) پست مدرنیسم ها بر « اهمیت گستره های زبان و واژه » تأکید دارند و متن را « پهنه ی بازی های بی شمار می دانند » به اعتقاد آنان : « متن از معنا شدن می گریزد و به یاری تأویل های مخاطبان متن، معناهای تازه ای آفریده می شود .
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
37 صفحه
کد:
267 mt
در آمدی بر کارکرد آوایی
« پست مدرنیسم ها بر « اهمیت گستره های زبان و واژه » تأکید دارند و متن را « پهنه ی بازی های بی شمار می دانند » به اعتقاد آنان : « متن از معنا شدن می گریزد و به یاری تأویل های مخاطبان متن، معناهای تازه ای آفریده می شود . از طرفی نیز [ آنها ] در پی زبانی هستند که متکی به واژگان و فقط واژگان باشد. پست مدرنیست ها تا آن جا پیش می روند که می گویند: « هر نوشته ای به هر شکل زندگی نامه های خود نویسنده است ». آن ها گرچه زبان را در زندگی روزمره وسیله ی ارتباط می دانند اما در عالم هنر و ادبیات معتقدند که: « زبان ابزاری موقتی نیست . چیزی کارآ اما فرعی نیست، بل کمال خود را در تجربه ای منحصر به فرد می یابد این تلقی از زبان، مؤلف را اختراعی که دیگر سودی ندارد، می پندارد و متن را آغاز خواندن می دانند. هر متن در جریان خواندن شالوده شکنی می شود ». (باباچاهی، 1376 :372)
موسوی اینگونه تحلیل می کند که اتفاق در زبان شاهد مشهورترین ویژگی غزل پست مدرن نزد مخاطب باشد . این عنوان کلی را باید زیر عنوان های مختلف بررسی کرد؛ به طور مثال گونه ای از اتفاق ها شامل حروف می شوند، یعنی واج آرایی. چیزی که در گذشته ی ما نیز به عنوان یک صنعت و برای خلق زیبایی نه به عنوان راهکاری اجتناب ناپذیر مورد توجه قرار گرفته است. غزلسرای امروز روانشناسی را با شعر می آمیزد؛ آن گاه به تأثیر گذاری مختلف حروف و انتقال حس های مختلف توسط آن توجه ویژه ای مبذول داشته و برای میزان به کارگیری هر حرف در هر قسمت از غزل توجیه منطقی دارد . این مسأله حتی در استفاده از صداهای کوتاه و بلند و طول کلمات به چشم می خورد.
گاهی این اتفاق از سطح حروف فراتر رفته و به سطحی به نام « کلمه » می رسد. در این سطح مورد دیگری که باید به آن توجه کرد، استفاده از کلمات مترادف، اما دارای بار روانی متفاوت در شعر امروز است. در غزل پست مدرن دیگر مجاز نیستیم که به خاطر وزن و قافیه از واژه های مترادف به جا یکدیگر استفاده کنیم، زیرا هر کلمه برای مخاطب دارای حسی ویژه و نوستالژی حاکم بر ذهن متفاوت است.