در این غزل انوری به تمجید از معشوق می پردازد و این کار را غیر مستقیم انجام می دهد. در واقع شاعر معشوق را «جان» می داند و او را «جانا» خطاب می کند و اعتراف می کند که هر مشقتی را برای وصل معشوق با دل و جان می پذیرد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
95 صفحه
کد:
232 mt
در این غزل انوری به تمجید از معشوق می پردازد و این کار را غیر مستقیم انجام می دهد. در واقع شاعر معشوق را «جان» می داند و او را «جانا» خطاب می کند و اعتراف می کند که هر مشقتی را برای وصل معشوق با دل و جان می پذیرد. شاعر از جفای یار شکوه می کند و با لحنی ملتمسانه از وی می خواهد که دست از آزار و اذیت و بی وفایی بردارد. این غزل به سبک اشعار انوری سروده شده است که در آن شاعر در عین اینکه از معشوق و دل بر خود شکایت می کند به تمجید او می پردازد.
شاعر خطاب به معشوق می گوید: تنها جرم من این است که از دل و جان و با تمام وجود به تو وفادار هستم و اگر بخواهی به اذیت و آزار من بپردازی هیچگاه دست به عمل متقابل نمی زنم و تو را نمی آزارم. در این بیت واژه ی «کز جان» برای تاکید وفاداری عاشق آمده است.
شاعر به زیبایی جفایی را که معشوق در حق جان او کرده، به شستن دستش به خون تشبیه می کند. به این معنی که دستان تو به خون آغشته شده است و این خون بخاطر جفایی است که در حق جان من روا داشته ای. از آزار من چه چیزی نصیب تو خواهد شد؟در بیت اول و دوم واژه آرایی در حرف «ج» به زیبایی محسوس است .
