قسمت منبع نویسی در انتهای پروپوزال و پایان نامه های تحقیقی در هر رشته ای مهم می باشد، به همین دلیل یادگیری نحوه منبع نویسی برای دانشجویان بسیار مهم می باشد.
كتابنامه فهرستی است از آثار مرتبط با موضوع اصلی تحقیق كه به صورت الفبایی بر پایه نام خانوادگی مؤلفان تنظیم می شود.
فهرست منابع زیر مجموعه ای است از كتابنامه مشتمل بر جزئیات همة منابع استفاده شده در بررسی پیشینه یا هر جای دیگر گزارش و آن هم به صورت الفبایی تنظیم می شود.
این فهرست ها به خواننده امكان می دهد تا در صورت نیاز به اصل آثار ذكر شده رجوع كند.
در تحقیقات مدیریت، شیوة متداول مأخذ نویسی در انتهای گزارش تحقیق، روش Specimen بر مبنای راهنمای انجمن روانشناسی آمریكا (ای پی ای) است.
نحوه ارجاع به مأخذها در متن گزارش تحقیق در بخش بعدی اشاره شده است.
توضیحات روش مأخذ نویسی Specimen بصورت زیر است.
فهرست منابع به صورت الفبایی و بر حسب نام خانوادگی مؤلف تنظیم شده و چنانچه منبعی بیش از یك مؤلف داشته باشد، فرد اول ملاك است.
هر گاه دسترسی به نام مؤلف وجود نداشته، نخستین كلمه از عنوان مقاله مثل مأخذ ١٠ در نظر گرفته می شود.
توجه داشته باشید كه زیر نام مجله یا كتاب خط كشیده می شود یا آنها را با حروف توجه داشته باشید كه زیر نام مجله یا كتاب خط كشیده می شود یا آنها را با حروف برای روزنامه یا مجله ذكر كرد.
روشهای مأخذ نویسی در داخل متن گزارش تحقیق:
تمام مأخذهای درون متن گزارش تحقیق معمولا بصورت روش «مؤلف – سال» ذكر شده ونام خانوادگی مؤلف یا مؤلفان و سال انتشار اثرآنها بعنوان مرجع مورد نظر در محل مناسب درگزارش متن تحقیق قرار داده می شود.
مثالهای آن بصورت زیر است.
a. Sekaran (1990) has shown
b. In a recent study of dual–cureer families (Sekaran, 1990
c. In 1990, Sekaran compared dual–career and dual–career families and found that
همانگونه كه دیده می شود، اگر نام مؤلف به عنوان بخشی از جملة محقق بیاید (مورد a) سال انتشار به تنهایی درون دو كمان نوشته می شود.
توجه داشته باشید در مورد مثال b، نام مؤلف و سال انتشار هر دو در درون كمان آورده شده و یك علامت كاما نیز آنها را از یكدیگر جدا می كند.
اگر سال انتشار و نام مؤلف هر دو بخش های اصلی جمله مثل مثال باشد، استفاده از دو كمان ضرورت ندارد.
نكتة قابل ذكر اینكه در درون پاراگراف وقتی به یك منبع اشاره رفت تكرار سال ضروری نیست مگر آنكه احتمال بدهیم با سایر منابع ذكر شده اشتباه گرفته شود، مثلا:
Gutek (1985) wrote a book titled Athics and the Workplace. Gutek found that
هنگامیكه یك اثر دو مؤلف دارد، همیشه در اشاره به آن اثر، نام هر دو را ذكر كنید.
وقتی اثری بیش از دو مؤلف دارد (كمتر از ٦ نفر) در مرتبه نخست نام همه را ذكر كنید و در دفعات بعد تنها نام خانوادگی اولین مؤلف را نوشته و در پی آن، عبارت «e t al» به معنی «و همكاران» قید می شود.
مثال آن بصورت زیر است.
Sekaran, U., Matrin T., Trafton, R., and Osborn, R. N. (1980) found … (firstcitation) Sekaran et al. (1980) found … (subsequent citations
چنانچه اثری دارای شش مؤلف یا بیشتر باشد برای مرتبه اول و نیز دفعات بعد فقط نام نخستین مؤلف را بنویسید و به دنبال آن عبارت «et al» و سال را اضافه كنید.
اسامی مؤلفان متعدد را در درون متن به كمك حرف «and» در پی هم قرار دهید و در درون دو كمان یا شرح جداول یا فهرست منابع آنها را با علامت & پیوند دهید.
i. ….. as Tucker and Snell (1989) pointed out
ii. ….. as has been pointed out (Tucker & Snell, 1989
در مواردی كه مؤلف ناشناخته است در متن نگارش واژة ناشناس یا ناشناخته را همراه با سال «Anonymous,1979» آورده می شود.
در فهرست منابع انتهای گزارش تحقیق، مرجع فوق با واژة ناشناس «Anonymous» ردیف می شود. وقتی چند اثر از یك مؤلف در یك سال به چاپ رسیده است، مأخذ نویسی از آنها به همان ترتیبی درج می شود كه در فهرست منابع آمده است به گونه ای كه كتاب در دست چاپ در انتها می آید.
مثال آن بصورت زیر است.
Research on the mental health of dual–career family members (Sekaran, 1985 a, 1985 b, 1985 c, 1990, in–press) indicates
وقتی در مأخذ نویسی بخواهیم به نام چند مؤلف در داخل متن اشاره كنیم نام آنها را بر حسب الفبا تنظیم می كنیم و بین آنها علامت نقطه كاما (سمی كولن) می گذاریم.
In the job design literature (Aldag & Brief, 1976; Beatty, 1982; Jeanquart, 1990)
ارتباطات شخصی از طریق نامه، یادداشت، مكالمه تلفنی و نظایر آن تنها در داخل متن مورد اشاره قرار می دهیم و نه در فهرست منابع، زیرا داده های بازیافتنی به شمار نمی آیند.
مثلا
L. Peters (Personal Communication, June, 1990) feels