نوشتن پروپوزال کارشناسی ارشد روانشناسی ورزشی همچون همه پروپوزال ها روش تحقیق می خواهد که پژوهشگر آن را انتخاب می کند.
مطلب زیر را مطالعه کنید شاید موضوعی به ذهنتان برسد:
هر فرد معنایی به خود نسبت می دهد، همان طور که در مورد دیگران این عمل را انجام می دهد. لازم است او این احساس را برای خود فراهم آورد که یک واحد متمایز، محدود و قابل شناسایی است.
در میان پیشرفت های ذهنی مؤثر بر اولین سال های زندگی، می توان به تحول خویشتن پنداری، درک ضمیر اول شخص مفرد من اشاره کرد. ما به طور دایم با تعداد بسیار زیاد و انواع مختلف محرک هایی روبرو می شویم که نمی توانیم آنها را بگیریم و پردازش کنیم. ساخت شناختی مورد استفاده برای انتخاب و پردازش اطلاعات مربوط به فرد، اهمیتی خاص دارد. این ساخت عبارت از خویشتن یا خویشتن پنداری است.
منظور از خویشتن پنداری، مجموعه افکار، احساسات و نگرش هایی است که هرکس درباره ی خود پرورش می دهد. خویشتن پنداری یعنی آگاهی هر شخص از خود، به عنوان موجودی متمایز، قادر برای فکر کردن و کاری انجام دادن. اولین مرحله ی رشد خویشتن پنداری کودک را به این آگاهی می رساند که متمایز از دیگران است یعنی خویشتن وجودی. به عقیده ی لوویس و بروکس ـ گیون این آگاهی براساس کنش متقابل بین کودک و محیط انجام می گیرد.
به عقیده ی لوویس و بروکس ـ گیون، درطول دو سال اول زندگی، کودک از چهار مرحله ی عمده ی رشد خویشتن پنداری عبور می کند. از 1ـ بدو تولد تا 3 ماهگی، کودک به شدت جذب چهره ی انسان می شود. 2ـ بعد بین 3 تا 8 ماهگی به کمک شاخص های بینایی، شناسایی قیافه ی خود را آغاز می کند. به همین ترتیب چون کودک می بیند که تصویر بدن همزمان با او در آینه جابجا می شود خود را در تصویر آینه شناسایی می کند. 3ـ آن گاه بین 8 تا 12 ماهگی کودک ساختن خویشتن پنداری خود را به عنوان یک پدیده ی دایمی و مجهز به کیفیت های پایدار آغاز می کند.
بالاخره مرحله ی چهارم در طول سال دوم زندگی جریان پیدا می کند. در این مرحله کودک کلیه ی ویژگی های جسمی خود را که موجب تمایز او از سایر کودکان و از بزرگسالان می شود شناسایی می کند.