انتخاب موضوع پروپوزال کارشناسی ارشد روانشناسی کار باید با دقت و بررسی متغیرها انجام شود.
مطلب زیر را مطالعه کنید شاید موضوعی به ذهنتان برسد:
سبک های تربیتی دیانا بُمریند روانشناس رشد، شیوه های دخالت والدین در تربیت فرزندان را به سه سبک تقسیم کرده است: قدرت طلب، آزادمنش و سهل گیری. والدین قدرت طلب سعی می کنند، براساس ارزش ها و معیارهای سنتی و مطلق، رفتار فرزند خود را شکل دهند، کنترل و ارزشیابی کنند و از آنها انتظارهای بسیار بالا داشته باشند.
والدینی که سبک تربیتی قدرت طلب اتخاذ می کنند، معمولاً بر نیازهای خاص خود متمرکز می شوند نه نیازهای کودک. این والدی بر اطاعت تأکید دارند، بحث ها را منع می کنند و نظم توأم با تنبیه سخت را جایز می دانند. ارتباط بین والدین و کودک یک جانبه است:
از طرف والدین به طرف کودک. والدین آزادمنش، مجموعه فعالیت های فرزند خود را هدایت می کنند، اما برای او نیز در داخل محدودیت های منظمی آزادی هایی قایل می شوند. این والدین به نیازهای کودک توجه می کنند. کنترل آنها انعطاف ناپذیر، اجباری، مزاحم و بیهوده محدودکننده نیست. آنها علت تحمیل قوانین را توضیح می دهند، با فرزند خود بحث می کنند و به تمایلات و نیازهای او پاسخ می دهند. والدین سهل گیر سعی می کنند یک محیط غیراجباری، باگذشت و صحیح به وجود آورند، محیطی که در آن، کودک رفتار خود را تا حد امکان کنترل می کند. آنها به نیازهای کودک، بدون آن که او را تحت فشار قرار دهند زیاد توجه می کنند.
کودک در زمینه های رفتار و تصمیم گیری های خانوادگی، مورد مشورت قرار می گیرد. والدین در مورد فعالیت های خانگی یا رفتاری کم توقع هستند. سبک آزادمنشی کودکان خودمختار، مسلط بر خود، کنجکاو و راضی به بار می آورد. برعکس کودکان والدین قدرت طلب، معمولاً ناراضی، در خود فرو رفته و بی اعتمادند. کودکان که خودمختاری، کنجکاوی و تسلط بر خود ضعیف تری نشان می دهند به والدین سهل گیر تعلق دارند.
مکوبی و مارتین سبک تربیتی دیگری آشکار کرده اند: سبک بی مسئولیتی. والدین بی مسئولیت هیچ درخواستی از فرزند خود ندارد. آن چه آنها را از والدین سهل گیر متمایز می کند این است که کمتر به کودک می رسند و بیشتر بر نیازهای خود متمرکز می شوند. والدین بی مسئولیت در اختیار فرزند خود نیستند و به عقیده ی برخی مؤلفان، این نوع سبک تربیتی می تواند به بی بندوباری فرزندان و حتی خشونت خانوادگی منجر شود. والدینی که بهتر می توانند فرزندان خود را به اطاعت وادار کنند، آنهایی هستند که منظور خود را به روشنی بر زبان می آورند.