«طرحواره» درحوزه های پژوهشی مختلف به کار برده شده است و به عنوان ساختار، قالب یا چهارچوب تعریف میشود. در فلسفه کانت به معنی آنچه که در تمام اعضای یک طبقه عمومی باشد، آمده است.
روانشناسان رشد شناختی، روانشناسان بالینی و اجتماعی و روانشناسان شناختی این مفهوم را به گستردگی مورد توجه قرار داده اند (یانگ،1384). این مفهوم در حوزه روانشناسی ریشه در کارهای روانشناسان رشد شناختی و بویژه پیاژه دارد.از دیدگاه این گروه طرحواره، الگوی شناختی انتزاعی است که تعبیر و تفسیر اطلاعات و حل مسائل را هدایت می کند.در جایی دیگر طرحواره را بعنوان الگوی شناختی ثابتی از توجه انتخابی به محرک ها، ترکیب محرک ها برای ایجاد یک شکل قابل شناسایی و آشنا و مفهوم بندی کلی موقعیت تعریف کرده اند(ر سیک و وی ور ،2002؛ به نقل از محمدی، 1382).
در این چارچوب طرحواره اساساً به عنوان بازنمایی شناختی جوانب خاصی از زندگی در نظر گرفته می شوند. (تورن دیک ،1974؛ به نقل از جکوین 1997،ص14). این مفهوم همچنین یکی از مفاهیم اساسی در حوزه روانشناسی شناختی است که بیش از همه با نام بک تداعی می شود. بک طرحواره را، ساختاری شناختی برای گزینش ، رمزگردانی و ارزیابی محرک-هایی که بر ارگانیسم تأثیر می گذارند تعریف می کند(بک،1967؛به نقل از ریزو و همکاران ،2006).
وی معتقد است "بر پایه مجموعه ای از طرحواره ها افراد قادر می گردند تا موقعیت خویش را در رابطه با زمان و فضا تعیین نموده و تجارب را به گونه ای معنی دار طبقه بندی و تفسیر نمایند."(بک،1964به نقل از پلتز و همکاران،2002). به اعتقاد بک و فریمن (1990) این ساختارهای شناختی اطلاعات مختلف در مورد افراد، موضوعات، رویدادها و موقعیت ها را ترکیب کرده و به آنها معنی می دهند(بک وفریمن،1990به نقل از جکوین،1997 ص14).
طرحواره ها را همچنین به عنوان "عناصر سازمان یافته واکنش های گذشته و تجاربی که بدنه نسبتاً پیوسته و دائمی شناخت را تشکیل می دهند و قابلیت هدایت ادراک ها و ارزشیابی-های پسایند را دارند" تعریف کرده اند (سگال،1988؛به نقل از سیموس ، 1384،ص257).
