ریشه ی این مفهوم را می‌توان در فعل یونانی «discurrere» که به معنای سرگردان و آواره بودن، پیمودن، طی کردن، از مسیر خارج شدن، حرکت کردن در جهات مختلف و ... است، شناسایی کرد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
40 صفحه
کد:
174 mt
امروزه «تحلیل گفتمان» از رایج ترین عبارت‌هایی است که در حوزه های گوناگون علمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. دانش هایی همچون زبان‌شناسی، نشانه‌شناسی، بلاغت، سیاست، جامعه‌شناسی، روانشناسی، فلسفه و بسیاری دیگر از تحلیل گفتمانی برای تحقیق و پژوهش در پیکره ی مطالعاتی خود بهره می برند. در حقیقت، تحلیل گفتمان به رشته ی خاصی تعلق ندارد و یک نظریه و روش بینارشته ای محسوب می‌شود؛ بنابراین یک گفتمان نه مجموعه‌ای انتزاعی از احکام، بلکه مجموعه‌هایی از پاره گفتارها یا جمله ها، احکامی هستند که در بطن یک بافت اجتماعی وضع می‌شوند، توسط همان بافت اجتماعی تعین می‌یابند و موجبات تداوم هستی آن بافت اجتماعی را فراهم می آورند.
ریشه ی این مفهوم را می‌توان در فعل یونانی «discurrere» که به معنای سرگردان و آواره بودن، پیمودن، طی کردن، از مسیر خارج شدن، حرکت کردن در جهات مختلف و ... است، شناسایی کرد. اگرچه مفهوم گفتمان به معنی تجلی زبان در گفتار یا در نوشتار به کار برده می‌شود، اما در بیان کلاسیک، بر زبان به‌عنوان «حرکت و عمل» همواره تأکید می شده است.
برای این مفهوم در زبان فارسی، معادل های گوناگون ذکر شده که از جمله می‌توان به «گفتار»، «سخن»، «وعظ و خطابه»، «درس و بحث»، «مقال» و «گفتمان» اشاره کرد؛ اما واژه‌ی گفتمان را برای اولین بار، داریوش آشوری در یکی از مقاله های خود، تحت عنوان «نظریه‌ی غرب زدگی و بحران تفکر در ایران» به کار برده است. در دهه های اخیر، مقوله‌ی گفتمان در عرصه‌ی نظریه‌های ادبی، فلسفی، جامعه‌شناسی، سیاست، روانکاوی و حتی روانشناسی اجتماعی و سایر حوزه‌ها و رشته‌های علوم اجتماعی مورد توجه اندیشمندان و نظریه پردازان قرار گرفته است که به بیان ساده مجموعه‌ای از گزاره ها و پاره گفتارهایی است که یک مفهوم کلی را در برمی‌گیرد و واجد معنا، نیرو و تأثیر در یک بافت اجتماعی است.
