قصیده در میان انواع قالب های شعری از قدمت و سابقه‌ی دیرینه ای برخوردار است. در سده های آغازین شعر فارسی به منظور مدح سلاطین و ممدوحین به کار گرفته می شد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله


منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
15 صفحه
کد:
109 mt


قسمت هایی از این مقاله:

ساختن قصیده های مصنوع و قسم‌نامه ها و التزام های مختلف و انتخاب ردیف های مشکل و پیچیدن در ظاهر کلام، در این دوره امری متداول و عمومی است مگر آن که شاعران توانایی مانند سعدی به جای پیروی از دیگران به ایجاد قصیده هایی کاملاً تازه توفیق یافتند. اگر چه شاعرانی چون مجد همگر و سعدی در قصیده های خود سخنان سهل و روان دارند، کسانی دیگر چون سعید هروی و سراج قمری و بدر چاچی و خواجو و سلمان ساوجی در التزام ردیف های دشوار و به کار بردن استعاره ها و تشبیه های دقیق دیریاب اصرار می ورزند.»(صفا، 1370: 88-87)

علیرغم حمله ی خانمانسوز مغولان، قصیده سرایی و مدیحه گویی به کلی از میان نرفت و شعرایی مانند:«امیرخسرو دهلوی»، «اوحدی مراغه ای»، «خواجوی کرمانی»، «ابن یمین» و «سلمان ساوجی» میراث گران بهای گذشتگان را حفظ کردند. حتی شاعری چون سعدی هم در این زمینه طبع آزمایی کرده و گاهگاهی در عین وارستگی و بی طمعی، بعضی از معاصرین خود را مدح گفته است. قصیده در این دوره از لحاظ معنی و کیفیت مطالب، چندان تغییری نکرد؛ به طوری که می توان آن را دنباله ی قصیده ی قرن ششم و تقلیدی از گویندگان ان قرن دانست. آن چه از لحاظ تحول قصیده زودتر از هر چیز به چشم می خورد، تغییر لحن و آهنگ قصیده است. در این دوره باید گفت که قصیده تا حد زیادی صلابت و فخامت خود را از دست داد و به لحن غزل نزدیک شد.(مؤتمن، 1371: 163-162)

قصیده قالب رایج و مسلّط شعر فارسی از آغاز آن یعنی اوایل قرن چهارم تا پایان قرن ششم است. اما اوج آن در سرتاسر قرن پنجم و نیمه ی اول قرن ششم است. قرن ششم، قرن تحولات ادبی و تغییر سبک هاست. بر اثر تحولات سیاسی و اجتماعی ای که در این قرن رخ می دهد، از قبیل: بر روی کار آمدن سلجوقیان و رواج تصوّف و انتقال پایتخت از خراسان به عراق عجم و عوامل دیگر، بازار مدح از رونق می افتد، فقط معشوق قسمت اول قصیده یعنی تغزل به جای می ماند و ممدوح قسمت دوم قصیده اندک اندک از میان می رود. هر چند از این دوره به بعد هم قصاید معروفی به جا مانده است؛ اما قصیده دیگر، قالب اول و مسلط نیست. در قرن ششم شاعران دو شخصیتی پیدا می شوند که هم قصیده می گویند و هم غزل و روز به روز به رونق غزل افزوده و از رونق قصیده کاسته می شود. غزل حتی وظیفه ی اصلی قصیده را که همان مدح باشد، بر عهده می گیرد. سرانجام در قرن هفتم غزل کاملاً بر قصیده چیره می آید، به طوری که سعدی در طی قصیده ای مرگ قصیده را رسماً اعلام می دارد و بر ساختمان سنتی آن اشکال می گیرد و در قصاید خود ساخت سنّتی قصیده را مراعات نمی کند.

در قصاید قدیم فارسی، وحدت موضوع دیده می شود یعنی ابیات باهم ارتباط موضوعی دارند. اما قصاید در حال احتضار ادوار بعد مخصوصاً دوره های تیموری و صفوی وحدت موضوع ندارند و این شاید به دلیل تحت تأثیر از غزل باشد. عدم وحدت آشکار موضوع را حتّی در قصاید عرفی شیرازی از شاعران بزرگ قصیده پرداز سبک هندی هم می توان دید. موضوع مهم دیگر این است که قصیده در ادوار نخستین شعر فارسی محدود به موضوع اصلی مدحِ ممدوح است اما در ادوار بعد، به هر موضوعی از پند و اخلاق و روایت و وصف می پردازد. دیگر از مشخصات قصاید نخستین ادب فارسی، اشتمال بر ردیف های ساده و زبانی حماسی و کهن است، حال آن که در قرون بعد ردیف ها دراز است و گاهی از جملات اسمی در آن ها استفاده می شود.


خرید آنلاین و دانلود فوری این محصول (این محصول در هیچ سایت مشابهی وجود ندارد)
قیمت : 49000 تومان
قبل از کلیک ابتدا شماره یا کد فایل را یادداشت کنید در مرحله بعد باید وارد کنید. 

انتخاب جدیدترین موضوعات پایان نامه روانشناسی، مشاوره و علوم تربیتی و انجام تخصصی پروپوزال(دانلود نمونه کار پروپوزال)::

شماره تماس: 09011853901
جهت ارسال سریع پیام در پیام رسان های زیر نام هر یک را لمس کنید.