ریشۀ واژۀ سنت به زمان های دور باز می گردد. به گفتۀ گیدنز، در اصل «واژۀ انگلیسی tradition از ریشۀ لاتینی trader گرفته شده و به معنای انتقال دادن یا سپردن چیزی به کسی است تا از آن مراقبت و نگهداری کند.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
51 صفحه
کد:
110 mt
سنت
ریشۀ واژۀ سنت به زمان های دور باز می گردد. به گفتۀ گیدنز، در اصل «واژۀ انگلیسی tradition از ریشۀ لاتینی trader گرفته شده و به معنای انتقال دادن یا سپردن چیزی به کسی است تا از آن مراقبت و نگهداری کند» (گیدنز، 1379: 7). دهخدا در توصیف لغوی واژۀ سنت در لغت نامۀ خود تعاریفی نظیر: راه و روش، طریقه، قانون، آیین، رسم، نهاد و...آورده است (دهخدا، 1377: 13775). دکتر معین نیز در فرهنگ خود تعریفی مشابه داشته و در توصیف این واژه، راه و روش، سیره، طریقه، عادت، گفتار و کردار و تقریر معصوم (پیامبر و امامان) را پیشنهاد داده است (معین، 1382: 1941). واژۀ سنت در مفهوم کاربردی نیز بدین معناست: هر بار که ما به یک شیوۀ بودن، عمل کردن یا احساس کردن تن می دهیم یا تمکین می کنیم به این بهانه که" همیشه همین طور بوده است" می توان از سنت سخن گفت (بودون و بوریکو، 1385: 443).
سنت به معنای انتقال دادن است یعنی آن چه که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود (جهانبگلو، 1382: 31). «سنت یعنی حضور گذشته در حال» (بهنام، 1382 :30). «در فرهنگ های سنتی، گذشته مورد احتـرام است و نمادها ارزش دارند بـه خاطر آن کـه تجربۀ نسل ها را دربـر می گیرند و تـداوم می بخشند» (گیدنز، 1380: 45). «سنت حاکی از وجود عنصر ثابتی است یعنی آن چه استمرار تاریخی داشته و به رغم تغییر و تحولات بسیار، نسل اندر نسل منتقل شده و به لایه های زیرین اعتقادی و جهان بینی یک قوم پیوسته است» (افروغ، 1387: 22).
ویژگی محوری جوامع سنتی ایـن است که تقریبـا ً در همۀ این جوامع، دین نقش اصلی را در فرهنگ آفرینی داشته، یعنی ارزش ها را تعیین می کرده؛ در جوامع ابتدایی تقریباً تمام شیوه های زندگی به یک معنی، دینی اساطیری بوده یعنی تمام زندگی از کوچک ترین رفتار ارزشش را از این نگاه دینی و اساطیری می گرفت (فـانی، 1385: 124). «در جامعــۀ سنتی فرد با جایگاهی که جامعــه بـه او می بخشید، آسان و زود همخوان می شد و گروه امکان ظهور روان فردی را نمی داد» (احمدی، 1385: 46).
