مفهوم سازگاری زناشویی :
سازگارى زناشويى شيوهاى است كه افراد متأهل، بهطور فردى با يكديگر، براى متأهل مـاندن سـازگار مـىشوند. سازگاری زناشویی فرآیندی است که در طی آن هر دو عض. زوج به صورت انفردای و یا با همکاری یکئیگر الگوهای رفتاریشان را برای رسیدن به حداکثر رضایت زناشویی در رابطشان، تغییر و اصلاح می نمایند (بالی ، دهینگرا و بارو ، 2010).
اسپانير و کول (1976) سازگارى زناشويى را فرايندى تعريف مىكند كه پيامدهاى آن با ميزان اخـتلافات مشكلآفرين زوجها، تنشهاى بين فردى، اضطراب فردى، رضايت زوجها از يكديگر، انسجام و به همپيوستگى آنها و همفكرى دربارۀ مسائل مـهم زنـاشويى مـشخص مىشود(گانگ ، 2000).
اسپانير و كولى(1976) با مرور مطالعات سازگارى زناشويى از دهۀ 1920 تا دهـۀ 1970 دريافـتند كه اين پديده فرايندى پوياست كه ممكن است در هر نقطهاى از زمان روى يك پيوستار از كاملا سازگار تا ناسازگار ارزيابى شود. به اين تـرتيب سـازگارى زنـاشويى مفهومى چند بعدى است كه نسبت به رضايت زناشويى از ويژگىهاى عينىترى برخوردار اسـت(بـرومن ،2005).
از نظر گريف (2000) زوجين سازگار زن و شوهرهايي هستند كه توافق زيادي با يكديگر دارند، از نوع و سطح رابطهاشان راضياند، از نوع و كيفيت گذران اوقات فراغت خود رضايت دارند و مديريت خوب در زمينه وقت و مسايل مالي خودشان اعمال مي کنند. اسچوماچر و لئونارد (2005)، خصوصیات زوجین سازگار را به شرح زیر بیان می کنند:
1- زن و شوهر با رابطه ای که دارند خود را خوشبخت می دانند.
2- ارضاء کامل نیاز های جسمانی و عاطفی انجام می گیرد.
3- هر یک از همسران زندگی همسرش را بارور می گرداند.
4- محیط زناشویی، شخصیت هر کدام از زن و شوهر را ارزشمند می گرداند و به هر یک امکان می دهد و کمک می کند که به عنوان یک شخص، استعدادهای ذاتی خود را شکوفا سازد و تحقق بخشد.
5-پشتیبانی متقابل دارند، هر یک از زن و شوهر «من» دیگری را تهدید نمی کند و از بودن با همدیگر احساس آرامش می کنند.
6- نسبت به هم درک و قبول متقابل دارند.
7-رابطه زن و شوهر به شکل های مراقبت، توجه به رفاه و خوشبختی یکدیگر، احترام متقابل، احساس مسئولیت اختیاری نسبت به نیازهای یکدیگر منعکس می شود.
بنابراین سازگاری زناشویی، فرآیندی تکاملی بین زن و شوهر است که در طول زندگی زوجین به وجود می آید؛ و لازمه پیدایش آن، انطباق سلیقه ها، شناخت صفات طرفین، وضع قوانین رفتاری و شکل گیری الگوهای مناسب است بـراساس بررسىهاى بعمل آمده، سازگارى زناشويى داراى چهار مؤلفه اصلى رضايت دوتايى، توافق دوتايى، همبستگى دوتـايی و بـيان مـحبتآميزاست.
توافق دو نفرى، ميزان موافقتى است كه زوجها در مورد موضوعات مهمى نظير اداره كردن امور مالى خانواده و اتـخاذ تـصميمات مهم دارند. همبستگى دو نفرى، به اين موضوع اشاره دارد كه چند وقت يكبار يك زوج همراه هـم درگـير فـعاليتهاى مشترك مىشوند و ابراز محبت نيز مربوط به اين است كه چند وقت يكبار زوجها به يكديگـر ابـراز عشق و علاقه مىكنند و سرانجام، رضايت دو نفرى، ميزان شادمانى در روابط و همچنين فراوانى تعارضات تـجربه شـده در رابـطه را پوشش مىدهد(هاستون و ملز ، 2004).