کیفیت : درجه عالی
قسمت هایی از این پروپوزال :
خودکشی ، اقدامی آگاهانه در آزار به خود است که به مرگ منتهی می شود (آموز و اپل بی ، 2001). براساس تعریف سازمان بهداشت جهانی(سازمان بهداشت جهانی ، 2003)، اقدام به خودکشی عبارت است از عملی که در آن شخص عمدی و بدون مداخله دیگران رفتاری غیر عادی مثل خود آسیب زنی یا خوردن یک ماده به میزان بیشتر از مقدار تجویز شده برای درمان را انجام می دهد و هدف وی تحقق تغییرات مورد انتظار خود است.
در زبان انگلیسی برای نخستین بار در سال 1642 میلادی، واژه خودکشی بر پایه کلمات لاتین SUI و CADER به ترتیب به معنای خود و کشتن ابداع گردید (مینویز ، 2009). مطابق با نظریه ادوین اشنایدمن خودکشی با نیازهای برآورد نشده یا ناکام، احساس درماندگی و ناامیدی، تعارض های دوگانه بین ماندن و تحمل استرس غیرقابل تحمل و نیاز به فرار رابطه دارد (کاپلان و سادوک ، 2009).
براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (سازمان بهداشت جهانی، 2003) خودکشی را سیزدهمین علت مرگ در جهان و سومین علت منجر به مرگ در گروه سنی 15 تا 34 سال گزارش کرده است. خودکشی یکی از ده علت اصلی مرگ در بیشتر کشورهای دنیا (باررو ، 2008) و هشتمین علت اصلی مرگ در ایالات متحده آمریکا است که سالانه باعث مرگ سی هزار نفر می شود (من ، 2002). شیوع خودکشی در کشورهای مانند سوییس، آلمان و ژاپن، اتریش و اروپای شرقی که کمربند خودکشی نامیده می شود، حدود 25 در 100 هزار نفر گزارش شده است. خودکشی در سوئد، 45 در صد هزار نفر و در مجارستان 58 در صد هزار نفر است (بختیاری، 1390).
و میانگین سالانه خودکشی در ایران 4/26 زن در هر 100000 زن و 10 مرد در هر 100000 مردمی باشد (قلی پور، 1390). خودکشی در ایران از اکثر کشورهای غربی پایین تر است ولی از سایر کشورهای خاورمیانه بالاتر است (عیسایی و ماهی، 1390). استان ایلام با 94/28 در هر صد هزار مرگ ناشی از خودکشی، یک منطقه ی پرخطر به شمار می رود. در استان، شیوع خودکشی، روند فزاینده ای دارد. این استان به ویژه در سال های اخیر (سالهای 1375 تا 1382) از میزان بالای خودکشی در زنان، به ویژه در سنین 29-20 سال برخوردار بوده و میزان های خودکشی در این استان برای زنان 4/26، و برای مردان 10 به ازای هر صد هزار نفر گزارش گردیده است(بختیاری، 1390).
و برخلاف الگوی جهانی، که در آن مردان سه برابر خودکشی موفق می کنند، زنان بیشتر از مردان بر اثر اقدام به خودکشی فوت می کنند؛ به ویژه آن که آنان از روش خودسوزی بیش از سایر روش ها استفاده می کنند (اینویو و همکاران، 2007). خودکشی و اقدام به خودکشی را می توان به عنوان پدیده های پیچیده روانی در نظر گرفت که تحت تاثیر متقابل عوامل شخصیتی و محیطی قرار دارند (منن و همکاران، 1999).
می توان از میان عوامل فردی متغیرهای سن، جنسیت و وضعیت تاهل و از میان عوامل محیطی، زمان و مکان یا در دسترس بودن وسیله خودکشی نام برد که نقش تعیین کننده ای بر روی تصمیم فرد برای خودکشی و یا اقدام به آن دارد (رضاییان، 1388).
اختلالات روانی به خصوص افسردگی، سوء مصرف مواد مخدر، از مهم ترین علل زمینه ساز اقدام به خودکشی هستند (ری ، 2000). خودکشی در موقعیت هایی از قبیل مشکلات خانوادگی، مرگ، بیماری های طبی مزمن و استرس های عمده مثل سوء استفاده های جنسی و ورشکستگی و شکست عاطفی با فراوانی بیشتری مشاهده می شود (کاپلان و سادک، 2009). چون عوامل تعیین کننده احتمال خودکشی یک شخص پیچیده هستند، الگویی که هم آسیب پذیری شخصی و هم عوامل انعطاف پذیری را شامل می شود، موجه تر بنظرمی رسد(ساراسون وساراسون، 2005؛ ترجمه نجاریان و همکاران، 1390).
معمولاً افرادی که اقدام به خودکشی می کنند دارای برخی خصوصیات رفتاری مشترک هستند؛ اغلب در سطح اقتصادی پایین جامعه قرار دارند یا دچار افسردگی می باشند. اضطراب مزمن، افسردگی و تهدید به خودکشی از نشانه های مهم رفتاری هستند که منجر به خودکشی می شوند. این افراد اغلب تصور می کنند که با مشکل بزرگ و غیر قابل تحمل روبه رو هستند که تنها چاره باقی مانده مرگ است (شاو و همکاران، 2005؛ قمری گیوی و همکاران، 1389).
رفتار خودکشی نتیجه تعامل پیچیده عوامل پزشکی-اجتماعی و خانوادگی می باشد. تغییرات اجتماعی ممکن است با افزایش خودکشی جوانان مرتبط باشد عبارتند از عوامل افزایش دهنده ی افسردگی کودکی، کاهش ثبات خانوادگی، و افزایش دسترسی به سلاح (قمری گیوی و همکاران، 1389).
