کیفیت نوشتن پروپوزال پایان نامه ارشد روانشناسی شخصیت به انتخاب یک موضوع بروز در این زمینه بستگی دارد.
از تغییرات شخصیت نتیجه عدم سلامتی و باقی ماندن در وضعیت ناخوشی حتی بعد از درمان بیماری یا کاهش شدت آن است. این امر بویژه در دوران کودکی یعنی زمانی که شخصیت در حال تحول و تکامل است به وجود می آید. در واقع بسیاری از اختلال های شخصیت در دوران نوجوانی و بزرگسالی در اصل ریشه در بیماریهای دوران کودکی دارد. علیرغم ماهیت بیماری با سن فرد، هر نوع بیماری، آزادی عمل فردی را کاهش می دهد. این امر به خود میان بینی فرد منجر می شود و باعث ایجاد اختلال هایی می شود که ممکن است فرد را پرخاشگر، بدخلق و خویا گوشه گیر سازند و بالاخره موجب افزایش تحریک پذیری فرد شده و فرد احساس عجز و ناتوانی می کند. در افراد مسن تر، بیماری اغلب باعث بازگشت آنها به دوران اولیه زندگیشان، یعنی دورانی می شود که سالم تر و شاداب تر بودند. حتی خستگی ناشی از عدم سلامتی، فشارهای روانی (استرس) زیاد، ایجاد آشفتگیها یا نگرانی از نقش یک فرد در زندگی منجر به تغییرات شخصیتی شده که اغلب چنانچه شرایط همچنان یکسان باشد این موارد نیز دائمی می شوند.
خستگی مداوم ممکن است باعث تغییر خلق و خوی یک فرد شاد و سازگار با محیط به فردی ناراحت و ناسازگار با محیط شود. برخی از بررسیها نشان می دهند که اثر خاص یک بیماری بر شخصیت چقدر زیاد است. افرادی که از دیابت رنج می برند تنش و اضطراب را تجربه می کنند و در زمان هماهنگی و تطابق با خواسته های محیط اجتماعی احساس یاس و ناامیدی می کنند. در نتیجه تهاجمی شده و تهاجمی شدن آنها نیز به دیگران سرایت می کند. اختلال های فیزیکی ناشی از دوران قاعدگی در زنها اغلب به عدم ثبات شخصیتی توام با حساسیت و تحریک پذیری، افسردگی و بی حوصلگی منجر می شود. افزایش تحریک پذیری به ناسازگاریهای اجتماعی و کاهش سازگاری در محیط شغلی منجر می شود که هر دو بر خودپنداشت یک زن و نگرشهای دیگران تاثیر می گذارد. برخی از نگرش ها به آسیب پذیری و بدخلقی افراد در سن پیری ناشی از تغییرات در میزان فشار خون در اثر عدم توانایی بدن در گرفتن گلوکز از جریان خون و ذخیره سازی آن در بافتهایی است که در اثر فرآیند پیری تخریب شده اند.
در سنین پیری بیماری اثرات مخربی بر شخصیت دارد، از این رو آمادگیها و اقدامات بهداشتی ویژه ای برای سن پیری طراحی شده تا از بیماریهای مزمن ومسری جلوگیری شود که بدین شکل به کارایی و میزان شادمانی افراد مسن آسیب نرسد و موجب ایجاد تغییرات نامطلوب شخصیتی نشود. این پیشنهاد می تواند به همه سنین مربوط باشد. پیشگیری از بیماری و حفظ سلامت افراد تضمین کننده رشد و گسترش شخصیت، سازگاریهای فردی و اجتماعی و شادمانی است.
