سایت ایران پژوهش با انتشار مقالات متعدد انتخاب موضوع پروپوزال روش تحقیق روانشناسی ورزشی را برای دانشجویان آسان نموده است.
مطلب زیر را مطالعه کنید شاید موضوعی به ذهنتان برسد:
نظام پیاژه: پیاژه یکی از بزرگ ترین روان شناسان عصر حاضر است و به عنوان یک مشاهده گر نافذ، متفکر عمیق، پژوهشگر دقیق و نظریه پرداز بی نظیر و روان شناسی عصر حاضر را از توقف در بن بست های فکری و روش شناختی رهایی بخشیده و آن را در گستره جدید علوم از نو سازمان دهی کرده است.
مفاهیم و سازه های کلیدی: پیاژه با استمداد از مفاهیم گوناگون موجود در گستره علوم با تصریح معانی و تدوین سازه های لازم در راه تبیین داده های روان شناختی قدم گذارده و خواننده نظام او باید با این تجهیزات کلیدی به گستره وسیع یافته های او راه یابد.
در نظام پیاژه تحول روانی در چهارچوب دو نوع از کلی ترین کنش های زیستی یعنی کنش سازش و کنش سازمان تحقق می پذیرد، کنش هایی که در طول تحول ثابت می مانند و اصطلاحاً تغییرناپذیرند.
سازش روان شناختی مانند هر سازش دیگر عبارت است از ایجاد تعادل بین درون سازی یا وارد کردن داده های برونی در روان بنه ها و برون سازی یا تغییر دادن روان بنه ها به منظور هم سطح شدن با یک موقعیت جدید. کنش سازمان (سازمان دهی یا سازمان یافتگی) که م عرف رابطه اجزاء با کل است از کنش سازش (سازش دهی، سازش یافتگی) جدایی ناپذیر است، این دو نوع کنش مکمل یکدیگرند چه سازش، زمانی تحقق یافته است که سازماندهی شده باشد.
روان بنه ها که مرجع پذیرش داده ها و سازماندهی آنها هستند نخستین واحدهای روانی (شناختی یا عاطفی) فرد آدمی را تشکیل می دهند. اگر کنش های روانی همواره پایدار می مانند به عکس با دوره های تحول، ساخت ها تغییر می یابند مانند ساخت حسی ـ حرکتی که یک سازه (دریافت و پاسخ) خاص نظام پیاژه است که جای خود را به ساخت تجسمی عینی می دهد و این ساخت نیز به نوبه خود بر اثر تحول میدان خود را به ساخت صوری واگذار می کند.
روش پیاژه یک نوآوری در روان شناسی است، ابداعی است که پایه های تجربی را نوسازی کرده است روشی که با شکل گیری های گوناگون بدون آنکه در اصل روش تغییر حاصل گردد، با سطوح مختلف تحول تطبیق می یابد و مشاهده که اساس دستیابی به داده های علمی است در دست مشاهده گر روش بالینی از ابعاد گسترده ای برخوردار می گردد و شرایط رسوخ به کنه روانی آزمودنی را فراهم می سازد.
پیاژه روش بالینی خاص خود را در مقایسه با روش تست و روش مشاهده محض، روشی می داند که روان شناس به کمک آن می تواند در پژوهش ویژگی های فرایندهای روانی گامی فراتر از مشاهده محض بردارد و بی آنکه در تنگنای نارسایی های تست درغلتد به مزایای اصلی و اساسی آزمایش دست یابد.