تخلّص: مصدر ریشه عربی است در معانی: 1-رهایی جستن ، 2-گریز زدن به مدح ممدوح (در شعر) 3-بیتی که شاعر در آن نام شعری خود را آورد 4-نام یا لقبی که شاعر برای خود انتخاب می‌کند.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
122 صفحه
کد:
234 mt
برخی از پژوهشگران به دنبال اثبات تخلّص بودن یا نبودن واژه «خاموش» بوده و نظراتی در این خصوص، ابراز نموده‌اند. در این پژوهش دریافتیم که استفاده از واژه ی «خاموش» و تعابیر و صور مختلف آن، در جایگاه تخلّص، آن هم در بیشتر غزلیات دیوان، امری اتّفاقی نیست.
در خصوص تخلص بودن یا نبودن این واژه لازم است به کاربرد تخلص در موارد زیر اشاره داشت: 1-امضای شعراست . 2-احترام به شخص بزرگی مانند پادشاه، حاکم، استادان (مانند جامی که تخلص خود را از احمد جام گرفته است.) 3-واژه‌هایی که علاوه بر مفهوم اسمی کاربرد مفعولی هم در شعر دارند 4-گنجاندن هدف و پیامی خاص در قالب تخلص. با توجه به اینکه احتمالاً مولوی نیز معنی، هدف و پیام خاصی را در بکار بردن این واژه مد نظر داشت، در این بخش سعی شده تا با بیان مباحثی پیرامون تخلّص، و نظرات متفاوت در مورد تخلص بودن یا نبودن «خاموش» در دیوان شمس، به بررسی این موضوع پرداخته شود.
«خلاص شدن، رهایی یافتن و در اصطلاح شعرا، نام یا لقبی که شاعر برای خود انتخاب می‌کند و در آخر غزل و قصیده آن را در زمینه شعر می‌آورد.» (عمید، 1362، ص 374)
