گروه بندی انواع فعاليت بدنی با توجه به تعریف آن بر اساس میزان زمان اختصاص یافته در طول روز را به انواع فعالیت بدنی حین انجام کار، فعالیت بدنی حین نقل و انتقال و یا فعالیت بدنی بعنوان تفریح و استراحت گروه بندی می کنند. تعریفی دیگر از انواع فعالیت بدنی بر اساس احساس شدت وارد شده بر شخص و میزان تلاش وی درحین فعاليت می باشد، که به سه گروه فعالیتهای بدنی سبک ، متوسط و شديد، براساسميزانانرژي و اکسیژن مصرفشدهگروه بندی می شود(گرلید و همکاران، 1996).
تمرین بدنی به دلایل مختلف از جمله تقویت عضلات و سیستم قلبی عروقی، کسب مهارت های تمرین بدنی، حفظ یا کاهش وزنو همچنین با هدف تفریح انجام می شود. تمرین بدنی منظم سیستم ایمنی بدنرا تقویت میکند و به جلوگیری از بیماری های فراوانیمانند بیماری های قلبی و عروقی، دیابت نوع ۲ و چاقی مفرطکمک می کند. تمرین بدنی همچنین سلامت روانیرا بهبود می بخشد، به جلوگیری از افسردگی کمک می کند و باعث حفظ و بهبود اعتماد به نفسمثبت میشود. تمرین بدنی حتی باعث خوش اندامی و افزایش جاذبه جنسی فرد میشود که خود در بهبودِ بیشتر اعتماد به نفس موثر است. چاقی در کودکی، یک نگرانی در حال رشد جهانی است حال آن که تمرین بدنی به کاهش برخی از اثرات چاقی دوران کودکیو بزرگسالای مرتبط است(گرلید و همکاران، 1996).
فعالیت قدرتی تمرین قدرتی ،شیوهی تمرینی خاصی است کـه در آن،مقاومت خارجی برای گسترش تواناییهای عملکردی عضله،افزایش و کاهش داده میشود. به عبارت دیگر، تمرینات قدرتینوعی فعالیت بی هوازی است که طی آن از انقباض عضلانی برای افزایش قدرت و حجم ماهیچهها استفاده میشودبرنامههای تمرینهای قدرتی،شبیه هم نیستند و هدفهای مشترکی نیز ندارند،چون هدفهای تمرین،با نیازمندیهای فردی ارتباط دارند.طرح برنامهای مناسب همراه با نظارت هوشمندانه، تمرین مقاومتی را ایـمن،جالب توجه و مفرح میکند که برای کودکان لذت بخش خواهد بود.چنانچه تمرینات قدرتی به درستی به کار بروند، فواید زیادی در سلامتی کلی بدن همچون افزایش قدرت و سفتی استخوانها، ماهیچهها، تاندونها و رباطها، بهبود عملکرد مفاصل، افزایش متابولیسم بدن، بهبود عملکرد قلب و تنظیم کلسترول بدن دارند(عیوضی، 1384).
در ادامه به طور خلاصه انواع تمرین های قدرتی آورده شده است: تمرین مقاومتی. اطلاق عنوان تمرین مقاومتی تقریبا به همهی انواع تمرین قدرتی امکان پذیر است. به صورت ویژه، به نوعی از تمرینهای قدرتی گفته میشود که هر نوع تلاشی علیه نیرویی اعمال میشود که توسط مقاومت ایجاد شده است (مثلا مقاومت در برابر هل دادن، فشار داده شدن، کشیده شدن، یا خم شدن). تمرینات مقاومتی به منظور افزایش نیرو و اندازهی ماهیچههای اسکلتی انجام میشوند.
تمرین وزنهای. تمرینات وزنهای و مقاومتی شیوههای محبوبی در تمرینات قدرتی هستند که از جاذبه (با استفاده از وزنه و دمبل) برای انقباض ماهیچه بهره میبرند. هر شیوه ماهیچه را به شکل متفاوتی تحت تاثیر قرار میدهد. تمرین وزنهای مقاومت حداکثری را در قسمت مفصلی که حرکت آغاز میشود فراهم میآورد. در مقابل، تمرین مقاومتی، مقاومت بیشتری را در انتهای حرکت فراهم میکند(عیوضی، 1384). 2-4-3. فعالیت استقامتی تمرینات استقامتی یا فعالیتهای استقامتی طیف گستردهای از رویدادهای ورزشیهمانند رقابتهای قایقسواری (در حدود ۶ دقیقه) تا دو ماراتون (در حدود ۲–۳ساعت) و حتی برخی از مسابقات دوچرخهسواری (در حدود ۴ ساعت) را در برمیگیرد.
گرچه مدت این رویدادها متفاوت است، اما منابع تولید ATP در آنها غالباً توسط سیستم هوازی تأمین میگردد؛ بنابراین بیشتر تمرینات استقامتی انجام شده توسط این ورزشکاران در طبیعت قابلمقایسه هستند(سماواتی شریف و سیاوشی، 1394). فعالیت استقامت لازمه اجرای حرکتی بسیاری از رشته های ورزشی است. هر تمرین استقامتی بر پایه ساز و کار پیچیده ای بنا می شود که مهمترین آنها مراحل تهیه انرژی وکنترل آن است. بر این اساس، استقامت را ازنظر روانی به سه گروه کوتاه، متوسط و بلند مدت، تقسیم می کنند: کوتاه مدت: فعالیت هایی که زمان اجرای آنها از 35 ثانیه تا 2 دقیقه است.
میان مدت:
فعالیت هایی که زمان اجرای انها از 2 دقیقه تا 10 دقیقه است. بلند مدت: فعالیت هایی که زمان اجرای انها از 10 دقیقه بیشتر است. فعالیت های بلند مدت خود مشتمل بر چهار زیر گروه است :
1. زمان اجرای 10 تا 35 دقیقه
2. زمان اجرای 35 تا 90 دقیقه
3. زمان اجرای 90 تا 360 دقیقه
4. زمان اجرای 360 دقیقه به بالا مسلما یک فردنمی تواند با آخرین شدت در زمان طولانی فعالیت داشته باشد.
در نتیجه، در فعالیت های استقامتی کوتاه مدت، بخش زیادی از تارهای تند انقباض فعال بوده وانرژی لازم برای فعالیت بدنی از طریق روند غیر هوازی و از ذخایر موضعی عضله یعنی ATP،PC و گلیکوژن تامین می شود.وجود PC برای شروع فعالیت کوتاه مدت بسیار ضروری است.
در فعالیت های استقامتی میان مدت، هر دو بخش از تار های تند انقباض وکند انقباض باید فعال بوده و انرژی لازم را همزمان از ساز و کار هوازی و غیر هوازی بدست آورد. لذا، دستگاه قلبی عروقی با دریافت بیشترین مقدار اکسیژن، متحمل فشار زیادی می گردد و افزایش استقامت بیشتری را در آن می توان دید.
در فعالیت های استقامتی بلند مدت، تارهای عضلانی با تکانش آهسته مسئول اجرا هستند.
در این فعالیت ها از سوخت منظم گلیکوژن و اسید های چرب استفاده می شود، زیرا ذخایر انرژی موجود در عضلات برای اجرای فعالیت های بلند مدت، کافی نیست.
اگر زمان فعالیت استقامتی خیلی طولانی شود، ظرفیت توزیع انرژی صرفا هوازی است و روند غیر هوازی هیچ نقشی ندارد یا اگر دارد ، بسیار ناچیز است(سماواتی شریف و سیاوشی، 1394).