ریتم تند درونی ذهن کودک که ناشی از میل طبیعی او به تجربه های آموزنده است شرایطی را در خلق و تولید آثار هنری کودکان ایجاد می کند که هنرمند باید با آگاهی کامل نسبت به شرایط ذهنی این سنین، آن را به دقت ارزیابی کند.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
43 صفحه
کد:
157 mt
تأثیر تلویزیون بر کودکان
یکی از مناقشه انگیزترین حوزه های پژوهشی در گستره اثرهای رسانه ای، رابطه کودکان و تلویزیون است. نقشی که تلویزیون در دنیای کودکان ایفا می کند از دیرباز و از نخستین روزهای ظهور تلویزیون مورد بررسی قرار گرفته است و توجه به نقش و تأثیرهای مثبت و منفی تلویزیون در رشد و سازگاری کودکان همواره حجم زیادی از پژوهش در گستره رابطه رسانه – مخاطب را به خود اختصاص داده است.
تحقیقات نشان می دهد که محتوای برنامه تلویزیونی می تواند بر اطلاعات، نگرش ها و رفتارهای کودکان اثر بگذارد. البته واقعیت این است که تأثیر بر انواع خاصی از محتوا محدود نمی شود و محتوای مثبت و منفی، محتواهایی با هدف اولیه آگاه ساختن، تعلیم دادن و ترغیب کردن و یا سرگرم کردن همچنین محتوای با بازیگر زنده، نقاشی متحرک تمثیلی یا محتوای جدی و تمام برنامه هایی که هدفشان ایجاد، تشدید و یا تغییر اطلاعات، عقاید، مهارت ها، احساس ها، نگرش ها و رفتارها هستند، همگی مؤثرند. در عین حال تأثیر به شرایط خاصی از تماشا محدود نمی شود. تماشا در خانه به تنهایی، تماشا در خانه با دیگران، در خانه دوست و یا آزمایشگاه تحقیق نیز دارای تأثیر است. تأثیر حتی به کودکان خاصی محدود نمی شود و می توان آن را میان دو جنس (پسر و دختر) بسیاری از گروه های نژادی و قومی، طبقات مختلف اجتماعی، بسیاری از ادیان، مناطق مختلف جغرافیایی، تمام سطوح هوشی و بسیاری از سطوح سازگاری روانی و اجتماعی مشاهده کرد. شکی نیست تمام افرادی که به ستایش و یا انتقاد از برنامه تلویزیون می پردازند عقیده درستی در این مورد دارند که این رسانه می تواند برنامه هایی را ارائه کند که برای کودکان مفید یا زیانبار باشند.
کودکانی که اغلب به تماشای برنامه تلویزیون می نشینند نسبت به کودکانی که محتوای متفاوتی را تماشا می کنند و یا تجربه های بی ربطی به آنها ارائه می شود (مثل رفتار پرخاشگرانه، خواستن محصولات آگهی شده و یا آگاهی یافتن در مورد کشورهای دیگر) و برای انواع اثرهای دیگر (از جمله اطلاعات نگرش رفتار یا اکتساب) نشان داده شده اند. اثرها معمولاً در طرح هایی که از روش های آزمایشی سود می جویند در مقایسه با روش هایی که اعتبار بومی شناسی کمتری دارند روشن تر و محکم ترند و نقش علنی تلویزیون نیز از ابهام کمتری برخوردار است. سوالی که اغلب اوقات مطرح می شود این است که آیا تأثیرهای محتوایی که به وسیله تلویزیون منتقل می شود همانند تأثیر همان محتوا است که به شیوه دیگر انتقال می یابد؟ با مقایسه کودکانی که محتوا را از تلویزیون گرفته اند و کودکانی که همان محتوا را از والدین، همسالان، معلم ها، فیلم ها و کتاب ها و یا رادیو آموخته اند، مشاهده می کنیم که میان این نوع دو آموخته تفاوت مشخص و معنی داری وجود ندارد.
