اهمیت ویژه جشنواره های معتبر جهانی و محافل سینمایی به جهت تأثیر به سزایی که آن ها در شناساندن سینماگران به دنیای هنر هفتم و همچنین بازاریابی و فروش آثار سینمایی دارند.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
24 صفحه
کد:
182 mt
با وجود مرزبندی‌های مادی و هنری با هالیوود، جشنواره کن که به نام بنمایه‌ی بین‌المللی هنر سینما فعالیت می‌کرد، نمی‌توانست به هالیوود که به هرحال پرتحرک‌ترین پایگاه سینمای حرفه‌ای بود، بی‌توجه بماند. مهم‌تر آن‌که جشنواره کن از نیمۀ دهه ۱۹۵۰ به طور روزافزون زیر نفوذ نظریات منتقدان «کایه دو سینما» قرار گرفت. این منتقدان بر آن بودند که هالیوود تنها یک «کارخانه رؤیاسازی» نیست، بلکه کانون تلاش و فعالیت گروهی از برجسته‌ترین هنرمندان است. این منتقدان در معرفی آثار غول‌های سینمایی هالیوود مانند آلفرد هیچکاک، جان فورد، اورسن ولز و هوارد هاکز به تلاشی خستگی‌ناپذیر دست زدند.
بدین سان به موازات رگۀ «ضدآمریکایی» جشنواره کن، جریانی فعال بود که به سینمای هالیوود به ویژه در قامت سینماگران «مؤلف» آن با ستایش فراوان نگاه می‌کرد. بسیاری از منتقدان فرانسوی، در اصل دوستدار سینمای هالیوود بودند و تنها از مناسبات خفقان‌آور حاکم بر آن، مانند سلطۀ بی چون و چرای مدیران کمپانی‌ها انتقاد می‌کردند و برای سینماگران آزادی بیشتری می‌طلبیدند. در برابر، برخی از سینماگران هالیوود، مانند اورسن ولز، ویلیام وایلر و جان هستون، به پشتیبانی از فستیوال کن برخاستند (بهدادی مهر،1390)
در دهه پرغوغای ۱۹۶۰ «احساسات ضدآمریکایی» در اروپا شدت گرفت، اما پیوندهای فرهنگی میان دو قاره محکم‌تر شد. با پیشرفت «موج نو» در فرانسه، برخی از سینماگران نوجوی آمریکا، بیشتر در نیویورک و دور از فضای سنتی هالیوود، از دیدن افق‌های بیکران آزادی در سینمای اروپا به شوق آمدند. فیلمسازان جوانی مانند جان کاساویتیس، آرتور پن، فرانسیس فورد کوپولا، رابرت آلتمن و مارتین اسکورسیسی به پیروی از همکاران فرانسوی خویش، خود را "مؤلف" دانستند و بر آن شدند که از جشنواره کن به عنوان پشتوانه‌ای برای نوآوری سینمایی بهره ببرند.
