با بهره گیری از نظریه میرچا الیاده که: در ذهنیت مردم ابتدایی، زمان، همگن نیست و صرف نظر از آن که می تواند مجلای قداستی محتمل باشد، به چندین شکل با درجات مختلف شدت و عمق و با مقاصد و مقررات گوناگون، ظاهر می گردد.
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
منابع:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
77 صفحه
کد:
01 mt
بررسی مطالعات پیشین در حیطه زمان در تعزیه
درمورد مفهوم زمان در تعزیه حمیدرضا اردلان در مقاله ای که مجموعه مقالات گردهمایی مکتب اصفهان این گونه از زاویه دید خود گذرانده است:« به واسطه زمان كرنوسی از یك سو و گزارش عمل شهادت در نزد كا مردم مرگ اندیش ، صفات عدمی درساخت میان راهی است به زمان پست متافیزیكی. موضعیت شهادت در نزد شبیه ها دوری از تعیین مفهومی رایج است
بدین قرار زمان معنوی تعزیه در تعزیه در سه وجه تاویل می شود: 1- ظهور حقیقت زمان در زبان معنوی تعزیه در تباین با زبان مفهومی طئاتر ارستویی.. 2- اقتدای به تفكر امی و زمان غیرمتافیزیكی، دوار، متصل و سرمدی در حضور صاحب جمع شبیه ها و مردم درتباین با زمان حادث كه مكان ازخودبیگانگه گشتگی شخصیت های طواتر ارستویی است. 3- استقرار در زمان متذكرانه و در مقام جمع و معنی در تباین با غفلت زدگی زمان فانی در فكر ارسطویی.
بدین قرار زمان در تعزیه در عرض است و در حاق خود ثابت. در این زمان اسماء حقیقی و ذاتی من حیث معنی و تذكر همچون شهید، ولی و شقی ظهور می یابد. در لحظه وقوع تعزیه كل حاضران در جمع صورت نوعی كلمه ی شهیدند.... زمان پست متافیزیكی ودایع و ماثورات غیرامانیستی تعزیه دراتصال مقام شهادت انسان یا مشاهده انسان از ازل تا ابد است. معنی این سخن زبان و زمان مشترك، میان تمامی مرگ آگاهان عالم است كه درپی سرزمین حقیقی و نیستانی خویش اند. در این قیاس، تعزیه حوالت تاریخی یا شبیه وجود به شرط زمان مترادف با زمان پست متافیزیكی در مقام جمع و معنی مبتنی برحیث التفاتی می تواند بود.»(مجموعه مقالات،1386: 11)
