بخش هایی از فصل پنجم این پایان نامه:
مقدمه:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی در افزایش صمیمیت اجتماعی و کاهش تفکر قطعی نگر بر روی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر شیراز انجام شد. پس از سرند کردن دانش آموزان این مدرسه، نمونه پژوهش حاضر 20 دانش آموز تشکیل دادند که سطوح خشم نسبتا بالایی را داشتند و در دو گروه 10 نفره کنترل و آزمایش به صورت تصادفی قرار گرفتند. در ادامه یک نفر از اعضای گروه آزمایش نتوانست جلسات را تکمیل کند، بنابراین هر گروه به 9 نفر تقلیل یافت. فرضیه های این پژوهش شامل 2 فرضیه بود.
ابتدا نتایجی را که در راستای اهداف تحقیق و با تجزیه و تحلیل داده ها حاصل شد (که شرح مفصل آن در فصل چهار آمد)، ارائه شده و سپس این نتایج با نتایج تحقیقات مشابه مقایسه شده است. نکات علمی قابل استنباط از مطالعاتی که با فرضیه های تحقیق مرتبط هستند ارائه شده و در پژوهش حاضر ربط داده می شوند. در ادامه محدودیت های فرایند انجام تحقیق ذکر می شود. و در خاتمه در راستای نتایج به دست آمده پشنهادات کاربردی ارائه می شود.
بنابراین فصل حاضر از بخش های زیر تشکیل شده است: بحث و تفسیر نتایج فرضیه اول: آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی موجب افزایش صمیمیت اجتماعی می شود. نتایج تجزیه و تحلیل کواریانس نشان داد که تفاوت معناداری در صمیمیت اجتماعی گروه کنترل و آزمایش در نتیجه آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی وجود ندارد، بنابراین فرض صفر تایید و فرض خلاف رد شد.
میانگین به دست آمده نشان دهنده این بود که میانگین صمیمیت اجتماعی گروه های کنترل و آزمایش قبل و بعد از آموزش آنچنان تغییری نکرد. در تبیین عدم تاثیر آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی بر افزایش صمیمیت اجتماعی، با توجه به اینکه صمیمیت اجتماعی تمایل فرد برای داشتن یک رابطه حمایت کننده و مهر آمیز بدون از دست دادن خودش است، می توان به این مهم اشاره کرد که خشم متعارف نوجوانان نه تنها موجب از بین رفتن رابطه و از دست دادن حمایت را فراهم نمی کند، بلکه در برخی موارد حمل بر جرأت، موجبات صمیمیت بیشتر را هم فراهم می آورد، چرا که در بین همسالان نوجوانی جذبه دارد که بتواند با خشونت (که نشانه مرد شدن و توانمند بودن است) مثلا در بازی فوتبال تیم خود را برنده کند و یا در جر و بحث های بین گروهی بیشترین دستاوردها را برای گروه خود داشته باشد، در خانواده هم ممکن است پرخاشگری و خشونت نوجوان به بلوغ جسمی، جنسی و سایر شرایط مربوط به دوره حساس نوجوانی نسبت داده شود و چه بسا توجه و حمایت بیشتری را از سوی والدین جلب کند و پرخاشگری اهرمی بشود برای رسیدن به خواسته های نوجوان در خانواده.
در ارتباط با تاثیر آموزش مدیریت خشم مبتنی بر بازسازش شناختی بر صمیمیت اجتماعی تحقیقی چه در خارج کشور و چه در داخل کشور یافت نشد. هر چند تاثیر آموزش مؤلفه های دیگر بر صمیمیت اجتماعی اثبات شده است، برای مثال کاظمی و همکاران (1391)، در مطالعه ای نشان دادند که آموزش تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت اجتماعی دختران فراری مؤثر است. هالفورد بر این موضوع تأکید کرده است که افزایش خودافشاسازی صمیمیت را افزایش می دهد (ترکان، 1384). خدایاری فرد و همکاران(1390)، در پژوهشی تأثیر آموزش مؤلفه های هوش هیجانی را بر صمیمیت اجتماعی مطالعه کردند که این تحقیق نشان داد که توانایی شناخت احساسات دیگران و تعادل عاطفی رابطه زیادی با برقراری رابطه گرم و دوستانه با دیگران دارد.
دانشورپور و همکاران(1386) نیز در تحقیقی رابطه بین جنسیت و صمیمیت اجتماعی با تأکید بر نقش میانجی گر سبک های هویت در دانش آموزان دبیرستانی انجام دادند نتایج نشان داد که در دانش آموزان دختر و پسر، بین نمرات صمیمیت اجتماعی و سبک های اطلاعاتی، هنجاری و تعهد رابطه مثبت و معنی دار و بین سبک سردرگم و صمیمیت اجتماعی در دختران رابطه منفی و غیرمعنی دار و در پسران رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که متغیرهای جنسیت، پایه تحصیلی و سبک های هویت اطلاعاتی، هنجاری و تعهد هویتی به طور معناداری صمیمیت اجتماعی را پیش بینی می کند.
افزون بر این، آنچنان که ویلیامز (1985، به نقل از گایا ، 2002) اشاره کرده است، مردان همواره از ارائه تصویری ضعیف و آسیب پذیر از خود به دیگران در هراس هستند، بنابراین در روابط خود با دیگران با پیش بینی خطر طرد اجتماعی همواره از بروز ویژگی های زنانه مانند هیجانات و صمیمیت خودداری می کنند و از آنجا که آزمودنی های مورد مطالعه این تحقیق را دانش آموزان پسر دبیرستانی تشکیل داده اند می توانیم نتیجه بگیریم که آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی صمیمت اجتماعی پسران را افزایش نمی دهد و نظریه روانشناسی اجتماعی در تبیین تفاوت های جنسی در تجربه روابط اجتماعی صمیمانه را که نشان میدهد زنان و مردان طی فرایند های اجتماعی شدن یاد می گیرند که از شیوه های هماهنگ با جنس خود برای تجربه صمیمیت بهره گیرند را تأیید می کند. همچنین یافته های سایر پژوهشگران از جمله، برزونسکی و کاک (2005)، و رز و رادولف (2006)، تبیین فوق را تأیید می کنند.
علاوه بر این دانشورپور و همکاران، (1386) در تحقیقی به این نتیجه رسیدند که پسران در مقایسه با دختران نمرات صمیمیت اجتماعی پایین تری را گزارش می کنند. فرضیه دوم: آموزش گروهی مدیریت خشم مبتنی بر بازسازی شناختی موجب کاهش تفکر قطعی نگر می شود.
بر اساس نتايج به دست آمده، ميانگين تفکر قطعي نگر گروه کنترل 44/50 و ميانگين تفکر قطعي نگر گروه آزمایش 39/22 است. بنابراين ميانگين تفکر قطعي نگر گروه آزمایش به ميزان 22/11 نمره کمتر از ميانگين گروه کنترل بود. با قبول خطاي کمتر از 05/0 (Sig=0/011) و درجه اطمينان بیش از 95/0 مي توان نتيجه گرفت بين اين دو گروه از نظر میزان میانگین تفکر قطعي نگر تفاوت معناداری وجود دارد.
يعني فرضيه خنثي (0H) كه نشانگر عدم وجود رابطه است را نمي توانيم بپذيريم و رد ميكنيم ولی فرض خلاف که نشان دهنده اثربخشی آموزش گروهی مدیریت خشم بر کاهش تفکر قطعی نگر هست را تأیید می کنیم. درمان مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری، تلفیقی از رویکردهای شناختی و رفتاری است و عموما مداخلات روانی- تربیتی مربوط به خشم ماهیتی شناختی – رفتاری دارند. در این نوع شیوه درمانی، به مراجع کمک می شود تا الگوهای تفکر تحریف شده (برای مثال تفکر قطعی نگر) و رفتار ناکارآمد خود را تشخیص دهد و در آن، از بحث های منظم و تکالیف رفتاری دقیقا سازمان یافته استفاده می شود. در جنبه هایی از درمان تأکید عمدتا رفتاری، و در جنبه های دیگر، شناختی است.
بنابراین تأکید درمان متوجه فراهم آوردن فرصتی برای یادگیری های انطباقی جدید و ایجاد تغیراتی در فضای بیرون از حیطه بالینی است، حل مسأله جزء مهم و لاینفک درمان را تشکیل می دهد (قاسم زاده، 1385).بنابراین باتوجه به اینکه، مداخله های روانی- تربیتی مربوط به آموزش گروهی مدیریت خشم بر مبنای رویکردهای شناخت گرایی و رفتارگرایی تهیه شده اند، مؤثر بودن این مداخلات و کاهش تفکر قطعی نگر آزمودنی های این پژوهش دور از انتظار نبود. در تبیین کاهش تفکر قطعی نگر در نتیجه آموزش گروهی مدیریت خشم باید گفت که، دیدگاه های شناختی، سلامت یا عدم سلامت روانی را با نحوه دریافت و تفسیر افراد از جهان یا به طور اخص، محیط پیرامون وابسته دانسته اند (سومرز-فلانگان و سومرز-فلانگان، 2004). در واقع، بازخورد افراد نسبت به خود یا جهان پیرامونشان در آسیب پذیری آنان نسبت به تنیدگی ها ی روانی نقش بسیار مهمی ایفا می کند (وارنر ، 2000).
در تحقیقات همسو و موازی با نتیجه این تحقیق، یونسی و بهرامی (1388)، در تحقیقی نشان دادند که، تفکر قطعی نگر با رضایت زوجین رابطه معکوس دارد. دیویس و لیساکر (2005)، در پژوهش خود نشان دادند که شناخت درمانی و درمان شناختی-رفتاری به اصلاح باورهای منفی و غیرمنطقی و کاهش جنبه های نگرانی منجر میشود. نوابی نژاد و ملک (1389) در تحقیق خود به این نتیجه رسیدند که آموزش مقابله با تفکر قطعی نگر، بر افزایش روابط زناشویی مؤثر است، این نتیجه حاصل می شود که، سازگاری بیشتر در زندگی زناشویی با پایین بودن میزان تفکر قطعی نگر همراه است.
کاربرد این مطلب:
نقد پایان نامه، آموزش روش تحقیق، منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی
