روش تحقیق طرح چهار گروهی سولومون در پایان نامه ارشد

 روش تحقیق طرح چهار گروهی سولومون در پایان نامه ارشد رشته های علوم انسانی و علوم اجتماعی و رفتاری مانند روانشناسی کاربرد دارد.

طرح سولومون :

دومین طرح آزمایشی واقعی ، طرح چهار گروهی سولومون است که پیچیده تر از طرح آ-1 است ؛ چون برای مقایسه از چهار گروه متفاوت استفاده شده است .

در جدول 2-10 واضح است که دو گروه اول طرح سولومون همان طرح آ-1است .

این نکته نشان می دهد که این طرح قادر به کنترل تمام تهدیدهای مربوط به اعتار درونی که در طرح آ-1ذکر شده بود ، هست .

مزیت اصلی طرح سولومون این استکه می تواند نشان دهد آیا تغییرات متغیر وابسته به دلیل کنش متقابل پیش آزمون و متغیر مستقل است یا خیر .

گروه آزمایشی دوم بدون انجام پیش آزمون در معرض محرک آزمایشی قرار گرفته است .

اگر بین پس آزمون گروه آزمایشی اول و پس آزمون گروه آزمایشی دوم تفاوتی مشاهده شد ممکن است به علت اثر تعاملی پیش آزمون و محرک آزمایشی باشد و این چیزی است که از طریق طرح آزمایشی کلاسیک قابل اثبات نبود .

مثلاً فرض کنید بخواهیم اثر دریافت اطلاعات مثبت در مورد یک گروه نژادی ( متغیر مستقل ) را بر پیشداوری در مورد اقلیت های نژادی ( متغیر وابسته ) بسنجیم .

ما پیش آزمون ها بر گروه ها اجرا می کنیم و از آنها سؤالاتی درمورد پیش داوریشان درمورد گروه خاص می پرسیم . سپس آنها را در معرض محرک آزمایشی قرار می دهیم ؛ مقاله های روزنامه ها که گزارش هایی درمورد تلاش های امدادگرانه و فعالیت شهری اعضای آن گروه های نژادی دارد .

اگر ما پیشداوری کمتری در گروه آزمایش 1 به نسبت گروه گواه 1 ببینیم ، ممکن است این نتیجه در اثر متغیر مستقل باشد . اگر اما ممکن است پر کردن پرسشنامه مربوط به پیش آزمون در مورد پیش داوری ، افراد را در این موضوعات حساس کرده باشد و بنابراین آنها نسبت به محرک آزمایشی خیلی قوی تر جواب دهند تا افرادی که این پیش آزمون را نگذرانده اند .

اگر موضوع این باشد بنابراین گروه آزمایشی دوم باید تفاوت کمتری از گروه آزمایشی اول نشان دهد . متغیر مستقل جدای از کنش متقابل با پیش آزمون تأثیری داشته باشد گروه آزمایشی دوم باید بیش از گروه گواه اول تفاوت نشان دهد . اگر گروه گواه اول و گروه آزمایشی دوم تفاوتی نداشته باشند .

اما گروه آزمایشی اول تفاوت نشان دهد ، می توان نتیجه گرفت که تفاوت تنها به خاطر کنش متقابل متغیر مستقل و پیش آزمون بوده است . طرح سولومون ما را قادر می کند تا ارزیابی های پیچیده تری از علل تغییرات متغیر وابسته به عمل آوریم .

به علاوه تأثیرات مرکب بلوغ و رخدادهای همزمان با اجرای تحقیق هم قابل کنترل و هم قابل اندازه گیری است . با مقایسه پس آزمون گروه گواه دوم با پیش آزمون گروه آزمایشی اول و گروه گواه اول این تأثیرات محاسبه می شوند .

با این حال ، در مورد بلوغ و رخدادهای همزمان با اجرای تحقیق بیشتر به دنبال کنترل این عوامل هستیم تا اندازه گیری اثرات آنها . علی رغم برتری طرح سولومون ، اغلب از طرح آ-1 ( طرح آزمایشی کلاسیک ) استفاده می شود چون طرح سولومون نیازمنددوبرابر کردن گروه آزمایشی و گواه است .

این عامل باعث می شود هزینه و زمان مصرف شده دو برابر شود . و عجیب نیست که بیشتر پژوهشگرا عقیده دارند که امتیازات این طرح به هزینه و پیچیدگی اضافی آن نمی ارزد . اما اگر پژوهشگر به طرح قویتری نیاز داشته باشد ، از طرح آ-2 می تواند استفاده کند .