موضوعات مقاله علمی پژوهشی روانشناسی بالینی درباره خودشیفتگی

خودشیفتگان آسیب پذیر تمایل بیشتری به ابتلا به افسردگی دارند، اغلب درون گرا، حساس، مستعد اضطراب و شرم، آنها همچنین ممکن است برای حفظ دوستی های نزدیک مبارزه کنند

زیرا آنها بسیار بر روی خود متمرکز هستند، نیاز به توجه دارند، و نسبت به انتقاد درک شده بسیار حساس هستند، عدم درک آنها از این الگوها ممکن است منجر به احساس ناامیدی، عدم قدردانی، شرم، خشم، و عدم احراز هویت خارجی شود. نشانه های افسردگی خودشیفته در حالی که فرد مبتلا به افسردگی غیر خودشیفته ممکن است خودکشی ناشی از ناامیدی عمومی یا ارزش خود پایین را تجربه کند، کسانی که افسردگی خودشیفته دارند تمایل دارند در پاسخ به عوامل خارجی مانند انتقاد درک شده یا رها کردن دیگران دچار خودکشی شوند. در اینجا شش نشانه افسردگی خودشیفته به وجود می آوریم: 1- آسیب به روابط شخصی. ۲- خصومت با دیگران اما نه معمولاً نسبت به خود مثلاً سرزنش، تهمت. ۳- ایده سازی خودکشی ناشی از رویدادهای بیرونی، مثلاً رد ادراک شده. آیا خودشیفتگی می تواند باعث افسردگی شود در حالی که تحقیقات هنوز ثابت نکرده است که خودشیفتگی باعث افسردگی می شود، این احتمال وجود دارد که این علیت است، و خودشیفتگان خود را ستمگر می بینند، عملکرد این باورها را به انجام رسانده اند، پنهان کردن اعتماد به نفس و ناامنی پایین است، زمانی که خودشیفتگان با انتقاد، غفلت، عدم کنترل، یا نیازهای برآورده نشده مواجه می شوند، ممکن است آسیب خودشیفته ای را تجربه کنند که پاسخی عاطفی به حمله یا شکست درک شده است. به جای پردازش تجربه عاطفی، خودشیفتگان اغلب تصور می کنند، عصبانی می شوند، یا به پرخاشگری منفعل تبدیل می شوند، این مکانیسم های دفاعی به آن ها کمک می کند تا از واقعیت تروما و شرم اجتناب کنند، اما ممکن است به نوبه خود به توسعه علائم افسردگی کمک کنند.