هزینه پروپوزال نویسی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی ممکن است با توجه به نوع موضوع شما فرق کند.

مطلب زیر را مطالعه کنید شاید موضوعی به ذهنتان برسد:
مراحل پس از زندگی درون رحمی:

1ـ مرحله برانگیختگی حرکتی (از بدو تولد تا سه سالگی) در این مرحله وابستگی زیست شناختی زندگی درون رحمی جای خود را به برانگیختگی حرکتی می دهد. نیازهای کودک او را از وابستگی جسمی و بدنی به مادر جدا می کند. نخستین تجلیات روانی کودک در حرکات وی مشاهده می شود فعالیت های این مرحله متوجه جهان برونی هستند.

2ـ هیجان پذیری (از سه تا شش ماهگی) هیجان پذیری ریشه در مرحله برانگیختگی حرکتی دارد و از حدود دو ماهگی آغاز می شود ولی گسترش آن از سه ماهگی فراگیر می شود و در شش ماهگی به اوج خود می رسد. این مرحله مرحله همزیستی عاطفی با محیط است و این مرحله، مرحله توجه به جهان درونی و گسترش آن است.

3ـ فعالیت حسی ـ حرکتی (از 6 ماهگی تا 3 سالگی) این مرحله که والن آن را در اصل با اصطلاح خاص خود (احساسی ـ حرکتی) نامیده است با جنبه های هیجان پذیری آغاز می شود به تدریج از ماه های آخر سال اول زندگی گسترش می یابد و با حالت اکتشافی یا توجه به دنیای برونی همراه است.

4ـ شخصیت گرایی (از سه تا شش سالگی): در این مرحله که توجه به زندگی درونی از سر گرفته می شود و مسأله اصلی آن برخوردار ساختن «من» از غنا و استقلال بیشتری است و وجود شخص مقدم بر امور دیگر است که شامل سه مرحله زیر می باشد:

1ـ تضاد و وقفه: کودک قادر است به معنای روانی بگوید «من» یا «مال من» و تضاد و بازداری حاصل از این تمایز را تحمل کند. حالت نفی یا امتناع بازخورد طبیعی کودک است. در نتیجه می توان گفت که حرکت شخصیت گرایی در این زیر مرحله به صورت یک بحران تضادورزی حاکی از منفی گری، مقابله و تناقض با محیط جلوه گر می شود. این نخستین بحران شخصیت در کودک است و خواهان آن است که همه چیز را انحصاراً به خود اختصاص می دهد در این انحصارطلبی به حسدورزی می پردازد و برای موفقیت به دورویی و پنهان کاری متوسل می شود.

2ـ سن لطف و دلربایی: اگر زیرمرحله قبلی نوعی استیفای حقوق قلمداد می شود و با تضادورزی خودنمایی می کند و ارزش خود را از چشم دیگری می بیند. دلربایی و لطافت و در این راه با حرکات بدنی گوناگون همراه است و این مرحله، مرحله کمرویی است به نظر والن عقده ها نیز در این زیرمرحله شکل می گیرد.

3ـ تقلید نقش: کوشش کودک در جایگزین شدن از راه تقلید معرف این زیرمرحله است. تقلید الگوی نقش اساسی در درک درونی جهان برونی دارد. تقلید الگو به شکل تکرار تقلید نقش جلوه گر می شود و به تحول شخصیت کودک وابسته است و پدر یا مادر تنها موضوع مورد تقلید نیستند. با این همه مرحله شخصیت گرایی در گستره خانوادگی با یک همادبینی، همادبینی هوش و شخصیت همراه است که باید در مرحله بعد راه تمایز را در پیش گیرد.

5ـ فکر مقوله ای (از شش تا یازده سالگی): شخصیت گرایی مرحله قبلی در این مرحله زیر تأثیر جوّ برون ـ خانوادگی یعنی مدرسه، در گستره دوستی ها و در عین حال انضباط های محیط جدید تغییر شکل می دهد. در نتیجه کودک می آموزد که دارای شخصیتی چند ظرفیتی است. بنابراین امکان طبقه بندی ویژگی های اشیاء، به جای آنکه در هر مجموعه با یکدیگر مشتبه شوند فراهم می گردد و فکر مقوله ای عبارت است از ظرفیت تغییر طبقه بندی ها بر پایه کیفیات و خواص مختلف اشیاء در سازمان روانی استقرار می یابد.

کودک در قالب یک فکر عینی و منطقی بازسازی کند یعنی امور را از ترتیب هایی برخوردار می داند و یا در ردیف هایی قرار دارند یا طبقه بندی می شوند. انضباطی که به نوسان بین ثبات و عدم ثبات به صورت همزمان پایان می دهد، انضباط فکری که به آن توجه یا تمرکز نامیده اند سپس در به کار گرفتن فکر مقوله ای باید از پراکندگی ذهنی کاسته شود و انگیزه فعالیت کودکانه وابستگی کمتری با وضع کنونی داشته باشد.

6ـ نوجوانی: با بلوغ در حد تحول طبیعی، نوجوانی نیز آغاز می گردد. این مرحله با انبوهی از بحران ها که کودکی را از بزرگسالی جدا می سازد همراه است. بحران شخصیت مانند آنچه در سه سالگی شاهد آن بودیم. به جای غلبه اعمال به سوی دنیای برونی، نیازهای من قرار می گیرند و در عین حال که از زیرساخت های عقلی لازم برای استقرار شخصیت برخوردار می شوند.

گسترش یافتن شخصیت چندظرفیتی بر حسب تغییر و تنوع گروه ها، طی کردن رویداد بلوغ به منزله بازگشت به خود، از دست رفتن، تعادل پیشین و بازنگری مجدد زمینه های مختلف زندگی روانی و سر کردن با اضطراب ها، سردرگمی های هویتی، دوسوگرایی ها در بازخوردها، احساس های خود سرانجام به یک توحید یافتگی یا تعادل منتهی می شوند و شرایط ورود به جامعه بزرگسالان را فراهم می سازند از نظر والن نوجوان در آنچه هشیار شدن نسبت به خویشتن است راهی پرتلاطم را دنبال می کند وی در حالی که با یک هاله شخصیتی پیگیر در جدال است.

در این راستا با آنکه نوجوان با بزرگترین تشویش های شخصیتی درگیر است فکر وی در آخرین مرحله از حالت ماوراءالطبیعه ای متوجه حالت علمی می شود.