تحقیق زیر درباره رویکرد مالي بانک می باشد . و شامل: رویکرد مالي- ساختارسرمايه- سودآوري- رضايت دولت(سهامداران)- رضايت مشتري- الگوي ارزيابي رویكرد بانكها- ارزيابي رویکرد مالي و ... است .
جزئیات بیشتر در ادامه مطلب + دانلود فایل مقاله
پیشینه داخلی و خارجی:
دارد
منابع فارسی:
دارد
منابع لاتین:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
23 صفحه
کد:
722 mg
تحقیق زیر درباره رویکرد مالي بانک می باشد . و شامل: رویکرد مالي- ساختارسرمايه- سودآوري- رضايت دولت(سهامداران)- رضايت مشتري- الگوي ارزيابي رویكرد بانكها- ارزيابي رویکرد مالي- ارزیابی رویکرد مالی در تحقیق- شاخصهاي ساختار سرمايه- شاخص هاي سود آوري- شاخصهاي رشد- فهرست منابع - منابع فارسی- منابع انگلیسی.
بانک سازمانی است که جای اندوختن پول و سرمايه‌ی مردم است.بانک‌ها با پول اندخته شده، به داد و ستد می‌پردازند و طرح‌های اقتصادی بزرگ را پيش می‌برند. بخشی از سود به دست آمده از اين کارها به سپرده‌گذاران پرداخت می‌شود.بانک‌ها به سپرده‌گذاران وام نيز می‌دهندوسپرده‌گذاران باداشتن سندهای شناخته‌شده‌ای مانند چک می‌توانندبدون جابه‌جايی پول به دادوستد بپردازند. پيشينه‌ی بانکداری دست‌کم به 2 هزار سال پيش از ميلاد باز می‌گردد و ايرانيان در اين کار پيشتاز بوده‌اند(کاظم بجنوردی،1381). اوج بانکداری ايرانی را بايد در دوران ساسانيان جست. در اين دوره نيز سکه‌های طلا و نقره در همه جا به فراوانی در دادوستدها به کار می‌رفت. اما در آن دوره به جای جابه‌جای پول، از برات نيز بهره می‌گرفتند. برات سندی نوشتاری و شناخته شده بود که کار چک را انجام می‌داد.
برات را از سده‌های پيشين می‌شناختند، اما به کارگيری گسترده‌ی آن به دوران ساسانی بازمی‌گردد(کاظم بجنوردی،1381) پيشنهاد بنيان‌گذاری بانک در ايران را نخستين‌بار ژان ساوالان (Savalan .J) فرانسوی در سال 1864 ميلادی، هنگامی که ميرزا محمودخان ناصرالملک برای بستن قرارداد بنيان‌گذاری راه‌آهن در لندن بود، به او داد. پس از آن، بنگاه فرانسوی ارلانگه (Erlangeh) در سال 1886 کوشيد امتياز برپايی بانک در ايران را به دست آورد که به نتيجه نرسيد. در همين زمان، روشنفکران و سرمايه‌داران ايرانی نيز کوشيدند نياز کشور به داشتن بانک را برای دولت‌مردان قاجار روشن کنند.
برای مثال، ميرزا ملکم‌خان ناظم‌الدوله کتابی پيرامون نياز کشور به بانک نوشت و محمد حسين امين‌الضرب، از بازرگانان و صرافان سرشناس، در نامه‌ای به ناصرالدين شاه نياز کشور را به بانک به او گوشزد کرد. چند نفر از بازرگانان و سرشناسان ايرانی مقيم عثمانی(ترکيه) نيز برای بنيان‌گذاری بانک در ايران کوشش کردند. آنان می‌خواستند با همکاری سرمايه‌گذاران فرانسوی و بانک عثمانی، بانکی به نام بانک ايران و افغانستان، برپا کنند. اما چون سرمايه‌گذاران فرانسوی به سودآوری آن بانک اطمينان نداشتند، همکاری نکردند و چنين بانکی بازگشايی نشد(مصطفی داماد،1381).
