بدی همراه داشته باشند.
رود گیرز مددکاری اجتماعی است که در درمانگاهی در نیویورک در سمت موسیقیدان پرورش یافته است.
او به مطالعه اثرات موسیقی روی بیماران عملی علاقه مند است و، خود، چنین چیزی را هنگام به هوش آمدن پس از عمل جراحی لوزه تجربه کرده بود.
او بعد از عمل خیلی آشفته شده بود و میخواست بر سر جراح فریاد بکشد.
پرستاران می بایست او را کمی آرام می کردند.
در سال ۱۹۸۲، روگیرز در بیمارستان مونت سینای نیویورک مشغول به کار شد و اجازه پیدا کرد عمل قلب انجام دهد.
او آنجا در زمینه توانایی شنوایی بیماران حین بیهوشی تحقیق کرد.
او خیلی زود از گنجینه ای ارزشمند پرده برداشت و نشان داد بیماران حتی اگر هنگام بیهوشی ناهوشیار باشند، همچنان به شنیدن ادامه می دهند.
یکی از آزمایش های کلاسیک، که در زمینه بیهوشی صورت گرفت، نشان داد کانالهای EEG فرد بیهوش به طور قابل توجهی به صدای پارس کردن سگ واکنش نشان میدهد.
او میگوید، "گذرگاههای شنیداری بر خلاف سیستم های حسی دیگر، دارای دستگاه تقویت کننده هستند.
فیبرهای شنیداری هنگام بیهوشی تحت تأثیر قرار نمی گیرند و همچنان صوت را عبور می دهند.
به عبارت سادهتر می توان گفت ما به هیچ وجه نمی توانیم فرآیند شنیدن را متوقف کنیم !
برای شنیدن حتما لازم نیست هوشیار باشیم.
رود گیرز جلسات موسیقی را با موفقیت در اتاق عمل برگزار کرد.
رود گیرز برای اینکه بیمار صداهای مضر و بد، مثل سخن جراحان در مورد عدم پیشرفت عمل را نشنود، نوارهای صوتی را که خود بیمار از قبل انتخاب بود، در طول عمل جراحی و بعد از آن با گوشی اجرا کرد.
رودگیرز می گوید بیماران یاد می گیرند تا توانایی های موسیقی خود را فراخوانی کنند، و ادامه می دهد، از لحاظ منطقی انتظار می رود بیمار با این شیوه زودتر از جراحی بهبود پیدا کند و کمتر دچار مشکل شود.
همچنین تعداد روزهایی که بیمار در بیمارستان به سر می برد کاهش می یابد و در حل مشکلات پزشکی آینده پاسخ های مثبت تری همراه می آورد.
