دانلود پیشینه تحقیق و مبانی نظری درباره اختلال کم توجهی بیش فعالی

پیشینه داخلی و خارجی:
دارد
منابع فارسی:
دارد
منابع لاتین:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
51 صفحه
کد:
759 mb

بخشی از این مقاله:

از زمان اولین گزارشات از درمان اختلالADHD از طریق نوروفیدبک در سال 1976 در مطالعات بسیاری به بررسی وتحقیق در باره اثرات نوروفیدبک بر نشانه های مختلف ADHD اعم از بی توجهی ، بیش فعالی و تکانش وری پرداخته اند. .آنها آموزش نوروفیدبک را برنواحی مغزی که عملکردهای رفتاری و شناختی را تحت تاثیرقرار میدهند .در دهه 1960 و1970 وبا پیدایش رایانه ، بررسی EEG بیماران پیشرفت چشمگیری کرد وتحلیل EEG کمی به عنوان روش با پایایی بالا ابداع شد . قدیمیترین منابع اختلال بیش فعالی – کمبود توجه برمیگردد به اواخر قرن 18 هرچند اولین شرح از کودکان با علائم بیش فعالی / کمبود توجه در سال 1902توسط جورج فردریک انجام گرفت .

در سال 1908 آلفرد اف تریگولد ، درجه بالا ناتوانی فکری کودکان را توصیف کرد ، به احتمال تا بحال یک فرم از آسیب مغزی خفیف باعث رفتارهای ضد مدرسه در آنها میگردد. اختلال تکانه ای بیش فعالی اولین بار در مورد کودکان مبتلا به نشانه های ADHD در سال 1917 توصیف شد. هربرت فرید و چارلز پریفر ، استفاده از داروی کلروپرومازین رابرروی کودکان بیش فعال و هیجانی در سال 1957 بکار بردند (ژورنال سلامت & وینسنت لیلی ، 2012). درسال 1967 ، لوبار وشوس اولین کسانی بودند که دررابطه با EEGوتغییرات رفتاری یک کودک بیش فعال کمبود توجه وپس از آموزش موج حسی حرکتی گزارش دادند. مبنای منطقی درپس استفاده از آموزش دهی SMR در سندرم بیش فعالی نهفته ، این حقیقت است که بارزترین رفتار مشخصه مرتبط با موج SMR ، بی تحرکی وکاهش قدرت عضلانی همراه با آموزش SMR وتولید SMR اضافی در موارد اندامهای حرکتی دستو پا و فلج پا می باشد که حاکی از آن است تقویت این موج از طریق شرطی کردن عاملی می بایست شکایت هااز بیش فعالی را کاهش دهد . دموس 2003 در یک بررسی 32 دانشجوی پزشکی آموزش داده شد نشان داد که فعالیت ریتم حسی حرکتی بهبود چشمگیری در توجه وتمرکز و تغییر در EEG (SMR) افزایش دهندو گروه بهبودی در حافظه کاری معنایی نشان دادند . در سال 2004 ، گروه هنریچ اولین کسانی بودند که نتایج مثبت نوروفیدبک با پتانسیل مغزی کند (SCP)در درمان اختلال بیش فعالی با نقص توجه (ADHD) را گزارش نمودند .

درسال 1963 ، جوزف کامیا استاد دانشگاه شیکاگو می خواست بداند که آیا تغییر خود آگاهانه امواج مغزی امکان پذیر است ؟او به یک داوطلب ، شیوه افزایش فعالیت امواج آلفا (12- 8 هرتز) مغز را آموزش داد . کامیا داوطلب خودرا زمانی که وارد حالت آلفا می شد به صورت کلامی تشویق میکرد . آزمایش موفقیت آمیزبود( کریس ول ، 1995 ). ورنون ودیگران در 2003 عملکرد در آزمون چرخش ذهنی را بهبود میبخشد( هانس مایر ، 2005 ). دکتر وینسنت بنیان گذار و مدیر اجرایی کلینیک تخصصی کودکان بیش فعال در نیویورک در مطالعه ای به بررسی تعداد زیادی از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- کمبود توجه و تمرکز پرداخت. در این مطالعه گروهی از کودکان تحت درمان با دارو و گروه دیگر تحت درمان با نوروفیدبک قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد که در کودکانی که تحت درمان دارویی قرار داشتند یک هفته بعد از قطع مصرق دارو اثربخشی درمان از بین رفت در حالیکه در گروهی که تحت درمان با نوروفیدبک قرار گرفته بودند اثربخشی درمان ماندگاری بیشتری داشته است.

هم چنین دکتر وینست بیان می کند که کودکانی که هم زمان تحت درمان دارویی و نوروفیدبک قرار می گیرند بعد از 1 سال می توانند میزان مصرف داروی خود را تا 50 درصد کاهش دهند. در یک مقاله پژوهشی اثربخشی نوروفیدبک برروی کاهش پیش فعالی و کمبود توجه در کودکان مبتلا به ADHD انجام گرفت . نتیجه : اثربخشی روش درمانی نوروفیدبک به تنهایی دردرمان کودکان مبتلا به بیش فعالی – کمبود توجه در این مطالعه تائید شده است(دکتر مارتین آرنز و دکتر آنتون کونن ، 1999 ).