با کمک سایت معتبر ما در زمینه امور پژوهشی و پروژه های دانشجویی می توانید بهترین موضوعات جدید پایان نامه ارشد روانشناسی عمومی و بالینی را به سادگی تهیه کنید.
متن زیر حاوی متغیرهای مهمی است که برای انتخاب موضوع پایان نامه ارشد روانشناسی عمومی کمک کننده است :
روابط میان فردی، حداقل به سه طریق از گرایش شكوفا شدن حمایت می كند:
1- كمك كردن به دیگران:
روابط میان فردی زمانی سازنده و سودمند می شوند كه به خاطر تماسمان با دیگران آگاه تر و پخته تر نسبت به تجربه پذیراتر و آمیخته تر شویم.
2- آزادی آموختن:
راجرز معتقد بود كه تنها یادگیری مهم، یادگیری خودانگیخته است. راجرز به جای معلم، تسهیل گر را ترجیح داد یادگیری به معنای یاد دادن نیست بلكه یادگیری به معنی آن است كه تمایلات فرد تشخیص داده شود، تسهیل شود و از آن حمایت شود. آموزش چیزی نیست كه معلم آن را به دانش آموز بدهد یا او را به دریافت آن وادار كند بلكه آموزش باید توسط دانش آموز از طریق صرف انرژی و تمایلات كسب شود.
3- خود بیانگری و جامعه بیانگری (توصیف خود):
خود بیانگری و جامعه بیانگری، فرایندهای شخصیتی هستند و به نحو ه ای كه افراد خود را تصور می كنند مربوط می شوند. افراد جامعه بیانگر، تعریفهای بیرونی را می پذیرند. افراد خود بیانگر، تعریف های درونی از خود را می پذیرند. فرایندهای خود بیانگری و جامعه بیانگری به ویژه در پرورش هویت زنان آموزنده است.
زنان خود بیانگر، خودمختارتر، مستقل تر هستند و به دیگران كمتر وابسته اند و مشاغل غیرسنتی را ترجیح می دهند. زنان جامعه بیانگر، ترجیح می دهند با دیگران كار كنند و به آنها وابسته باشند آنها هم در خانه و هم در كار، نقشهای سنتی زنانه را ترجیح می دهند.
فرایندهای خود بیانگری و جامعه بیانگری دو راه برای مبادرت كردن به خود شكوفایی را نشان می دهند. یكی از آنها خود شكوفایی اصیل و دیگری پای بندی به شرایط ارزش را بیان می كند.
تمایز بین خود بیانگری و جامعه بیانگری، تضاد اساسی بین خودمختاری شخصی و اطاعت اجتماعی را برجسته می كند. خودمختاری شخصی در برابر پیروی اجتماعی: اشتیاق فرد را برای وفق دادن خود با دیگران را، نیاز پیوستگی، برمی انگیزد.
دیدگاه انسان گرایی معتقد است كه گرایش شكوفا شدن، می تواند رشد را هدایت كند. این دیدگاه معتقد است كه غیراز توجه مثبت مشروط پیروی طلب، نوع دیگری از پیوستگی بین افراد وجود دارد و آن پذیرش و حمایت نامشروط ما بین افراد است. خودمختاری، استقلال یا جدایی میان فردی نیست.
استقلال به معنای متكی نبودن به دیگران برای ارضاء نیازها است. و جدایی میان فردی به معنی، قطع پیوندها با دیگران است. نه استقلال و نه جدایی، خودمختاری را تسهیل نمی كند بلكه پیوستگی خودمختاری را تسهیل می كند. وقتی دیگران شرایط ارزش وابسته فراهم می كنند، افراد معمولاً برای حفظ پیوستگی از خودمختاری صرفنظر می كنند. در رشد مطلوب هم خودمختاری و هم پیوستگی در نظر گرفته می شود.
شرارت: تحمیل ـ آگاهانه، عمدی، ارادی ـ عذاب دردناك بر دیگری، بدون رعایت كردن انسانیت است. راجرز معتقد است كه شرارت فطری نیست. او باور داشت كه اگر والدین به فرزندانشان محبت كنند و آنها را بپذیرند و چنانچه پیوند صادقانه و اصیل با آنها داشته باشند، افراد الزاماً نیكی را به شرارت ترجیح می دهند. به نظر راجرز، انسانها فقط در صورتی شریرانه رفتار می كنند كه لطمه دیده باشند.
انتقادها:
1- دیدگاه انسان گرایانه فقط بر یك بخش از ماهیت انسان، هر چند بخش مهم آن، تأكید می كند.
2- هم مازلو و هم راجرز از تعداد زیادی ساختار استفاده می كنند كه مبهم هستند و خوب تعریف نشده اند.
3- احساس گرایی. انسان گرایان به احساسها، ارزش مفهومی فراتر از جنبه های دیگر تجربه مثل تفكر ـ تجسم كردن و غیره می دهند.
4- چگونه باید بدانیم كه واقعاً چه چیزی برای گرایش شكوفا شدن لازم است.
5- روان شناسی انسان گرا از نظر تمركز بر فرد تا اندازه ای مصمم است یعنی این دیدگاه، دخالت عوامل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و جامعه شناسی بر رشد فرد را تقریباً نادیده می گیرد.