تری ایگلتون در کتاب "نظریه ادبی" اش ادبیات را مجموعه نوشته هایی تعریف می کند که در قالبهای مختلف داستان، رمان، شعر و ... عرضه شده باشند.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
36 صفحه
کد:
55 mt
مفهوم آیرونی
آیرونی در کتاب "مقدمه ای بر طنز و شوخ طبعی در ایران" نوشته دکتر علی اصغر حلبی به این صورت تعریف شده است: "معادل واژه طعنه یا طنز در زبان انگلیسی irony است که از لحاظ لغوی به معنی ریا، تقیه و فریب کاری است و در اصطلاح، به کار بردن منظم یک واژه به دو معنی است. و گفته اند که طنزگوی برای خود دو نوع شنونده یا خواننده فرض می کند: یک گروه که به ظاهر معنی یا معنی ظاهر فریفته می شوند و گروه دیگری که معنی پنهانی را می گیرند و همراه با فریبنده یا طنزنویس بر فریب خورده می خندند. "(حلبی، 1365: 92) سیما داد هم در کتاب "فرهنگ اصطلاحات ادبی" آیرونی را به معنای صناعتی در نظر می گیرد که نویسنده یا شاعر بواسطه آن، معنایی مغایر با بیان ظاهری آن در ذهن متبادر می کند. به طور کلی طنز از نظر معاصران یک شیوه بلاغت است و عبارت است از مورد نظر قرار دادن چیزی و ابراز چیزی دیگر، طنز یعنی بیان یک منظور در قالب سخنی که با آن تضاد دارد. به طور کلی آیرونی یکی از اصطلاحات نقد ادبی است که معولاً وقتی اتفاق می افتد که از کلام، معنای دیگری غیر از معنای بیان شده بر آید که معمولاً این معنا وارونه یا مخالف کلام اصلی است.در واقع آیرونی نوعی ایهام و دوپهلویی توام با طنز در کلام یا موقعیت است. آیرونی به وارونه گویی، وارونه نمایی، ریشخند، شوخی و ... ترجمه شده است. شاید اولین تعبیر برای آیرونی، تعبیر کالین دی سی ماک باشد که می گوید: "آیرونی یعنی گفتن چیزی برای رساندن معنی مخالفش." (ماک، 6:1389) این نکته بسیار مهم است که فراموش نکنیم آیرونی یک تکنیک ادبی است، اما نقیضه سرایی و طنز انواع ادبی هستند که می توانند از این تکنیک نیز بهره ببرند. پس هم معنی دانستن آیرونی با طنز یا نقیضه سرایی نمی تواند درست باشد.
از نظر دی سی ماک، موقعیت های آیرونیک را طنزپردازی که هدفش افشای ریاکاری، تجاهل، خوش باوری، توجیه تراشی یا خود پسندی افراد – قربانیان آیرونی - است می تواند خلق یا عرضه کند، آن هم به گونه ای که موجب خنده و شادی مخاطبان و در عین حال پند گرفتن آنها شود. قربانی آیرونی – شخصی که هدف آیرونی پرداز قرار می گیرد -، سپر بلای جامعه شده و به جای همه مورد مواخذه قرار می گیرد. نقصان هایش - که ممکن است افراد بسیار دیگری نیز به آنها دچار باشند – پیش چشم مخاطب قرار گرفته و حماقت هایش مورد خنده و تمسخر قرار می گیرد.
بزرگ ترین لذت حاصل از آیرونی برای مخاطب، علاوه بر خنده آور بودن آن، این است که آیرونی مخاطب را در موقعیت آگاهی برتری نسبت به قربانی آیرونی قرار می دهد. یعنی مخاطب شاهد وضعیتی است که از حقیقتش آگاه است اما شخصی که خود در آن وضعیت قرار دارد – قربانی آیرونی – از حقیقت با خبر نیست و همین امر که مخاطب چیزی بیشتر از کاراکترها (که در سوءتفاهم هستند) می داند، او را در لذتی عمیق غرق می کند. لذتی که در مواقعی- آیرونی های تراژیک - موجب به درد آمدن دل مخاطب و تاثیر گذاری عمیق اثر ادبی یا نمایشی می شود.
