نوشتن حرفه ای پروپوزال دکتری روانشناسی تربیتی با بکارگیری روش تحقیق درست و استاندارد و صرف وقت کافی و متعهدانه امکان پذیر است.
امروژه متخصصان توافق دارند که مسئله ی انتخاب یکی از دو مفهوم ذات یا تربیت، ژن ها یا محیط نیست. از ابتدای تشکیل این مفهوم های دوتایی، بین آنها بده بستان وجود داشته است. در واقع، همان طور که گیلبرت گاتلیب، عصب شناس برجسته، گفته است، نه تنها ژن ها و محیط در رشد ما همکاری می کنند بلکه ژن ها هم نیازمند داده هایی از محیط هستند تا به درستی کار کنند. در عین حال، دانشمندان به تازگی دریافته اند که افراد در طول عمرشان برای یادگیری و رشد مغزی بیش از آنچه که پیشتر تصور می شد، ظرفیت دارند. البته هر فردی استعداد ژنتیکی یگانه ای دارد. ممکن است، افراد با خلق و خو و ظرفیت های مختلفی شروع کنند اما آشکار است که تجربه، تمرین و تلاش فردی ادامه ی راه را برای آنها ممکن کرده است.
رابرت استرنبرگ که امروزه از برترین متخصصان مبحث هوش است، می نویسد که عامل اساسی در رسیدن افراد به تخصص «توانایی از پیش تعیین شده ثابتی نیست بلکه التزامی هدفمند است» یا همان طور که بینت پیش از او تشخیص داده بود، افرادی که در ابتدای امر باهوش پنداشته می شوند، ممکن است در نهایت باهوش ترین افراد جمع نباشند. از ابتدای تاریخ، مردم متفاوت از هم فکر کرده اند، متفاوت از هم عمل کرده اند و رفتار متفاوتی داشته اند.
بدیهی بود که سرانجام کسی خواهد پرسید که چرا آدمها گوناگون رفتار می کنند. چرا بعضی باهوش تریا اخلاقی ترند و آیا عاملی هست که همیشه آنها را متفاوت می کند؟ متخصصان در هر دو جناح گرد آمدند. بعضی ادعا کرده اند که مبنای جسمی معینی برای این تفاوت ها وجود دارد که موجب می شود، اجتناب ناپذیر و تغییرناپذیر شوند. در دوره های مختلف، تصور می شد که عامل این تفاوت ها برآمدگی های روی جمجمه (بررسی شده در علم جمجمه شناسی) و اندازه و شکل جمجمه (بررسی شده در علم جمجمه شناسی) بوده و امروزه، باورما این است که ژن ها مسئول ایجاد این تفاوت ها هستند.
سایرین به تفاوت های عمیقی در پس زمینه ها، تجربه ها، آموزش ها و شیوه های آموزش افراد اشاره کرده اند. شاید مایه ی شگفتی تان باشد که بدانید، قهرمان بزرگ این جریان فکری، آلفرد بينت، مخترع آزمون IQ بوده است. آیا قرار نبود، آزمون 10 نشان دهنده میزان هوش ثابت کودکان باشد؟ در واقع، خیر. بینت فرانسوی که در اوایل قرن بیستم در پاریس کار می کرد، این آزمون را طراحی کرد. هدف او این بود که کودکانی را شناسایی کند که از تحصیل در مدارس دولتی پاریس بازمانده بودند. او قصد داشت، برنامه های آموزشی جدیدی بسازد، تا بتواند این کودکان را هم به مسیر آموزش و پرورش برگرداند.