دانلود پایان نامه روانشناسی با موضوع مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی

بخش هایی از فصل پنجم این پایان نامه:

خلاصه این پژوهش توصیفی همبستگی بوده که به بررسی رابطه مولفه های جنسی و مهارت های ارتباطی با رضایت جنسی زنان متأهل پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان متأهل شهر گچساران تشکیل داده اند. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس 200 نفر از زنان متأهل به عنوان نمونه آماری تعیین گردیدند. سپس پرسشنامه های مسائل جنسی، مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی برای آنان اجرا گردید.

بعد از تکمیل پرسشنامه ها و جمع آوری داده ها و تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از آماره های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی ساده ، رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان و گام به گام فرضیه ها و سوالات پژوهش بررسی گردید. نتایج نشان داد که بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی رابطه معنادار وجود دارد و مهارت های ارتباطی قدرت پیش بینی کنندگی رضایت زناشویی را دارد.

بین مسائل جنسی و رضایت زناشویی رابطه معناداری مشاهده نشد. همچنین مهارتهای ارتباطی سخن گفتن پیش‌بین مثبت و مهارتهای ارتباطی تفسیر و شفاف‌سازی صحبت‌های مخاطب، پیش‌بین منفی برای نمره‌ی كلی رضایت زناشویی بودند.

در رابطه با بُعد رضایت زناشویی نیز علاوه بر دو مهارت ارتباطی پیش‌گفته، مهارتهای ارتباطی تشویق و تحسین، پیش‌بین مثبت و معنی‌داری برای این بُعد بود. همچنین مهارتهای ارتباطی سخن گفتن و سؤال پرسیدن، پیش‌بین مثبت و مهارت ارتباطی تفسیر و شفاف‌سازی پیش‌بین منفی معنی‌داری برای بُعد ارتباطاتِ رضایت زناشویی بود. هیچ یك از ابعاد مهارتهای ارتباطی، پیش‌بین معنی‌داری برای بُعد حل تعارض نبود. سرانجام مهارتهای ارتباطی سخن گفتن و تشویق و تحسین پیش‌بین‌های مثبت و معنی‌دار بُعد تحریف آرمانی بودند.

از طرفی از بین مؤلفه‌های مسائل جنسی، رضایت جنسی، پیش‌بین مثبت و كنترل جنسی بیرونی، پیش‌بین منفی معنی‌داری برای نمره‌ی كلی رضایت زناشویی بود. در رابطه با بعد رضایت زناشویی نیز علاوه بر دو بُعد پیش‌گفته، بُعد انگیزش جنسی، پیش‌بین مثبت و معنی‌داری بود. افسردگی جنسی پیش‌بین مثبت و ابعاد اشتغال جنسی، اضطراب جنسی و كنترل جنسی بیرونی، پیش‌بین منفی بعد ارتباطاتِ رضایت زناشویی بودند. در رابطه با بُعد حل تعارض، تنها كنترل جنسی بیرونی پیش‌بین منفی و معنی‌داری بود و هیچ یك از ابعاد مسائل جنسی، پیش‌بین معنی‌داری برای بُعد تحریف آرمانی نبودند.

در پیش‌بینی نمره‌ی كلی رضایت زناشویی، ابعاد كنترل جنسی بیرونی، رضایت جنسی، مهارتهای ارتباطی سخن گفتن، مهارتهای ارتباطی تشویق و تحسین و اشتغال جنسی به ترتیب وارد معادله‌ی رگرسیون شده‌اند و برای پیش‌بینی نمره‌ی كلی رضایت زناشویی كفایت می‌كنند. همچنین مؤلفه‌های مسائل جنسی، در مقایسه با مهارتهای ارتباطی، پیش‌بین قویتری برای رضایت زناشویی كلی بودند. 5-2- بحث و نتیجه گیری: فرضیه اول: بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی زنان متاهل رابطه معناداری وجود دارد.

جدول (4-5) ، حاکی از آن بود که بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی زنان متأهل رابطه معنادار در سطح (01/0P<) وجود دارد. چنانچه از یافته های این جدول ملاحظه می شود ضریب همبستگی بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی (32/0 =r ) به دست آمده است. نتایج تحلیل رگرسیون در جدول (4-7)، نشان می دهد، بر اساس ضریب تعیین عاطفه مثبت 10 درصد از تغییرات واریانس رضایت زناشویی زنان متأهل را پیش بینی می کند. لذا فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی رابطه معناداری وجود دارد، مورد تأیید قرار گرفت.

یافته های این فرضیه با پژوهش های ابراهیمی و جان بزرگی(1387)، رضازاده (1387)، اسماعیل پور، خواجه، مهدوی(1389)، منجزی و همکاران (1391)، حاجی ابول زاده(1381)، جعفری هرندی (1381)، مارکمن (1993)، ناکوتری و راجرز (1995)؛ به نقل از احسانی(1385)، برلسن (1992)، گاتمن و کارکوف (1989)؛ به نقل از اسکیلینگ (2003)، کریستنسون، لایر، هوی(1993)؛ به نقل از اسکلینگ و باکوم(2003)، هانسون و لنبلند (2006)، لاورنسی، پدرسون، باندی، باری ، بروك (2008)، پاتاكی و فینكل (2010) همسو می باشد.

در تبیین تأیید این فرضیه می توان عنوان کرد ارتباط، عالی ترین دستاورد بشر است و انسان به دلیل اجتماعی بودن به تعامل و بودن با دیگران نیاز دارد؛ بنابراین با توجه به تعریف ارتباط که در آن تفهیم و تفاهم دخیل است افرادی که توانایی صحیح درک، انتقال و تداوم ارتباط را داشته باشند، موجب ارتباط مؤثر و موفق میان زوجین می شود و در نهایت رضایت زناشویی را در پی خواهد داشت.

در توضیحی دیگر می توان عنوان کرد در دنیایی که مهارت ارتباطی می تواند نیازهای افراد را برآورده کند و تسهیلات زیادی به ارمغان آورد، مسلح نبودن به این سلاح، فرد را به انزوا خواهد کشاند. مهارت در ارتباط با دیگران از جمله شریک زندگی فرد را ابزارمند کرده و درهای کامیابی را به رویش خواهد گشود. همچنین گفت وگوی همسران با یکدیگر موجب احترام میان آنها می شود. گفت وگو نیازی است که افراد از طریق آن به تفهیم و تفاهم می رسند و با تشریک مساعی از مشکلات هم می کاهند و در نهایت به سطحی از رضایت در زندگی مشترک خواهند رسید.

فرضیه دوم: بین مسائل جنسی و رضایت زناشویی زنان متاهل رابطه معناداری وجود دارد. جدول (4-6) ، حاکی از آن بود که بین مسائل جنسی و رضایت زناشویی زنان متأهل رابطه معنادار (02/0- =r) وجود ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون در جدول (4-8)، نشان می دهد، رگرسیون رضایت زناشویی روی مسائل جنسی معنادار نیست؛ بدین ترتیب که مسائل جنسی زنان متأهل پیش بینی کننده معنادار رضایت زناشویی آنان نمی باشد. لذا فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه بین مسائل جنسی و رضایت زناشویی رابطه معناداری وجود دارد، مورد تأیید قرار نگرفت.

یافته های این فرضیه با پژوهش های بخشایش ومرتضوی(1385)، وزیری و همکاران(1389)، همایی و همکاران (1387)، وکیلی ،1386؛به نقل از نسیمی و مهدوی(1387)، موحد وعزیزی (1390)، کوپر، آلوین ،1987؛ به نقل از نسیمی و مهدوی(1387)، هندرسون، کینگ، وروف (2003) ناهمسو می باشد. در تبیین این یافته می توان عنوان کرد علت ناهمسویی این فرضیه با پژوهش های پیشین می تواند صادقانه پاسخ ندادن زنان به سوالات مربوط به مسائل جنسی باشد و از آنجایی که جامعه پژوهش حاضر در فرهنگ خاص گچساران و با تعصبات فرهنگی خاص خود، انجام شده است، نتیجه این فرضیه با وجود این که فرض بر تأیید آن بود، مورد تأیید قرار نگرفته است. فرضیه سوم: مسائل جنسی و مهارت های ارتباطی پیش بینی کننده رضایت زناشویی در زنان متاهل می باشد.

جدول 4-9 نشان دهنده ی آن است که تنها مهارت های ارتباطی پیش بین معناداری برای رضایت زناشویی است. به عبارت دیگر افزایش در مهارت های ارتباطی با افزایش در رضایت زناشویی همراه است. به طور کل 13 درصد از واریانس رضایت زناشویی را تبیین می کنند. لذا فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه مسائل جنسی و مهارت های ارتباطی پیش بینی کننده رضایت زناشویی می باشد مورد تأیید قرار گرفت.

جدول 4-9 نشان دهنده ی آن است که تنها مهارت های ارتباطی پیش بین معناداری برای رضایت زناشویی است. به عبارت دیگر افزایش در مهارت های ارتباطی با افزایش در رضایت زناشویی همراه است. به طور کل 13 درصد از واریانس رضایت زناشویی را تبیین می کنند.

یافته های این فرضیه با پژوهش های اسماعیل پور و همکاران (1389)، دانش(1384)، وزیری و همکاران(1389) همسو می باشد. در تبیین این یافته می توان عنوان کرد رضایت جنسی، به احساس خوشایند فرد از نوع روابط جنسی اطلاق می شود، از طرفی سطوح بالایی از رضایت جنسی می تواند در افزایش كیفیت زندگی و در نتیجه ی آن، افزایش ثبات زناشویی مؤثر باشد و از طرف دیگر، مفهوم رضایت جنسی زناشویی چه به صورت رضایت از فعالیتهای جنسی و چه به صورت رضایت عاطفی و هیجانی، متضمن ادراك خودكارآمدی فرد است.

بنابراین مسائل جنسی سهم قابل توجهی در رضایت زناشویی دارد(وزیری و همکاران،1389). در توضیحی دیگر می توان عنوان کرد با توسل به مهارت های ارتباطی و ایجاد ارتباط کارآمد، زوجین می توانند به تفاهم برسند و از طریق گفت وگو همدیگر را متقاعد کنند یا متقاعد شوند. در همه مشکلات و حتی مسائل جنسی ، گفت وگوی کارآمد دیوارها را فرو خواهد ریخت و به نتیجه مطلوبی خواهد رسید.

سوال اول: آیا مؤلفه های مهارت های ارتباطی پیش بینی کننده ی معناداری برای رضایت زناشویی هستند؟ جدول 4-10 نشان دهنده آن است که از بین مهارتهای ارتباطی، تنها مهارتهای ارتباطی سخن گفتن و مهارتهای ارتباطی تفسیر و شفاف‌سازی صحبت‌های مخاطب، پیش‌بین معنی‌داری برای نمره‌ی کلی رضایت زناشویی، بودند. مهارتهای ارتباطی سخن گفتن، پیش‌بین مثبت و مهارتهای ارتباطی تفسیر و شفاف‌سازی صحبت‌های مخاطب، پیش‌بین منفی نمره‌ی كلی رضایت زناشویی بود.

به عبارت دیگر افزایش در مهارتهای ارتباطی سخن گفتن با افزایش در رضایت زناشویی و افزایش در مهارتهای ارتباطی تفسیر و شفاف‌سازی با كاهش در رضایت زناشویی همراه بود. مهارتهای ارتباطی، 21 درصد از واریانس رضایت زناشویی را تبیین می‌کنند. در تبیین این یافته می توان عنوان کرد مطرح کردن مستقیم مسائل، باب گفت وگو را برای همسران باز خواهد کرد و نتایج مفیدتری همراه خواهد داشت.

زمانیکه زوجین به طور مستقیم درخواست یا مشکل خود را بیان می کنند و با عبارات و کلام مناسب، مختصر، مفید و بدون حاشیه پردازی به طور روشن و شفاف گفتار خود را مطرح کنند، طرف مقابل هم به همین شیوه رفتار خواهد کرد. لذا مشکلات در زندگی کمتر شده و رضایت زناشویی به وجود خواهد آمد. در توضیحی دیگر می توان عنوان کرد وقتی مشکلی پیش می آید باید گفت وگو صورت گیرد و اجتناب از مطرح کردن آن پاک کردن صورت مسأله است و با کوچک ترین تلنگری این آرامش به هم می ریزد و سبب بروز مشکلات خواهد شد.

سوال دوم: آیا مؤلفه های مهارت های ارتباطی پیش بینی کننده ی معناداری برای بعد رضایت زناشویی هستند؟ جدول 4-11 نشان دهنده آن است که از بین خرده مقیاس‌های مهارتهای ارتباطی، تنها سه خرده مقیاس مهارتهای ارتباطی سخن گفتن، مهارتهای ارتباطی تفسیر و شفاف‌سازی صحبت‌های مخاطب و مهارتهای ارتباطی تشویق و تحسین، پیش‌بین معنی‌داری برای بُعد رضایت زناشویی بوده‌اند.

مهارتهای ارتباطی سخن گفتن و تشویق و تحسین، پیش‌بین‌های مثبت و مهارت ارتباطی تفسیر و شفاف‌سازی صحبت‌های مخاطب،‌ پیش‌بین منفی برای نمره‌ی بُعد رضایت زناشویی بودند. به عبارت دیگر افزایش در دو مهارت سخن گفتن و تشویق و تحسین با افزایش در بُعد رضایت زناشویی و افزایش در مهارت ارتباطی تفسیر و شفاف‌سازی با كاهش در بُعد رضایت زناشویی همراه بود. دیگر ابعاد مهارتهای ارتباطی، نتوانستند این بُعد را پیش بینی کنند. همچنین ابعاد مهارتهای ارتباطی 20 درصد از کل واریانس بُعد رضایت زناشویی را تبیین می‌كنند.

در تبیین این یافته می توان عنوان کرد شناخت کافی از همسر بسیار خوب است. ولی اگر اجازه حرف زدن را از او بگیریم، به این منظور که ما نیاز و خواسته اش را می دانیم درست مثل این است که به جای بقیه حرف بزنیم و فرصت اظهار نظر را از افراد بگیریم.گفتگو فقط راهی برای رسیدن به مقصد نیست بلکه خودش هدف و مقصد است. به عبارت دیگر گفتگو در ازدواج می‌تواند کمک شایانی به برقراری ارتباط مثبت و حل مشکلات کند. در توضیحی دیگر می توان عنوان کرد یکی از راه‌هایی که همسر برای همسر می تواند مطلوب باشد این است که در گفتگوها از او حمایت کرده و به تحسین و تمجید او پرداخت.

درک متقابل و همدلی اهمیت بسیاری دارد و انگیزه گفتگو را افزایش می‌دهد و همین امر باعث افزایش رضایت در روابط زناشویی می شود. از طرفی زمانی که زوجین بدون حاشیه پردازی و به طور روشن و شفاف گفتار و خواسته خود را مطرح کنند، سوء تفاهمات احتمالی که باعث بروز مشکلات می شود، کمرنگ تر خواهد شد و موجبات رضایت زناشویی به وجود می آید.

کاربرد این مطلب:

نقد پایان نامه، آموزش روش تحقیق، منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی