برای انتخاب جدیدترین موضوع پایان نامه دکتری روانشناسی کودکان استثنایی ایده های این مقاله را با دقت بررسی کنید و همچنین برای رسیدن به موضوع مورد علاقه خود از همه ایده های مطرح شده کمک بگیرید.
این ایده ها عبارت است از: مقایسه سلامت روان و شادکامی در دختران دارای تصویر بدنی مثبت و منفی، بررسی اثر بخشی آموزش خودمدیریتی بر کاهش خود ارزیابی های منفی در کودکان دارای افسردگی ، بررسی تاثیر سازماندهی مجدد شناختی در تغییر رفتار کودکان مبتلا به افسردگی ، اثر بخشی آموزش الگوسازی شناختی بر کاهش افکار منفی در کودکان افسرده ، تاثیر برنامه آموزش خودیابی بر تنظیم هیجان کودکان افسرده .
موضوع پایان نامه دکتری روانشناسی کودکان استثنایی (ایده 116) : مقایسه سلامت روان و شادکامی در دختران دارای تصویر بدنی مثبت و منفی
داشتن تن سالم یکی از پیش شرط های اصلی یک زندگی خوب و راحت است. برای پیشگیری استرس یا بازیابی خود پس از دوران استرس باید بدن خود را به خوبی بشناسیم: به آن توجه و علاقه نشان دهیم، گوش شنوا برای علائم و زنگ خطرهایی که نشان می دهد داشته باشیم و نیازهای آن را درک و برآورده کنیم. بدن، احساسات، افکار و اندیشه، روح و روان، اجزا مکمل یکدیگر و به هم پیوسته از یک کل می باشند. تماس طبیعی ما با بدن مان و اجزا گوناگون آن زمانی که دچار اضطراب و استرس می شویم قطع می شود و انگار که هیچ اهمیتی به اعتراضات و زنگ خطرهایش نمی دهیم. تعداد هر چه بیشتری از مردم طوری به بدن شان بی توجهی نشان می دهند که گویی در اساس از گردن به پایین چیزی وجود ندارد. «مغز، تاج سر این مخلوق است که تمامی سرمایه حیات من در آنجاست! و بقیه اجزا بدنم برای حمل این تاج و خدمت به آن ساخته شده اند. بدن باید آنطور که من (مغز) می خواهم و آن زمان که من می خواهم عمل کند.» اما راستش این طوری نیست. ما با دیده حقارت به بدن مان نگاه می کنیم، بیش از حد چاق است، لاغر است، دراز است، کوتاه است، با ما همکاری نمی کند و زود به زود خسته می شود. با عصبانیت آه می کشیم و گله و شکایت می کنیم که این یا آن مریضی «درست همین امروز که خیلی مهم است» جلوی کار کردن مان را می گیرد. این است دید بعضی ها به بدن که ستون اصلی موجودیت انسان و محافظ آن است و بدون آن هیچ و پوچ می باشد.
مبانی نظری و پیشینه پژوهش خودپنداره جسمی و بدنی
پروپوزال آماده روانشناسی درباره نگرانی از تصویر بدن
موضوع پایان نامه دکتری روانشناسی کودکان استثنایی (ایده 117) : بررسی اثر بخشی آموزش خودمدیریتی بر کاهش خود ارزیابی های منفی در کودکان دارای افسردگی
آخرین قسمت درمان بر تغییر ارزیابی های منفی جوانان افسرده از خود تمرکز دارد. این قسمت در آخر برنامه انجام می گیرد، چراکه سایر مهارت های مدیریت خود، مهارت های سازگاری، و روش های سازمان دهی مجدد شناختی باید به خوبی پرورانده شوند تا کودکان بتوانند جریان و حرکت به سمت بهبودی و تشخیص آن را تحمل کنند و در احساس منفی که از خود دارند تغییر به وجود آورند. کودکان افسرده عملکردها، برخورداری ها، و کیفیت های شخصی شان را نسبت به جوانان غیرافسرده منفی تر ارزیابی می کنند. و خود به ارزیابی های آن ها به سمت تحریف های منفی گرایش دارد (کندال و همکاران، ۱۹۹۰). به عبارت دیگر، آنها تمایل دارند در ارزیابی از خود به صورت غیرمنطقی و غیرواقع گرایانه منفی عمل کنند. به کودکان آموخته می شود ارزیابی مثبت تر و منطقی تری از خود به عمل آورند، به شرطی که انجام چنین کاری واقع گرایانه باشد. در جریان این روند، آنها یاد می گیرند اسنادها، دستاوردها و برخورداری های خودشان را تشخیص دهند. اولین قدم از برنامه تعیین وجود و ماهیت اختلال است. زمانی کودکان عملکرد خود را بی کفایت ارزیابی می کنند که استانداردهای کمال گرایانه دارند؛ سازمان دهی مجدد شناختی برای کمک به آنها در پذیرش استانداردهای موجه تر مؤثر واقع می شود. وقتی کودکان استانداردهای واقعی تری را در نظر می گیرند، اما ارزیابی منفی از خودشان ارائه می کنند، سازمان دهی مجدد شناختی و روش های نظارت بر خود مورد استفاده قرار می گیرند. در این موارد روش های سازمان دهی مجدد شناختی «چه دلیلی وجود دارد؟» و الگوسازی شناختی را می توان به کار برد. خودپایی از شواهد حمایت کننده وسیله ای است که می تواند ارزیابی های جدید از خود را مستحکم کند. در سیر درمان، درمانگر و کودکان شواهدی را که حمایت کننده ی خود به ارزیابی های جدید هستند، با هم مرور می کنند. فعالیت هایی در نظر گرفته شده اند که به جوانان کمک می کنند احساس مثبتی از خود داشته باشند (استارک، کندال، ۱۹۹۶).
خرید پروپوزال کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی درباره خودپنداره
دانلود مبانی نظری پایان نامه روانشناسی درباره خودپنداره
موضوع پایان نامه دکتری روانشناسی کودکان استثنایی (ایده 118) : بررسی تاثیر سازماندهی مجدد شناختی در تغییر رفتار کودکان مبتلا به افسردگی
یکی از اهداف نهایی درمان تغییر دادن طرحواره های ناکارآمد است. این برنامه شامل تعدادی از مرحله های سازماندهی مجدد شناختی است که توسط یک و همکاران او (۱۹۷۹) تهیه شده است. طبق این مراحل از کودکان خواسته می شود در مورد فکرهای منفی یا ناکارآمدی که دارند به سؤالات زیر پاسخ دهند: (۱) شواهدی وجود دارد؟، (۲) راه دیگر نگاه کردن به آن موضوع چیست؟، (۳) اگر چه؟، (۴) کدام حوادث رفتاری را تجربه کرده است. به کودکان آموزش داده می شود «ثبت کننده ی افکار» باشند تا بتوانند افکار ناسازگارانه را تعیین کنند و (1) شواهد لازم برای هر فکر را ارزیابی کنند، (۲) تفسیرهای جایگزین را بررسی کنند، یا (۳) درباره ی آن چه واقعا ممکن است در نتیجه ی یک حادثه نامطلوب رخ دهد فکر کنند. این روش ها در طول درمان توسط درمانگر مورد استفاده قرار می گیرند، گرچه هدف این است که کودکان یاد بگیرند چگونه افکار منفی شان را به صورت مستقل مجددأ سازمان دهی کنند. این توانایی به وسیلهی الگوسازی توسط درمانگر و فن هایی که در طول فعالیت ها به جوانان آموخته می شود تأمین می شود . تجربه های رفتاری کارآمدترین روش برای تغییر دادن افکار کودکان و احتمالا ایجاد تغییرات برنامه ریزی شده در رفتارهایی است که به صورت شواهدی اساسی برای افکار کودکان عمل می کنند. ایجاد تغییر در رفتار و تأثیرات ناشی از این تغییرات در نتایج کار کمک می کند تا کودکان با دلایلی فوری، مستقیم و عینی روبه رو شوند، دلایلی که با یک طرحواره ی ناسازگارانه ضدیت دارد یا از یک طرحواره ی جدید سازگارانه تر حمایت می کند. به کارگیری تجربیات شخصی احتیاج به خلاقیت دارد، به این ترتیب که درمانگر باید اول فکر یا طرحواره ناسازگارانه ی کودک را تمیز دهد، لزوم پرداختن به آن فکر را در نظام بازشناسی شناختی کودک مطرح کند، با کودک برای تثبیت شواهد لازم برای تأیید یا تکذیب آن فکر یا طرحواره کار کند و سپس به عنوان تکلیف درمانی، رفتاری را مشخص کند که کودک با انجام آن مستقیما بتواند متوجه شود که آن فکر چقدر اعتبار یا صحت دارد.
دانلود پیشینه تحقیق و مبانی نظری درباره فراشناخت
موضوع پایان نامه دکتری روانشناسی کودکان استثنایی (ایده 119) : اثر بخشی آموزش الگوسازی شناختی بر کاهش افکار منفی در کودکان افسرده
هشیاری کودکان افسرده تحت نفوذ افکار منفی خودکار است؛ به خصوص آنچه شایع تر می باشد افکار خودارزیابی کننده ی منفی است. وقتی این افکار شناخته می شوند، روش های سازمان دهی مجدد شناختی که بعدأ بحث می شوند و الگوسازی شناختی و آموزش خود - راهنمایی ، روش های مؤثری هستند که مستقیما برای تغییر دادن این افکار به کار می روند. افکار منفی در طول درمان توسط درمانگر مورد بررسی قرار می گیرد، و به تدریج جوانان یاد می گیرند که چگونه خودشان آنها را تعيين و تعدیل کنند. اولین قدم برای استفاده از هر یک از این روش ها این است که به کودکان کمک کنیم تا تمایل خود را تشخیص دهند و از تمایل خود برای منفی فکر کردن آگاه باشند. این امر از طریق آموزش بلند فکر کردن به کودکان صورت می گیرد، مثلا هنگامی که بازی هایی را انجام می دهند که احتیاج به صحبت کردن با خود دارند مانند پازل)، این روش کمک می کند که فکرهای منفی را که هنگام بازی ها و سایر فعالیت ها رخ می دهد به دام بیندازند. به خصوص این نکته اهمیت دارد که مراقب علایمی باشیم که نشان می دهند خلق کودک در طول جلسه تغییر کرده است و سپس از او بخواهیم که آنچه را فکر می کند، بیان کند. پس از به دام انداختن یک فکر منفی به او می آموزیم تا آن را با یک فکر مثبت جایگزین کند. یک روش تکمیلی در این مورد الگوسازی درمانگر از افکار سازگارانه است در الگوسازی شناختی درمانگر فکرهای خود را به کلام در می آورد یا افکار سازگارانه تری را بیان می کند که کودکان ممکن است جایگزین افکار موجود کرده باشند یا در موقعیت خاصی در آینده آنها را به کار برند. علاوه بر استفاده از الگوسازی شناختی در زمانی که افکار خاصی مورد هدف قرار می گیرند، درمانگر هر وقت دارد با یک مشکل یا موقعیت دیگر به مقابله برمی خیزد، با صدای بلند فکر می کند و این کار او را قادر می کند تا کودک را با افکار سازگارانه ی بیشتری آشنا کند. این امر در طول درمان به عنوان روشی برای کاشتن دانه های تفکر سازگارانه تر انجام می گیرد.
دانلود مبانی نظری الگوهای ارتباطی
موضوع پایان نامه دکتری روانشناسی کودکان استثنایی درباره خودیابی (ایده 120) : تاثیر برنامه آموزش خودیابی بر تنظیم هیجان کودکان افسرده
اولین قدم در آموزش کودکان برای خود پایی این است که با همکاری یکدیگر پدیده ای را که باید مشاهده شود تعریف و همین طور مثال هایی از این موارد را نیز تعیین کنیم. مفید است که درمانگر آموزش را با رفتاری شروع کند که احتمال رخ دادنش در طول جلسه وجود دارد و این فرصت را نیز ایجاد کند تا کودکان مطابق با رفتار صورت پذیرفته مهارت را تمرین کنند، همچنین صحت خود پایی کودکان را ارزیابی کند، اگر لازم بود روش مناسب را به آنان نشان دهد، و خودپایی دقیق و موفق آنان را تشویق کند امروز دوست دارم هر موقع در طول جلسه کاری را خوب انجام می دهی نظرت را به من بگویی. برای نمونه، ممکن است توجه کنی که به خاطر داشته ای مواردی را برای بحث کردن مطرح کنی، به نحوی که بتوانی آن چه را فکر می کنی بیان نمایی، یا ممکن است نکته های خوبی را امروز یاد گرفته باشی.» پس از تعیین و توضیح هدف از خود پایی، که در ابتدای درمان با تأکید بر هیجانات و فعالیت های خوشایند صورت می گیرد، کودکان و درمانگر روشی را برای ثبت رخ دادن یا ندادن آن انتخاب می کنند و قرار می گذارند که چند وقت یک بار آن را ثبت کنند. مهم این است که به نوعی کار را سامان دهیم که کودک امکان داشته باشد رخداد هر هدف را فورا ثبت کند. ما نوعی تقویم های هیجانی (استارک، کندال، ۱۹۹۶) را ابداع و استفاده کرده ایم. هر صفحهی تقویم دربرگیرنده تصاویری از شخصیت های کارتونی است که هیجانات خوشایند متفاوت را نشان می دهند.