با توجه به اینکه هدف عمده آموزش و پرورش، اعتلای همه جانبه شخصیت فراگیران، به ویژه در ابعاد اخلاقی، روانی و اجتماعی است، برای بهبود این فرآیند، باید که جو کلاس شایسته و بایسته باشد. مطالعات فراوانی تأثیر جو روانی اجتماعی کلاس را بر پیشرفت تحصیلی نشان داده اند (فریزر و همکاران،1995). بلوم (1994) جو را شرایط، نیروها، وانگیزش های بیرونی، اعم از فیزیکی، فکری، روانی و اجتماعی تعریف می کند.
فریزر(1994) چهار گونه جو روانی-اجتماعی کلاس را بررسی کرد. به نظر او جو روانی-اجتماعی چیره بر کلاس می تواند جوی سرشار از یکپارچگی و همبستگی (میزان وابستگی و پیوند دانش آموزان)، منضبط و تکلیف گرا (میزانی که دانش آموزان تکلیف خود را به موقع و منظم انجام دهند)، فضایی پر برخورد و پر اصطلاک (میزان رفتارهای نادوستانه ی دانش آموزان)، یا جوی آکنده از هم-آوری و رقابت (میزان هم آور و رقابت دانش آموزان) باشد. انواع جو روانی حاکم بر کلاس.
1- جو روانی-اجتماعی مطلوب که ویژگی های آن عبارتند از: مشارکت دانش آموزان در کلاس، رابطه صمیمی معلم و دانش آموز و برخورداری از حمایت معلم در مواقع مشکل، رابطه صمیمی دانش آموزان با هم، برقراری نظم و مقررات در کلاس، سازماندهی مطالب آموزشی در کلاس، اهمیت دادن به تلاش و انجام وظیفه دانش آموزان، و همچنین در این جو فراوانی روابط اجتماعی وجود دارد و بین ادراک و انتظار تفاوتی نیست و پیشرفت تحصیلی بالاست.
2- جو روانی-اجتماعی نامطلوب که برعکس جو روانی-اجتماعی مطلوب بیان شده است. 3- جو روانی – اجتماعی متوسط که مابین دو جو مذکور بیان شده است (صالحی حسینی،1372).
