تسهیل ارتباطات و موسیقی درمانی

موسیقی درمانی به شیوه ای خاص از موسیقی استفاده می کند تا توانایی ارتباط و ابراز را با نواختن ساز، آواز خواندن یا گوش دادن به آن و ارائه موسیقی مناسب تقویت کند.

متخصصی موسیقی درمانی به مراجعه کننده، ساز زدن یاد نمی دهد؛ مراجعه کننده، خود، باید سازها را به صورت بینشگرانه بنوازد می کند.

در جهان محدود کودکی که به شدت مریضی است، موسیقی روی توانایی های او متمرکز می شود و برایش قدرت انتخاب و کنترل فراهم میسازد تا عزت نفسش رود.

یکی از متخصصین بیماری های کودکان در ارتباط با یکی از جلسات درمانی این گونه می گوید: "ج مبتلا به بیماری پلاسیدگی عضلانی بود و بیماری او در مرحله پیشرفته قرار داشت، به طوری که نمیتوانست خودش غذا بخورد یا بیاشامد.

کاملاً به دیگران وابسته شده بود. جلسه أخر، او توانست طبل و سنج بزند. بعد چند دقیقه گفت دیگر نمی تواند این کار ادامه دهد و معذرت خواست و گفت: "دستها و بازویم ضعیف هستند.

ضعف وجودم فرا گرفته است." ولی موسیقی بهکار رفته توانمند، پر انرژی و مملو از ضربان های هیجان انگیز بود. دیگر در کودک نشانی از ضعف دیده نمیشد.

ج تجربه ای داشت که او را از محدودیتهای جسمانی رها ساخت و تعالی بخشید."

در بیمارستان دیگری این اتفاق افتاد:

کودک کم سن و سالی خیلی آشفته بود و گریه می کرد. بدنش میلرزید و فشار زیادی روی او وارد می شد. اول دستان و پاهایش را گرفتم و پشت سر او آواز خواندم تا به اصوات و حرکات او که بیشتر نامنظم بودند، پاسخ دهم.

سپس نظم و ریتم بیشتری وارد کردم.

ترک سکوت باعث افزایش آگاهی او از تماس با من شد و چنین درکی زمینه را برای موسیقی و درمان او فراهم ساخت.

این شیوه چن مرتبه باعث نوعی فعل و انفعال شفاهی شد.

او همچنین یک ساز بادی که دقیقاً کنارش بود، نواخت. در انتهای جلسه کم کم لبخند در لبانش نقش بست و نشانه های آرامش و سکون در او دیده میشد به طوری که به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کرد.


کد این مطلب : 0125