از آن‌جا که در هر گفتمان گزاره‌هایی ادامه‌ی حیات می‌دهند، ناپدید می‌شوند، مورد استفاده مجدد قرار می‌گیرند، سرکوب یا سانسور می‌شوند.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
59 صفحه
کد:
193 mt
گفتمان جنسیت در دوره‌ی صفویه
در مورد وضعیت روسپیگری در ایران عهد صفوی می‌توان مطالبی را که در سفرنامه‌ها به آن اشاره‌شده است، مورد توجه قرار داد: در سفرنامه‌ی ونیزیان در ایران می‌خوانیم که «زنان روسپی که در اماکن عمومی رفت‌وآمد می‌کنند نیز به نسبت زیبایی خود مالیات می‌پردازند؛ و هرقدر زیباتر باشند باید بیشتر مالیات بدهند، اما بدترین رسمی که تاکنون از آن نام‌برده‌ام... اینکه در این شهر مکانی برای پیروان لواط و (مخنث خانه) وجود دارد مالیاتی به سود شخص تیول‌دار وصول می‌شود و در بین روسپی‌خانه‌ها، فرقی بین مسلمان و نصاری نمی‌گذارند...» (سفرنامه ونیزیان، 386:1349).
«به‌طوری‌که میدانیم یکی از انواع تجارت در آن ایام تجارت غلام و کنیز بود و عده‌ای از برده‌فروشان بدون رعایت مبانی اخلاقی، دنبال منافع مادی خود بودند و بیچاره کنیزکان خوب‌روی را به‌زور و اکراه به مردم یا خراباتیان که پول بیشتری می‌دادند تسلیم می‌کردند؛ و آنان از این راه سود کلانی به دست می‌آوردند.» (راوندی، 486:1369).
در زبان و ادبیات فارسی، از روسپیان همواره به زشتی یادشده ولی عمل کسانی را که با روسپیان هم‌آغوش می‌شوند به دست فراموشی می‌سپارند، «گویی زنانی که به‌حکم ضرورت و برای ادامه‌ی زندگی و نگهداری و تربیت فرزندان یتیم یا فرار از گرسنگی تن به این کار می‌دهند مقصر و تبهکارند ولی آنان که از سر تفنن با آنان می‌آمیزند، مطلقاً مرتکب گناهی نمی‌شوند.»(همان،487).
