پورتر(1980) استدلال می کند که دو منبع اصلی مزیت رقابتی وجود دارد. نخست مزیت تمایز است که برگرفته از رفتارهای مشتری گرا، رقیب گرا و نوآوری گراست. دومی مزیت هزینه است که از گرایش به داخل یک شرکت ناشی می شود. سازمان هایی با گرایش به داخل کارآیی را در تمام قسمت های زنجیره ارزش خود پیگیری می کنند(اولسون و همکاران ، 2005). هدف اصلی چنین سازمان هایی کاهش هزینه ها در تمام فعالیت های زنجیره ارزش خود است(تئودوسیو و همکاران، 2012). آنها اقدام به کاهش هزینه ها در فعالیت های اصلی از جمله تدارکات، عملیات، فروش و بازاریابی می کنند.
آنها همچنین برای کاهش هزینه های فعالیت های پشتیبانی نظیر تدارکات، تحقیق و توسعه(R&D) و وظایف اداری تلاش می کنند(اولسون و همکاران، 2005). اگر شرکتی استراتژی مبتنی بر ((رهبری در هزینه ها)) را به شیوه ای موفقیت آمیز به اجرا درآورد این اقدام بر کل سازمان اثر می گذارد که در نتیجه شرکت مزبور دارای کارآیی بسیار بالا، سربار پایین، مقداری مزایای جانبی، دقت زیاد در دادن درخواست برای بودجه، حیطه نظارت گسترده تر، کاهش هزینه های نگهداری و سرانجام مشارکت کارکنان در تلاش های مربوط به کنترل هزینه ها خواهد بود(دیوید، 1390:138).
برخی از محققان استدلال می کنند سازمان هایی که بر کارآیی در تمام فعالیت های زنجیره ارزش تأکید می کنند به سطوح بالای قابلیت های بازاریابی نیاز ندارند بنابراین منابع اندکی را به توسعه چنین قابلیت هایی اختصاص می دهند. اگرچه دیدگاه دیگر استدلال می کند که حتی زمانیکه سازمان ها بر کنترل هزینه ها تأکید می کنند همچنان نیاز به اجرای یک برنامه بازاریابی مناسب دارند.
آنها بویژه نیاز به اطلاع رسانی به مشتریان در مورد محصولات و خدمات موجود، بیان خصوصیات محصولات و خدمات عرضه شده و برقراری ارتباط و حمایت از ارزش های ارائه شده دارند. تمایل به کارآیی و کنترل هزینه ها سازمان ها را تشویق می نماید به منظور دستیابی به اهداف مهم بازاریابی نظیر حجم فروش و رضایت مشتریان، با توسعه کارآمد منابع محدود مالی و سایر منابع در دسترسشان، قابلیت-های بازاریابی خود را بهبود بخشند(تئودوسیو و همکاران، 2012).
