برداشت و تفسیر هر فرد از یک واقعه و نظام تبیینی فرد : به عنوان مثال این طرز تفکر که انسان ها یا خوب هستند یا بد (مطلق گرایی) با تحریف بخشی از واقعیت ، زمینه را برای برخوردهای پرخاشگرانه فراهم می آورد .
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل


پیشینه داخلی و خارجی:
دارد
منابع فارسی:
دارد
منابع لاتین:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
53 صفحه
کد:
772 mb


بخشی از این مقاله:

رویکرد واقع گرایی انتقادی: این رویکرد مدعی است که سنجش جرم را می توان هم از ویژگی های یک «فرآیند اجتماعی» برخوردار داشت و هم از خصایص یک واقعیت ریشه دار. ازمنظر این دیدگاه وظیفه ی سنجش عبارت است از: پرده برداشتن از فرآیندهایی که از طریق آن، جرایم ارتکابی بر ضد آسیب پذیرترین و ضعیف ترین بخش های جامعه نادیده گرفته شده و یا اینکه در چهره ای دور از واقع نشان داده می شود. بدین ترتیب در این رویکرد تأکید عمده بر مسئله ی بزه دیدگی است. تأکیدی که خود را در دو محور زیر نمایان می سازد:

- نخست ، نشان دادن این نکته با تأکید بر آزمون های تجربی که چگونه برخی از گروه ها، آسیب پذیری خاصی در برابر جرم و ترس از جرم دارند. - دوم ، نقد مفهومی مؤسسات کنترل جرم به سبب اقدام نکردن در جهت حمایت از گروه ها. حاصل آنکه در قلمرو و جرم شناسی، مناظره هایی در این باب وجود دارد که: چه چیز را باید سنجید و این سنجش را چگونه باید انجام داد؟ این مناظره ها نیز در نهایت بازتاب مرزبندی های اصولی است که در این رشته و دقیقاً درباره ی خود تعریف جرم وجود دارد. (داگلاس و هینز، 1383: 56).

دیدگاه اثبات گرایان: رویکرد اثبات گرایی بر ایده ی فهم علم تجربی از جرم و بزهکاری تکیه دارد. در این رویکرد، همچنین فرض برآن است که بین «بهنجار» و «کجرو»، تمایزی خاص وجود دارد. وانگهی رویکرد یاد شده می کوشد تا با مطالعه ی عواملی خاص بپردازد که موجب شکل گیری رفتارهای کجروانه یا مجرمانه است. یکی از مشخصه های رویکرد اثبات گرایی، اندیشه تعیین یافته بودن رفتار است. این مضمون، بدان معناست که در نگاه اثبات گرایان، اعمال و رفتار افراد را اساساً عوامل و نیروهای خارج از کنترل مستقیم آنان شکل می دهد. بر همین اساس رفتار، بازتاب انواعی از اثرگذاری های خاص بر فرد به حساب می آید؛ خواه این اثرگذاری های ماهیتی زیستی داشته باشد و خواه ماهیتی روانی و اجتماعی .

این رویکرد همچنین بر آن است که مجرمان با یکدیگر متفاوتند. حاصل آنکه نگرش اثبات گرایی به جای اینکه افراد را از بعد توانمندی های یکسان یا حقوقی مساوی آنان بنگرد، به عنصر تفاوت تأکید می کند. عنصری که خود آن را بازتاب اوضاع و احوال متفاوتی می شمرد که هر شخص را تحت تأثیر دارد(همان منبع 108).