انتخاب موضوع پروپوزال پایان نامه ارشد روانشناسی بالینی

آیا می دانید که انتخاب موضوع پروپوزال پایان نامه ارشد روانشناسی بالینی با کمک ما در این سایت و مطالعه مطالب منتشر شده بسیار راحت تر خواهد بود؟

برای انتخاب موضوع پروپوزال پایان نامه روانشناسی متن زیر را بخوانید و متغیرها را یادداشت کنید:
کاربردهای بیشتر شرطي شدن کلاسیک در روانشناسی بالینی:

خاموشی:

همانطور که اختلالات رفتاری یا عادت های بد آموخته می شوند می توان آنها را ناآموخته کرد یا رفتارهای مثبت تری را جانشین آنها ساخت.

یکی از راههای ممکن برای حذف این عادتها این است که CS را بدون همراهی با UCS ارائه دهیم و خاموشی ایجاد کنیم.

شرطي سازي تقابلی:

در شرطي سازي تقابلی CS با یک UCS به غیر از UCS اصلی همراه می شود برای مثال به شخص اجازة سیگار کشیدن یا مصرف الکل می دهند و بعد به او دارویی می دهند که حالت تهوع ایجاد می کند پس از زمانبندی های مکرر این دو مزة سیگار یا الکل حالت تهوع ایجاد می کند.

که این به نوبة خود منجر به بیزاری از سیگار کشیدن یا می نوشیدن می شود.

غرقه سازی: یک مشکل بزرگ در درمان هراسها (فوبیها) این است که افراد از تجارب ترسناک اجتناب می کنند یا از آنها می گریزند.

از آنجا که خاموشی یک فرایند فعال است اجتناب از محرکهای ترس زا از وقوع خاموشی جلوگیری می کند. تنها راه ممکن برای خاموش کردن یک هراس این است که فرد را مجبور کنیم تا به مدت کافی در حضور CS باقی بماند تا بیاموزد که هیچ چیز منفی اتفاق نخواهد افتاد.

این روش غرقه سازی نام دارد. در نتیجة این روش عده ای بهبودی می یابند و عده ای بدتر می شوند.

حساسیت زدایی منظم: یکی از کاملترین کوشش ها برای کاربرد اصول شرطي كردن کلاسیک در رواندرمانی به وسیلة جوزف ولپی انجام گرفته است.

روش او در از بین بردن ترسها حساسیت زدایی منظم نام گرفته است.

که شامل سه مرحله است:

مرحلة اول مستلزم ایجاد یک سلسله مراتب اضطراب است در مرحله دوم به بیمار آموزش می دهد تا تنش عضلانی را از بین ببرند و یاد بگیرند حالت عدم اضطراب را تجربه کنند.

در سومین مرحله بیمار ابتدا آرامش عمیق را تجربه می کند.

و بعد از او خواسته می شود تا ضعیف ترین رویداد از سلسله مراتب اضطراب را تجسم کند. سپس از او خواسته می شود تا رویداد بعدی را تجسم کند.

و این کار را ادامه دهد تا تمام رویدادهای فهرست به ترتیب در تجسم بیمار در آیند این روش به بیمار کمک می کند تا تدریجاً به موقعیتی که قبلاً به هنگام فکر کردن به آن شدیداً از آن هراسناک می شد نزدیک شود باید به چنین تجربة اضطراب زایی به تدریج و با احتیاط کامل نزدیک شدن.

در غیر اینصورت بیمار نخواهد توانست به رویداد ترس آور فکر کند در نتیجه ترس از آن هرگز خاموش نخواهد گشت. در حالیکه ولپی از بیماران خود می خواست تا به طور روانی تدریجاً به اشیاء ترس آور نزدیک شوند.